Dnia 29 kwietnia 1610 r. o godz. 13.00 rajcy miasta Lublina podpisali akt fundacyjny klasztoru karmelitów bosych przy kościele pw. Ducha Świętego na Krakowskim Przedmieściu. Dokładnie 400 lat później w obecnym kościele karmelitańskim pw. św. Józefa przy ul. Świętoduskiej sprawowano pod przewodnictwem Metropolity Lubelskiego ks. abpa Józefa Życińskiego Jubileuszową Mszę Świętą dziękczynną za cztery wieki obecności i posługiwania duchowych synów św. Teresy od Jezusa w Lublinie.
W uroczystości
uczestniczyli
przedstawiciele władz zakonnych: o. Albert Wach, definitor generalny
oraz o. Andrzej Ruszała przełożony prowincjalny Krakowskiej Prowincji
Karmelitów Bosych wraz z całą radą prowincjalną (o. Grzegorz Firszt, o.
Łukasz Kasperek, o. Andrzej Gbur, o. Marian Zawada). Ponadto prowincję
warszawską reprezentował o. Jacek Wilczak. Na Mszę dziękczynną przybyli
karmelici bosi z klasztorów w Krakowie, Czernej, Wadowicach,
Przemyślu, Piotrkowicach i Kluszkowcach. Na uroczystościach obecne były
władze państwowe i samorządowe: Genowefa Tokarska, wojewoda lubelski,
Elżbieta Kołodziej-Kruk, wiceprezydent miasta, Krzysztof Siczek,
wiceprzewodniczący Rady Miasta, a także Jacek Welter, Dyrektor Oddziału
IPN
w Lublinie. W imieniu Rektora KUL przybył ks. prof. Sławomir
Nowosad, prorektor KUL ds. nauki i współpracy z zagranicą.
Duchowieństwo lubelskie reprezentowali: ks. Wojciech Pęcherzewski,
kanclerz
kurii, ks. Marek Słomka, rektor Metropolitalnego Seminarium Duchownego,
ojcowie duchowni seminarium, ks. Franciszek Przytuła, dziekan dekanatu
Lublin-Śródmieście, ks. Adam Lewandowski, proboszcz parafii
archikatedralnej, proboszczowie i rektorzy lubelskich kościołów. Liczne
grono stanowiły osoby konsekrowane: lubelscy zakonnicy (dominikanie,
kapucyni,
sercanie, jezuici, karmelici trzewiczkowi) oraz siostry zakonne.
W kościele zgromadzili się przyjaciele i dobrodzieje lubelskiego
Karmelu oraz członkowie działających przy klasztorze wspólnot:
Świeckiego
Karmelu, Kręgu Przyjaciół św. Teresy od Dz. Jezus i Karmelitańskiej
Wspólnoty Młodych Communio Crucis. Ci
ostatni przygotowali śpiewy oraz zatroszczyli się o piękno posługi
liturgicznej razem z braćmi karmelitami.
Na początku
uroczystej Eucharystii
zgromadzonych w kościele gości i wiernych powitał o. Jarosław Janocha,
przeor klasztoru, rozpoczynając od słów: „Dziękujcie Panu, bo jest
dobry, bo
łaska Jego trwa na wieki – wołamy razem z Psalmistą Pańskim,
z wdzięcznością spoglądając na piękne karty lubelskiego Kościoła,
w które dokładnie dziś od czterech wieków wpisują się karmelici bosi”.
I snując krótką refleksję nad istotą jubileuszu, dodał: „Pamięć
o historii, która jest nauczycielką życia, pobudza nas do przemyśleń nad
obrazem naszej wierności charyzmatowi zakonnemu. Motywuje nas także do
pogłębionej refleksji nad tym, w jaki sposób w dzisiejszej
rzeczywistości troszczyć się o właściwy kształt karmelitańskiej
odpowiedzi
na wezwanie Boże, a przez to niejako rekonstruować duchowy krajobraz
naszego miasta. Ten wyjątkowy jubileusz niesie ze sobą wyzwanie, jakim
jest echo
słów samego Chrystusa, który i dziś mówi: Wypłyń na
głębię!”
W homilii
pasterz lubelskiego Kościoła
nakreślił dzieje lubelskich karmelitów i dziękował za oddaną i wierną
posługę: „O ileż uboższy byłby Lublin, gdyby zabrakło w nim ojców
karmelitów, cierpliwie wysłuchujących długiego grona penitentów,
czekających
w kolejce, gdyby zabrakło w nim posługi współczesnych Eliaszów,
przekazujących duchowość Wielkiej Teresy i Małej Tereni tym wszystkim,
którzy poza codzienną pragmatyką szukają niewidzialnego świata duchowych
wartości”.
Szczególną uwagę zwrócił na
maryjny
i józefologiczny rys propagowanej przez karmelitów duchowości. Nie
omieszkał ponadto podkreślić ekumenicznego zaangażowania synów św.
Teresy od
Jezusa, i odwołując się do zorganizowanych w 1616 i 1620 r.
dysput teologicznych z protestanckimi arianami, mówił: „Gdy patrzymy na
kulturę Lublina, trzeba zauważyć wielkie otwarcie w dialogu
ekumenicznym,
które przynieśli ze sobą karmelici. W tym czasie, kiedy w Europie
zachodniej innowierców palono na stosach, karmelici potrafili
współpracować
z innymi zakonami, by w polskich warunkach podejmować dialog
teologiczny. To, że w warunkach XVII w. Lublin stawał się
miejscem wymiany poglądów, wyważania racji, dialogu, gdzie liczyły się
argumenty, a nie epitety, pozostaje pięknym znakiem świadectwa, które
przekazali nam jubilaci i w którym odnajdujemy zobowiązanie”.
W ostatnich słowach homilii ks. Arcybiskup życzył karmelitom
wytrwałości w przekazywaniu piękna i różnorodności stylów obecnych
w karmelitańskiej duchowości celem budowania jednego Kościoła wiernego
Chrystusowemu przesłaniu z Wieczernika.
Na zakończenie
Eucharystii odśpiewano
dziękczynne Te Deum, a następnie głos zabrali dostojni goście. Wojewoda
lubelski Genowefa Tokarska podkreśliła ścisły związek dziejów lubelskich
karmelitów bosych z historią Ziemi Lubelskiej i całej Ojczyzny:
„Cierpieli prześladowania ze strony wrogów Polski i nieprzyjaciół
Kościoła
– wielokrotnie wypędzani ze swych lubelskich siedzib. Ale zawsze
wracali, gdy mogli być obecni w Lublinie. Panu Bogu tylko wiadomo, ile
swą
cichą, a gorliwą pobożnością i duszpasterskim działaniem wyprosili
łask dla mieszkańców Ziemi Lubelskiej, Lublina i Kościoła Lubelskiego.
Jedno jest pewne, dziś nie ulega wątpliwości, że karmelici bosi trwale
związali się z lubelską „małą ojczyną” i w sposób istotny
wpływają na duchowe oblicze Lublina i województwa”. Następnie
p. Tokarska w dowód uznania i wdzięczności za czterechsetletnią
działalność zakonu w Lublinie przekazała na ręce przeora klasztoru
„Medal
Wojewody Lubelskiego”.
W imieniu władz
miasta Lublina
wdzięczność karmelitom bosym wyraziła Elżbieta Kołodziej-Wnuk,
wiceprezydent
miasta, zwracając uwagę na służebny charakter misji duchowych synów św.
Teresy
od Jezusa wobec mieszkańców miasta. Do tych słów nawiązał także
Krzysztof
Siczek, wiceprzewodniczący Rady Miasta Lublina, wyrażając swoje uznanie
dla
działalności karmelitów i życząc „wielu łask Bożych, obfitości Ducha
Świętego oraz stokrotnych plonów z trudnej posługi w Winnicy
Pańskiej”.
Następnie
ks. prof. Sławomir
Nowosad odczytał list gratulacyjny Rektora KUL ks. prof. Stanisława
Wilka. Ks. Rektor pisał m.in.:
„Proszę również przyjąć słowa uznania dla
podejmowanych działań duszpasterskich, które oparte na duchowości św.
Teresy
Wielkiej i św. Jana od Krzyża, nie tylko promieniują duchowością
karmelitańską, ale również przyczyniają się do rozwoju pogłębionego
życia
religijnego wiernych. W tym dniu na ręce Ojca Przeora, pragnę również
wyrazić wdzięczność za wszelką pracę naukową i wychowawczą, podejmowaną
na
przestrzeni lat przez karmelitów bosych na Katolickim Uniwersytecie
Lubelskim
Jana Pawła II”.
O. Albert Wach,
definitor generalny
przekazał lubelskiej wspólnocie szczególnie serdeczne słowa pozdrowienia
ze
strony przełożonego generalnego Zakonu Karmelitów Bosych i całego
zarządu
generalnego. Zwrócił następnie uwagę na fakt, iż lubelski jubileusz
wpisuje się
w ogólnozakonne przygotowania do jubileuszu 500-letniej rocznicy urodzin
św. Teresy od Jezusa, reformatorki Karmelu i matki karmelitów
oraz karmelitanek bosych, który obchodzony będzie 2015 r. Odwołując się
do
historii lubelskiej wspólnoty, podkreślił szczególną relację łączącą
karmelitów
z karmelitankami. W 1807 r., po wcześniejszym pożarze karmelitańskiego
kościoła i klasztoru, siostry oddały wspaniałomyślnie własne
zabudowania,
by karmelici mogli pozostać w Lublinie i kontynuować swoją misję
w duchu wierności charyzmatowi terezjańskiemu dla dobra lokalnego
Kościoła.
Składając życzenia obecnie posługującym w Lublinie karmelitom, wyraził
pragnienie, aby św. Teresa pomagała w ich sercach rozpalać pożar Bożej
miłości, który rozprzestrzeniać się będzie na serca
wiernych.
Przełożony prowincjalny o.
Andrzej
Ruszała wyraził radość z istnienia lubelskiej placówki, która od samych
swoich początków pełniła ważną rolę w życiu Karmelu w Polsce jako dom
formacyjny. Już w roku 1611 ustanowiono tutaj kolegium
filozoficzno-teologiczne. O. prowincjał podziękował za wszelką
życzliwość
okazywaną lubelskim karmelitom zarówno ze strony Pasterzy lokalnego
Kościoła,
jak i władz wojewódzkich, miejskich i samorządowych. Wspólno-cie,
świętującej wspaniały jubileusz, wyraził podziękowanie za trud trwania
i życzył siły oraz wytrwałości w propagowaniu autentycznej
duchowości prowadzącej wiernych po drogach zjednoczenia
z Bogiem.
Jubileuszowe
uroczystości zakończyły
się wspólną i pełną radości kolacją w klasztornym refektarzu. Deo
gratias!
Za: Kuria
Krakowskiej Prowincji Karmelitów Bosych.
