W czwartek w byłym obozie KL Auschwitz w Oświęcimiu Rycerze Niepokalanej z różnych stron Polski i wierni z diecezji bielsko-żywieckiej uczcili św. Maksymiliana. 14 sierpnia minęła 67. rocznica jego śmierci męczeńskiej.
Na uroczystości do byłego niemieckiego obozu czciciele św. Maksymiliana przybyli w dwóch pielgrzymkach: diecezjalnej – z kościoła św. Maksymiliana w Oświęcimiu i w ogólnopolskiej – z Centrum św. Maksymiliana w Harmężach k. Oświęcimia. W sumie 1200 osób.
O godz. 10.30 przy bloku śmierci bp Tadeusz Rakoczy, pasterz diecezji bielsko-żywieckiej, której patronem jest św. Maksymilian, przewodniczył uroczystej Eucharystii. Wraz z nim modlili się kapłani diecezji i miasta Oświęcimia oraz franciszkanie, z których wyszedł o. Kolbe.
Homilię ksiądz biskup prawie w całości poświęcił miłości, bo jak powiedział, „Chrystus do niej wzywa. Miłość jest streszczeniem całej Ewangelii”.
Zdaniem ordynariusza diecezji „miłość jest darem, ale zarazem zadaniem. Wymaga ofiary, wysiłku, poświęcenia. Ona buduje i zbawia świat”.
Bp Rakoczy przywołując czyn św. Maksymiliana, powiedział, że „miłość była możliwa również w Auschwitz, w miejscu kaźni i zbrodni, gdzie oprawcy nie kochali ludzi, pogardzali nimi, gdzie deptano ludzką godność”.
Zachęcał wiernych do uczenia się miłości, do wstępowania na jej drogę. „Czasami łatwiej nam kochać trędowatego w odległej Afryce, niż teściową czy sąsiada” – mówił biskup. „Kto prawdziwie kocha, gotów jest nawet na śmierć” – dodał.
Przywołując słowa Matki Teresy dowodził, że najgroźniejszą chorobą nie jest choroba nowotworowa czy gruźlica, ale brak miłości.
Biskup Rakoczy jest przekonany, że gdyby ludzie żyli miłością Boga i ludzi, „nie byłoby tyle smutku, zwątpień, nie byłoby więzień i obozów, zakładów poprawczych, nie byłoby I i II Wojny Światowej czy stanu wojennego”. „Gdyby była miłość, życie ludzkie byłoby o wiele szczęśliwsze” – spointował.
Podczas mszy św. biskup modlił się o pokój w Gruzji, o wolność i poszanowanie praw ludzkich w Tybecie, abyśmy byli ludźmi pokoju. „Dziś wołamy do św. Maksymiliana, aby utwierdził nas w miłości i chronił przed nienawiścią” – zakończył.
Na kilkanaście minut przed mszą przełożeni diecezji i dwóch prowincji zakonnych: krakowskiej i warszawskiej franciszkanów złożyli kwiaty pod ścianą śmierci oraz w celi śmierci głodowej, gdzie 14 sierpnia 1941 roku o. Maksymilian został dobity zastrzykiem fenolu.
Rano w Centrum św. Maksymiliana w Harmężach k. Oświęcimia prowincjał franciszkanów z Krakowa o. Jarosław Zachariasz odprawił nabożeństwo „Transitus”, upamiętniające ostatnie chwile z ziemskiej pielgrzymki o. Maksymiliana Marii Kolbego.
Wierni zgromadzeni we franciszkańskiej świątyni wysłuchali fragmentu testamentu św. Maksymiliana, jedynego listu, który o. Kolbe napisał w obozie koncentracyjnym Auschwitz – listu do matki, oraz fragmentu kazania, które wygłosił współwięźniom o Niepokalanej i Trójcy Świętej.
Wyższy przełożony krakowskich franciszkanów powiedział, że dziś obchodzimy nie tyle rocznicę śmierci, ile rocznicę narodzin dla nieba św. Maksymiliana.
Zdaniem o. Zachariasza „Kościół katolicki został wzniesiony na kościach męczenników. Rozwija się i odradza w swoich świętych. Jest Kościołem świętych, i przez to różni się od reszty świata”.
„Byli świeci, którzy uzdrawiali chorych i wskrzeszali umarłych. Byli tacy, którzy słynęli ze szczodrobliwości dla biednych i miłosierdzia dla trędowatych. Byli święci szczycący się tysiącami nawróconych pogan lub słynni kaznodzieje skruszający serca możnych. Niektórzy powstrzymywali inwazje barbarzyńców. Sami cudowną mocą wygrywali wojny albo jako męczennicy znieśli śmierć i wymyślne tortury dla zaświadczenia wierności Chrystusowi, Ewangelii i Kościołowi” – mówił w odniesieniu do św. Maksymiliana.
Przed tegorocznymi uroczystościami kolbiańskimi w Harmężach został zamknięty ostatni etap prac nad ekspozycją prof. Mariana Kołodzieja, opowiadającą o gehennie obozowej autora rysunków i św. Maksymiliana – poinformowali nas kustosz Centrum św. Maksymiliana o. Stanisław Czerwonka i małżonka artysty Halina Słojewska-Kołodziej. Jest nim ogród japoński, który powstał z funduszy uczestników corocznych Medytacji Oświęcimskich i franciszkanów.
Poniżej przypominamy najważniejsze fakty z życia św. Maksymiliana oraz daty beatyfikacji i kanonizacji franciszkanina.
jms
Chronologia życia i działalności
św. Maksymiliana Marii Kolbego
8.I.1894 – W Zduńskiej Woli urodził się syn Juliusza Kolbe i Marii zd. Dąbrowskiej. Tego samego dnia został ochrzczony w kościele parafialnym Wniebowzięcia NMP i otrzymał imię RAJMUND
1907 – Pod wpływem nauk misyjnych głoszonych w Pabianicach przez franciszkanina – O. Peregryna Haczelę Rajmund zgłasza się do Małego Seminarium OO. Franciszkanów we Lwowie
4.IX.1910 – Rajmund Kolbe rozpoczyna nowicjat w zakonie OO. Franciszkanów we Lwowie. Otrzymuje habit zakonny i imię MAKSYMILIAN
5.IX.1911 – Br. Maksymilian składa pierwsze śluby czasowe na ręce prowincjała O. Peregryna Haczeli
10.XI.1912 – Br. Maksymilian rozpoczyna studia filozoficzne w Rzymie na Uniwersytecie Gregoriańskim
IX/X.1914 – Juliusz Kolbe (ojciec) jako oficer – legionista zostaje pochwycony przez Rosjan w okolicach Michowa i Ojcowa, a następnie stracony
1.XI.1914 – Br. Maksymilian składa śluby wieczyste na ręce O. Domenico Tavani. Przybiera sobie dodatkowe imię MARIA
22.X.1915 – Br. Maksymilian uzyskuje doktorat z filozofii.
1915 – Rozpoczyna studia teologiczne na Papieskim Wydziale Teologicznym św. Bonawentury w Rzymie
16.X.1917 – Br. Maksymilian z sześcioma alumnami Międzynarodowego Kolegium Serafickiego zakłada RYCERSTWO NIEPOKALANEJ (MI)
28.IV.1918 – Przyjmuje święcenia kapłańskie z rąk kard. Wikariusza Rzymu Basilio Pompili, w kościele S. Andrea della Valle
29.IV.1918 – Msza św. prymicyjna w kościele S. Andrea delle Fratte, gdzie Niepokalana objawiła się Alfonsowi Ratisbonne
4.IV.1919 – Pisemne zatwierdzenie MI przez wikariusza generalnego zakonu
22.VII.1919 – O. Maksymilian uzyskuje doktorat z teologii na Papieskim Wydziale Teologicznym św. Bonawentury
29.VII.1919 – O. Maksymilian przybywa do Polski, do Krakowa
X.1919 – O. Maksymilian zostaje profesorem historii kościelnej w Seminarium OO. Franciszkanów w Krakowie
20.XII.1919 – Książe bp Adam Sapieha udziela pozwolenia na wydrukowanie pierwszego dyplomika MI w Krakowie
11.VIII.1920 – O. Maksymilian wyjeżdża na leczenie gruźlicy do Zakopanego. Pełni tam funkcję kapelana Szpitala
28.IV.1921 – Powraca po kuracji do Krakowa
4.V – 3.XI.1921 – Rekonwalescencja w Nieszawie
I.1922 – W Krakowie zostaje wydany pierwszy numer czasopisma RYCERZ NIEPOKALANEJ, w nakładzie 5000 egzemplarzy
20.X.1922 – Przeniesienie wydawnictwa Rycerza Niepokalanej z Krakowa do Grodna
XII.1922 – Drukowanie Rycerza Niepokalanej na styczeń 1923 na własnej maszynie drukarskiej obracanej ręcznie
XI-XII.1924 – Wydanie KALENDARZA RYCERZA NIEPOKALANEJ na rok 1925 w nakładzie 12000
18.IX.1926 – O. Maksymilian rozpoczyna kurację w Zakopanem
1926 – Błogosławieństwo papieża Piusa XI i Episkopatu Polski z okazji 5 rocznicy istnienia Wydawnictwa
13.IV.1927 – O. Maksymilian kończy kurację w Zakopanem
VI-VII.1927 – Rozmowy i pertraktacje z księciem Janem Drucko-Lubeckim w sprawie uzyskania terenu koło Teresina pod budowę nowego klasztoru-wydawnictwa
6.VIII.1927 – Poświęcenie figurki Niepokalanej w Teresinie na placu pod przyszły klasztor wydawnictwo
5.X.1927 – Rozpoczęcie budowy klasztoru
31.X.1927 – Kanoniczne założenie klasztoru NIEPOKALANÓW
21.XI.1927 – Przeniesienie Wydawnictwa z Grodna do Niepokalanowa
7.XII.1927 – Poświęcenie klasztoru przez O. prowincjała Kornela Czupryka. Wspólnotę zakonną tworzy 2 ojców i 18 braci. Przełożonym zostaje O. Maksymilian
21.VII.1928 – Przeniesienie nowicjatu dla braci zakonnych ze Lwowa do Niepokalanowa
2.VI.1929 – O. Prowincjał zezwala na założenie w Niepokalanowie Małego Seminarium Misyjnego
19.IX.1929 – Otwarcie Małego Seminarium Misyjnego
I-II.1930 – Podróż O. Maksymiliana po Europie w sprawie założenia misji na Dalekim Wschodzie. Odwiedza: Wiedeń, Rzym, Asyż, Marsylia, Lourdes, Paryż, Lisieux, Augsburg, Berlin, Toruń.
26.II.1930 – Wyjazd pierwszych misjonarzy z Niepokalanowa na Daleki Wschód. Są to: O. Maksymilian, br. Zenon Żebrowski, br. Hilary Łysakowski, br. Seweryn Dagis, br. Zygmunt Król. W trakcie podróży rozmowy z biskupem Szanghaju (Chiny). Br. Seweryn i br. Zygmunt pozostają tam. Pozostali udają się do Nagasaki (Japonia)
24.IV.1930 – Przyjazd do Nagasaki. Miejscowy biskup J. Hayasaka pozwala na drukowanie Rycerza Niepokalanej po japońsku. O. Maksymilian obejmuje wykłady z filozofii w seminarium duchownym
VI-VII.1930 – Podróż O. Maksymiliana przez Syberię do Polski na kapitułę prowincjalną.
24.VII.1930 – O. Maksymilian zostaje przełożonym w Japonii, a jego brat O. Alfons przełożonym w Niepokalanowie
13-25.VIII.1930 – O. Maksymilian z dwoma klerykami br. Mieczysławem Mirochną i br. Damianem Ebertem wraca przez Związek Radziecki do Japonii
3.XII.1930 – Zmarł O. Alfons. Przełożonym w Niepokalanowie zostaje O. Florian Koziura
16.V.1931 – Przeniesienie wydawnictwa do nowozbudowanego klasztoru, który otrzymał nazwę MUGENAI NO SONO, tzn. Ogród Niepokalanej
V-VII.1932 – O. Maksymilian podróżuje do Indii w celu rozpoczęcia tam pracy misyjnej
IV-V.1933 – O. Maksymilian podróżuje do Polski na kapitułę prowincjalną
VII.1933 – Na kapitule przełożonym misji w Japonii zostaje O. Korneli Czupryk
IX-X.1933 – Powrót do Japonii
16.IV.1936 – Otwarcie Małego Seminarium w Nagasaki
V-VI.1936 – Podróż O. Maksymiliana do Polski
VII.1936 – O. Maksymialian bierze udział w kapitule. Zostaje gwardianem Niepokalanowa
8.XII.1936 – Na wniosek O. Maksymiliana zakon OO. Franciszkanów poświęca się Niepokalanej
8.XII.1937 – O. Maksymilian przemawia przez radio w Warszawie z okazji 10-lecia Niepokalanowa
8.XII.1938 – Próbna audycja na żywo radiostacji nadawczej STACJA POLSKA 3 – RADIO NIEPOKALANÓW
23.VIII.1939 – Podział polskiej prowincji zakonnej na krakowską i warszawską. Niepokalanów i O. Maksymilian zostają przydzieleni do prowincji warszawskiej p.w. Niepokalanego Poczęcia NMP
25.VIII.1939 – O. Maksymilian ponownie wybrany na przełożonego Niepokalanowa
1.IX.1939 – Wybuch II Wojny Światowej
19.IX.1939 – O. Maksymilian i 36 innych zakonników zostaje aresztowanych.
do 8.XII.1939 – Pobyt w obozach: Łambinowice (Lamsdorf), Gębice (Amtitz) i Ostrzeszów
10.XII.1939 – Powrót do Niepokalanowa
20.XI.1940 – Władze niemieckie na prośbę O. Maksymiliana pozwoliły na jednorazowe wydanie Rycerza Niepokalanej w nakładzie 120.000 egzemplarzy
17.II.1941 – O. Maksymilian aresztowany przez gestapo i uwięziony na Pawiaku w Warszawie
28.V.1941 – O. Maksymilian przywieziony w transporcie do Oświęcimia. Otrzymuje numer 16670
ok. 30.VII.1941 – Podczas wybiórki na śmierć głodową O. Maksymilian wyraża gotowość zastąpienia więźnia Gajowniczka. Skazańcy zostają zamknięci w bunkrze głodowym bloku 11
14.VIII.1941 – O. Maksymilian zostaje zabity zastrzykiem trucizny (fenolu)
15.VIII.1941 – Spalenie zwłok O. Maksymiliana w krematorium obozu Auschwitz
17.III.1946 – Umiera Maria Kolbe, matka O. Maksymiliana
17.X.1971 – Papież Paweł VI ogłasza O. Maksymiliana BŁOGOSŁAWIONYM
10.X.1982 – Papież Jan Paweł II ogłasza O. Maksymiliana ŚWIĘTYM