Poniżej cytujemy pełną treść uchwały:
UCHWAŁA
SENATU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 31.03.2011
dla
uczczenia postaci i dokonań
błogosławionego
Ojca Stanisława Papczyńskiego
Senat Rzeczypospolitej Polskiej oddaje hołd
Ojcu Stanisławowi Papczyńskiemu, wybitnemu kapłanowi, teologowi, współtwórcy
polskiej szkoły duchowości, patriocie, kaznodziei, założycielowi Zgromadzenia
Księży Marianów – pierwszego polskiego zakonu męskiego.
Ojciec Stanisław Papczyński urodził się 18
maja 1631 r. w Podegrodziu w Kotlinie Sądeckiej. Kształcił się w kolegiach jezuickich
i pijarskich. Po uzyskaniu wykształcenia
wstąpił do pijarów ze względu na maryjny charakter tego zgromadzenia. W 1661 r.
przyjął święcenia kapłańskie. Pracował jako wychowawca, był cenionym
kaznodzieją i nauczycielem retoryki. W latach siedemdziesiątych siedemnastego
stulecia przystąpił do zakładania w Puszczy Korabiewskiej (później nazywanej Mariańską) nowego dzieła
apostolskiego. Od dziecka czując
szczególną więź z Niepokalaną, utworzył zakon marianów,
realizujący trzy cele szczególnie istotne w tej epoce: szerzenie kultu
Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, modlitwę za zmarłych,
pomoc proboszczom w pracy
duszpasterskiej i nauczaniu prawd wiary prostego ludu. Był to czas, w którym
Rzeczpospolita toczyła wojny ze Szwedami, Siedmiogrodem, Kozakami, Moskalami i Turkami,
czas potopu, obrony Jasnej Góry i ślubów lwowskich Jana Kazimierza.
Ojcu Stanisławowi Papczyńskiemu zawdzięczamy
wiele aktualnych wciąż ocen, opinii i wskazań.
Pisał, że „człowiek bez miłości jest cieniem bez słońca, ciałem bez
duszy, po prostu niczym (…) miłość jest
duszą, światłem, życiem zakonów oraz każdej ludzkiej społeczności". Nauczał
też między innymi: „nie ma nic
wspanialszego pod słońcem, nic wznioślejszego, nic cenniejszego nad polską wolność"; „Nie zapominają
bowiem, o najwspanialsza wśród najwspanialszych krajów Rzeczpospolita, nie zapominają twoi wrogowie o tym, że pozycja, integralność i w ogóle
ocalenie twoje spoczywa na barkach dzielnych obrońców twojej wolności"; „Na
pomniki wiecznej pamięci (…) zasługują sobie ci, którzy dla ocalenia ojczyzny
oddają swe życie; im też słusznie należy się niewiędnący wieniec chwały";
„Najchwalebniejszą rzeczą umysłu szlachetnego jest poświęcenie sprawom publicznym
swego majątku i życia"; „Wszyscy, którzy marzą o zapewnieniu sobie
nieśmiertelności, powinni przejąć się tą głęboką i szlachetną myślą, że przez
Rzeczpospolitą należy rozumieć coś, czemu warto całkowicie się oddać i
poświęcić"; „narodziliśmy się nie dla
samych siebie, lecz dla ojczyzny. Nie jest obywatelem państwa ten, kto żyje
tylko dla siebie, chociaż z trudem da się powiedzieć o kimś, że żyje dla
siebie, jeśli nie żyje dla nikogo innego"; „Prawdziwych mężczyzn nam potrzeba,
a nie nicponi, nie mętów społecznych. Dajcie ojczyźnie Polaków, nie pachołków,
to jest dajcie ludzi silnych, odważnych, zdolnych do wielkich wysiłków,
zaprawionych do walki, przygotowanych do brania udziału w naradach".
W pismach Ojca Papczyńskiego można znaleźć
jeszcze wiele innych, bardzo mocnych i znaczących tekstów na temat umiłowania
Rzeczypospolitej oraz roli i zadań jej obywateli.
Ojciec Stanisław Papczyński zmarł 17 września
1701 roku. Życie poświęcił tworzeniu zakonu marianów, służbie Kościołowi i
Ojczyźnie a szczególnie ubogim. Sława Jego dokonań dla Kościoła i Ojczyzny była tak wielka, że Sejm
Koronacyjny króla Stanisława Augusta Poniatowskiego 20 grudnia 1764 roku skierował do Stolicy
Apostolskiej petycję o wyniesienie Stanisława Papczyńskiego na ołtarze. W ciągu
trzystu lat od śmierci, Ojciec Papczyński stał się dla wielu autorytetem
moralnym, religijnym i patriotycznym.
16 września 2007 r. w sanktuarium Matki
Boskiej Licheńskiej odbyła się beatyfikacja Ojca Papczyńskiego.
Senat Rzeczypospolitej Polskiej uznaje
Błogosławionego Ojca Stanisława Papczyńskiego za godny naśladowania wzór Polaka
oddanego sprawom Ojczyzny. Aktualność Jego moralnego i obywatelskiego nauczania
uzasadnia przybliżenie Postaci Ojca Stanisława współczesnemu pokoleniu Polaków,
a szczególnie młodzieży. Senat apeluje do środowisk oświatowych o popularyzację
postaci i dokonań Błogosławionego.
Uchwała podlega ogłoszeniu w Dzienniku
Urzędowym „Monitor Polski".