Prymas Polski, nuncjusz apostolski w naszym kraju, arcybiskupi i biskupi przybyli 21 czerwca do Łowicza na uroczystości związane z 80. urodzinami bp. Alojzego Orszulika. Jubilat był pierwszym ordynariuszem diecezji łowickiej.
Podczas Mszy św. w katedrze obecni byli kard. Józef Glemp, arcybiskupi: Józef Kowalczyk – nuncjusz apostolski w Polsce, Henryk Muszyński i Szczepan Wesoły z Gniezna, Władysław Ziółek z Łodzi oraz biskupi: Stanisław Budzik – sekretarz generalny KEP, Bronisław Dembowski – senior włocławski, Tadeusz Pikus z Warszawy, Henryk Tomasik z Siedlec i obecny ordynariusz łowickiej bp Andrzej Dziuba.
Homilię wygłosił biskup-nominat warszawsko-praski abp Henryk Hoser, który – podobnie jak bp Orszulik – jest pallotynem. Kaznodzieja zwrócił uwagę na duchowość św. Wincentego Pallotiego, która miała wpływ na życie i działalność jubilata. "Uniwersalizm świętego daje jego duchowym synom otwartość na dokonywanie dzieł ku rozwojowi ewangelizacji" – powiedział. Biskup-nominat podkreślał zasługi jubilata w budowaniu diecezji łowickiej, ale również w procesie tworzenia demokratycznej Polski.
Mszę św. poprzedziła konferencja zorganizowana przez Mazowiecką Wyższą Szkołę Humanistyczno-Pedagogiczna w Łowiczu: „Działalność ks. Biskupa Alojzego Orszulika na tle przemian ustrojowych lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych”. Wykłady wygłosili m.in. prof. dr hab. Andrzej Stelmachowski, który mówił o „Drodze do niepodległości i demokracji w Polsce” i prof. dr hab. Wiesław Chrzanowski – „Stanowienie prawa a zasada bezstronności władz publicznych wobec światopoglądu i religii”. Swoje przedłożenia zaprezentowali także: min. Adam Tański, min. Jacek Ambroziak, mgr inż. Zbigniew Komorowski i pos. Andrzej Wielowieyski.
Alojzy Orszulik urodził się 21 czerwca 1928 r. w Baranowicach koło Żor w diecezji katowickiej w rodzinie robotniczej. Przed wybuchem II wojny światowej ukończył 4 klasy polskiej szkoły powszechnej. W czasie okupacji pracował w zakładzie stolarskim, a po wojnie przez trzy lata pracował zawodowo, działając jednocześnie w Sodalicji Mariańskiej. W 1948 r. wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego (pallotynów) w Chełmnie nad Wisłą i po 3 latach zdał tam maturę. Wkrótce potem rozpoczął nowicjat pallotyński w Ząbkowicach Śląskich, następnie odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Ołtarzewie, gdzie 22 czerwca 1957 r. (nazajutrz po swych 29. urodzinach) przyjął święcenia kapłańskie z rąk kard. Stefana Wyszyńskiego.
W latach 1958-1961 studiował na Wydziale Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, po czym wykładał ten przedmiot w swym dawnym seminarium w Ołtarzewie. Od 1962 pracował w Sekretariacie Episkopatu Polski, najpierw jako referent, a w latach 1968-83 jako kierownik Biura Prasowego Episkopatu. W tym charakterze przez 31 lat był najbliższym współpracownikiem abp. Bronisława Dąbrowskiego, sekretarza generalnego KEP. Zyskał też wielkie zaufanie prymasa Wyszyńskiego, z którym bardzo blisko współpracował, zwłaszcza w zakresie stosunków państwo-Kościół.
W 1974 Paweł VI mianował go konsultorem Papieskiej Rady ds. Środków Społecznego Przekazu; stanowisko to piastował do 1994. W listopadzie 1980 został członkiem-sekretarzem Komisji Wspólnej Przedstawicieli Episkopatu Polski i Rządu PRL, brał udział w przygotowaniach kolejnych pielgrzymek papieskich do Polski, począwszy od pierwszej w 1979 (jako szef Biura Prasowego).
W Konferencji Episkopatu Polski pełnił też funkcje sekretarza pomocniczego (od 1983), wiceprzewodniczącego Komisji ds. Środków Społecznego Przekazu, członka Komisji ds. Wydawnictw Kościelnych. Był też kościelnym asystentem w Kościelnym Komitecie Rolniczym. W 1987 znalazł się w składzie Komisji Mieszanej Stolicy Apostolskiej i Episkopatu Polski ds. nawiązania stosunków dyplomatycznych między Watykanem a Polską. Uczestniczył w rozmowach w Magdalence i w obradach Okrągłego Stołu. W latach 1989-1994 był zastępcą sekretarza Episkopatu Polski, od 1994 przewodniczył Komisji Episkopatu ds. Środków Społecznego Przekazu. Brał także udział w pracach Komisji Prawnej Episkopatu i Komisji Wspólnej Episkopatu Polski i Rządu oraz Kościelnej Komisji Konkordatowej.
8 września 1989 r. Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym diecezji siedleckiej; sakrę nowy biskup przyjął 8 grudnia tegoż roku w katedrze w Siedlcach z rąk prymasa Polski kard. Józefa Glempa oraz abp. Bronisława Dąbrowskiego i biskupa siedleckiego Jana Mazura. Przyjął zawołanie biskupie "Christo in aliis servire" (Służyć Chrystusowi w innych). 25 marca 1992 r. został pierwszym biskupem utworzonej w tym dniu diecezji łowickiej. Zorganizował tam struktury administracyjne, reaktywował prastarą kapitułę archikolegiacką i powołał do życia Wyższe Seminarium Duchowne. 27 marca 2004 roku ustąpił z urzędu ordynariusza.
8 grudnia 2003 r. otrzymał tytuł honorowego obywatela miasta Łowicza.
za: www.pallotyni.pl
