Międzynarodowe i franciszkańskie – takie będzie tegoroczne 13. Ogólnopolskie Spotkanie Młodych Lednica 2009. Oficjalne zaproszenie do udziału w spotkaniu 4 lutego skierował do młodych z Polski i Europy dominikanin o. Jan Góra, twórca i główny organizator. Spotkanie odbędzie się 6 czerwca.
"Drodzy Przyjaciele! Pan Jezus zwołuje nas nad Lednicę, do źródeł chrzcielnych Polski! Zaprosiliśmy na spotkanie młodych z całej Europy, aby wspólnie z nami wybrali Chrystusa w swoim języku i pod swoim sztandarem, aby przywieźli wodę i kamień ze swoich źródeł chrzcielnych. Tegoroczna Lednica będzie również miała wymiar franciszkański. 800 lat istnienia zakonu franciszkanów to ważna data i ważna obecność. Bracia świętego Franciszka przybędą liczniej, aby zaznaczyć swoją obecność w naszej historii" – czytamy w zaproszeniu o. Jana.
Tematem tegorocznego spotkania będzie czas. Młodzi otrzymają księgę Lednickiej Liturgii Godzin, zawierającą podstawowe modlitwy brewiarzowe, jutrznię i nieszpory. W ten sposób o. Góra pragnie zaprosić młodych do włączenia się do wspólnoty modlitewnej osób zakonnych i duchownych, które na mocy prawa kanonicznego zobowiązane są do codziennej modlitwy brewiarzowej (Liturgii Godzin).
Jest już wstępny program tegorocznej Lednicy. Na godzinę 16.00 planowane jest nabożeństwo "Czas darem Boga i cena czasu" z udziałem franciszkanów. O 22.30 ma się rozpocząć "Godzina solidarności franciszkańskiej" i połączenie telemostem z Asyżem. Jak co roku o godzinie 24.00 uczestnicy przejdą przez Rybę – Bramę III Tysiąclecia.
Przewidziane jest także nietypowe wydarzenie. Będzie to wspólne ustawienie zegarków "według wyboru Chrystusa" oraz koncert budzików i dzwonków w telefonach komórkowych.
Zakony dominikanów i franciszkanów powstały na początku XIII wieku we Włoszech. Przyczyniły się do odnowy średniowiecznego Kościoła poprzez nowoczesne metody ewangelizacji i pracy duszpasterskiej. Duży nacisk od początku istnienia kładą na absolutne posłuszeństwo Stolicy Apostolskiej oraz styl życia oparty o ślubowanie ubóstwa.
Dwa zakony łączy wielowiekowa współpraca, której początki sięgają przyjaźni między ich założycielami – św. Dominikiem Guzmanem (ok. 1170-1221) z pochodzenia Hiszpanem a św. Franciszkiem z Asyżu (1182-1226), Włochem. Żyli więc niemal w tym samym czasie, Dominik był starszy o 12 lat.
Pierwszy raz spotkali się podczas IV Soboru Laterańskiego (1215 r.). Dante Alighieri – słynny włoski poeta i jednocześnie tercjarz franciszkański – w "Boskiej komedii" uwiecznił ich za pomocą alegorii. Zostali przedstawieni jako dwa niezwykle mocne i stabilne koła, podtrzymujące pędzący rydwan, czyli Kościół, zmierzający poprzez wieki i epoki do ostatecznego celu.
Papież Honoriusz III w grudniu 1216 roku zatwierdził zakon dominikański, oparty na istniejącej wcześniej regule św. Augustyna. Franciszkanie dokonali swoistej "rewolucji" w Kościele, ponieważ zakon ma własną, "autorską" regułę, którą napisał św. Franciszek. W 1209 roku zaakceptował ją ustnie papież Innocenty III, zaś oficjalnie zatwierdził papież Honoriusz III 29 listopada 1223 roku bullą "Solet annuere".
