Pierwsze święcenia od 40 lat w północnym Laosie zostaną udzielone 29 stycznia 2011 roku. Miały się odbyć 12 grudnia 2010 roku, ale zostały opóźnione na prawie dwa miesiące. Nowy kapłan, Pierre Buntha Silaphet ma 30 lat, urodził się w Phnom Van (Sayaboury – północny Laos) i przynależy do grupy etnicznej K’Hmù. Zbieg okoliczności, który wspólnota katolicka w Laosie uważa za opatrznościowy – laotańskie imię Pierre’a to „Buntha", podobnie jak ostatniego kapłana grupy K’Hmù, wyświęconego w Luang Prabang 22 lutego 1970 roku, czyli 41 lat temu, przez bpa Alessandro Staccioli OMI – wikariusza apostolskiego od lutego 1968 do roku 1975. W tym właśnie roku rząd postanowił wydalić z kraju wszystkich misjonarzy zagranicznych z zakazem powrotu. Od tamtego czasu – wyrzucenia zagranicznych kapłanów – o. Tito Banchong pozostał jedynym kapłanem w wikariacie i co zrozumiałe był przepełniony radością, gdy ogłaszał fakt nowych święceń kapłańskich.
Mała katolicka wspólnota będzie świętowała z Pierre Buntha, kiedy powróci do swej rodzinnej wioski Phnom Van (Sayabouri) po ceremonii w Takhek – 800 km dalej na wschód. Biskupem udzielającym prezbiteratu będzie bp Marie-Louis Ling [konsekrowany na bpa przez bpa Jean Khamsé Vithavong OMI – przyp. tłum.], wikariusz apostolski Paksy – pochodzący podobnie jak Buntha z grupy etnicznej K’hmù.
Nowy kapłan diecezjalny należy do rodzin zewangelizowanych między rokiem 1960 a 1975 przez o. Pierre Marie Bonometti OMI w Ban Houei Thong w prowincji Luang Prabang.
Administrator apostolski, ks. Tito Banchong, otrzymał już wszystkie potrzebne zezwolenia od władz, aby móc sprawować ceremonię święceń. Nieoficjalnie, wyjaśniono wszystkim uczestnikom ceremonii święceń, że nie może ona przyciągnąć zbyt wiele uwagi i ma przybrać formę wioskowego święta. Od roku 1975 wikariat Luang Prabang nie posiada katedry, ale tylko małe kaplice, rozproszone na swym obszarze. Rząd ściśle monitoruje działalność życia kościelnego chrześcijańskich mniejszości. Kościół Katolicki jest obecny w czterech wikariatach apostolskich: Luang Prabang, Pakse, Savannakhet i Vientiane [prałatem tego ostatniego jest przewodniczący Konferencji Episkopatów Laosu i Kambodży – bp Jean Khamsé Vithavong OMI – przyp. tłum.]. W Laosie żyje 39.725 katolików, reprezentujących 0.65% populacji laotańskiej.
źródło: www.asianews.it
tłum.: o. Paweł Gomulak OMI
Misja w Laosie była jedą z najtrudniejszych. Powstała w 1933 r. Ciężki klimat, zróżnicowanie plemienne i językowe, brak dróg i powikłania polityczne stwarzały często sytuacje nieznośne. W 1945 „Kraj miliona słoni" zajęli Japończycy. Misjonarze zostali wypędzeni lub internowani. Po powrocie w 1946 r. musieli wszystko odbudować od podstaw. Żołnierze Pathet Lao zajęli stopniowo całą Północ. Pobyt dla misjonarzy stał się niebezpieczny. Kilku z nich padło ofiarą. Misje przejmowali katecheci, którzy kontynuując działalność za „bambusową kurtyną" pozyskali sobie wielu katechumenów wśród górali. O. Marcello Zago założył w 1971 r. Ośrodek – Studium buddyzmu, który przyczynił się do nawiązania dialogu między buddystami i chrześcijanami.
Oblaci ostatecznie opuścili Laos w 1975 r. udając się na misje do Haiti, Senegalu, Indonezji i innych. Nie wyrzekli się nadziei powrotu do Laosu. Czas misji w Laosie przyniósł Zgromadzeniu Misjonarzy Oblatów 6 męczenników.
Za: www.oblaci.pl