W aneksie zamieszczono najważniejszy tekst Newmana o Matce Bożej, tzw. „List do Puseya". Po latach okazało się, że praca z 1866 roku, zainspiruje redaktorów mariologii Soboru Watykańskiego II. Newman uczy korzystać z nauczania Ojców Kościoła oraz mówić o Maryi w kontekście misterium Chrystusa, Ducha Świętego, Kościoła. Pomaga także właściwie bronić katolickiej mariologii.
Ks. Życiński w następujący sposób ukazuje oryginalność jego myślenia: „W jaki sposób teoria rozwoju doktryny opracowana przez J. H. Newmana znajduje zastosowanie w jego uzasadnianiu twierdzeń z zakresu mariologii? Jeśli okazałoby się, że Newmanowska teoria rozwoju pozwala tłumaczyć ewolucję doktryny mariologicznej, fakt ten stanowiłby odpowiedź na zarzuty kwestionujące słuszność katolickiego nauczania o Maryi". Tak właśnie okazało się.
Książka ukazała się w ramach serii wydawniczej Wydawnictwa KUL „Mariologia w kontekście" Redaktorami serii są: Stanisław C. Napiórkowski OFMConv (dawny kierownik Katedry Mariologii) i Kazimierz Pek MIC (jej obecny kierownik).
Ks. Życiński w następujący sposób ukazuje oryginalność jego myślenia: „W jaki sposób teoria rozwoju doktryny opracowana przez J. H. Newmana znajduje zastosowanie w jego uzasadnianiu twierdzeń z zakresu mariologii? Jeśli okazałoby się, że Newmanowska teoria rozwoju pozwala tłumaczyć ewolucję doktryny mariologicznej, fakt ten stanowiłby odpowiedź na zarzuty kwestionujące słuszność katolickiego nauczania o Maryi". Tak właśnie okazało się.
Książka ukazała się w ramach serii wydawniczej Wydawnictwa KUL „Mariologia w kontekście" Redaktorami serii są: Stanisław C. Napiórkowski OFMConv (dawny kierownik Katedry Mariologii) i Kazimierz Pek MIC (jej obecny kierownik).
Za: www.marianie.pl