Kraków: wspomnienie św. Faustyny Kowalskiej

We wtorek 5 października minęła 72. rocznica śmierci św. siostry Faustyny Kowalskiej. Z tej okazji w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach, gdzie znajdują się jej relikwie odprawiona została uroczysta Msza św. pod przewodnictwem bp. Jana Zająca, kustosza sanktuarium. W trakcie nabożeństwa nastąpiło przyjęcie nowych członków do stowarzyszenia Apostołów Bożego Miłosierdzia „Faustinum". Było można także obejrzeć replikę celi siostry Faustyny.

 

„Tradycyjnie w rocznicę śmierci św. Faustyny do stowarzyszenia „Faustinum" przyjmowane zostają nowe osoby. W tym roku było to ok. trzydzieści osób z Polski oraz Czech" – mówi s. Salwatricze ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Krakowie. „W naszym stowarzyszeniu działa ok. 15 tys. osób z całego świata, skupione są one najczęściej przy tamtejszych parafiach" – dodaje.
 
W ramach obchodów rocznicy śmierci św. Faustyny tylko dziś przy furcie klasztornej przy Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach oglądać było można replikę celi s. Faustyny.
 
2 października z okazji rocznicy śmierci św. Faustyny odbyło się w Łagiewnikach spotkanie z twórcami albumu o mistyczce z Głogowca. Grzegorz Górny i Janusz Rosikoń, opowiedzieli o miesiącach pracy nad albumem "Ufam. Śladami Siostry Faustyny" oraz o fenomenie orędzia o Bożym Miłosierdziu, które dotarło aż na krańce świata. Nie zabrakło również opowieści na temat duchowego związku między Siostrą Faustyną a Janem Pawłem II, a także roli Krakowa w życiu Świętej.
 
Siostra Faustyna urodziła się 25 sierpnia 1905 roku jako trzecie z dziesięciorga dzieci w rodzinie Marianny i Stanisława Kowalskich, rolników ze wsi Głogowiec. Na chrzcie świętym w kościele parafialnym w Świnicach Warckich otrzymała imię Helena. Od dzieciństwa odznaczała się umiłowaniem modlitwy, pracowitością, posłuszeństwem i wielką wrażliwością na ludzką biedę.
 
1 sierpnia 1925 roku wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. W klasztorze, jako s. Maria Faustyna, przeżyła trzynaście lat pełniąc obowiązki kucharki, ogrodniczki i furtianki w wielu domach zgromadzenia, najdłużej w Krakowie, Wilnie i Płocku.
 
Na zewnątrz nic nie zdradzało jej niezwykle bogatego życia mistycznego. Gorliwie spełniała wszystkie prace, wiernie zachowywała reguły zakonne, była skupiona, milcząca, a przy tym naturalna, pełna życzliwej i bezinteresownej miłości. Jej życie, na pozór bardzo zwyczajne, monotonne i szare, kryło w sobie nadzwyczajną głębię zjednoczenia z Bogiem.
 
Lata jej zakonnego życia obfitowały w nadzwyczajne łaski: objawienia, wizje, ukryte stygmaty, uczestnictwo w męce Pańskiej, dar bilokacji, czytania w duszach ludzkich, proroctwa czy rzadko spotykany dar mistycznych zaślubin.
 
Posłannictwo s. Faustyny zostało zapisane w jej "Dzienniczku", który prowadziła na życzenie Pana Jezusa oraz spowiedników. Zanotowała w nim wiernie wszystkie słowa Pana Jezusa, a także opisała zetknięcia swej duszy z Nim.
 
S. Faustyna zmarła 5 października 1938 roku w Krakowie, mając 33 lata. W latach 1965-67 w Krakowie przeprowadzono proces informacyjny dotyczący jej życia i cnót, a w 1968 roku rozpoczęto w Rzymie proces beatyfikacyjny, który ukończono w grudniu 1992 roku. 18 kwietnia 1993 roku, na Placu Świętego Piotra w Rzymie, Ojciec Święty Jan Paweł II dokonał aktu jej beatyfikacji, a 30 kwietnia 2000 roku jej kanonizacji. Jej relikwie spoczywają w sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach.