Jako pierwsza referat: „Dzieła miłosierdzia latarniami wiary i
cywilizacji” przedstawiła wikaria generalna s. Mabel Spagnuolo.
Zauważyła, że kongres jest kontynuacją ubiegłorocznego sympozjum w
Genui. Chcemy zająć się konkretnością miłosiernej miłości
chrześcijańskiej. Dzięki wierze dzieła są latarniami. Są kanałami przez
które widać miłość Boga. Bóg objawia się poprzez dzieła miłosierdzia.
Oprócz bycia lampą wiary mamy być latarniami cywilizacji. Dzieło jako
ferment, sól społeczeństwa, kontynuacja. Br. Jorze Silanem podał
komentarz encykliki Benedykta XVI „Deus caritas est” jako pomoc do
przemyśleń sympozjum.
Następnym referującym był dr Paweł Poławski (Warszawa) „Dziela
miłosierdzia latarniami dla dzisiejszego świata – Lokalne problemy w
globalnej perspektywie”. Zwrócił uwagę na: nierówność społeczną,
globalizację, świat pracy, ubóstwo, problemy społeczne, zmiany systemu
wartości w społeczeństwach. Z tymi problemami wiąże się migracja ludzi,
która pociąga za sobą wiele zmian.
O godz. 15.00 rozpoczęto pracę w grupach (wprowadzenie w tematykę s.
Mabel). Praca ta dotyczyła 2 konferencji wygłoszonych przed południem.
Praca 8 grup dała następujące wnioski:
Konferencja 1:
• latarnia gaśnie w aspekcie historycznym
• tworzyć współpracę miedzy zakonnikami a świeckimi
• sekularyzacja
• podjąć formacje wewnątrz dzieł
• wrócić do źródeł
• problem formacji personelu
• styl formacji
• wspólnoty zakonne ograniczone liczebnością
• rozpowszechniać znajomość naszych dzieł
• problem ekonomiczny ograniczający działalność
• antyklerykalizm
• mocniejsze zaangażowanie rad dzieł i MLO
• człowiek zakładnikiem własnej wolności
• świadectwo życia
Konferencja 2:
• nowe formy ubóstwa
• migracja ludzi
• rzyć współpracę miedzy zakonnikami a świeckimi
• duszpasterstwo rodzin
• brakuje znaków ewangelizacji i miłosierdzia
• szukać wartości charyzmatycznych
• zależność ekonomiczna od zarządu lokalnego państwowego (nie zależymy od państwa ideologicznie)
• konieczność reewangelizacji
• kryzys ekonomiczny ogólnoświatowy
• działanie prewencyjne
Trzeci referat wygłosiła Maria Pina Russo. „Dzieła miłosierdzia latarniami w stylu orionskim”. Najważniejsze myśli :
• orioniści mówią z ambon dzieł miłosierdzia
• działać tak, aby ukazywać czułość Boga
• W naszych działaniach wracać do obrazu miłosiernego samarytanina
• Nawrócenie nas samych i naszych dzieł
• Prawa świata się zmieniają, a charyzmat trwa dalej
Dzień zakończyła wspólna agapa przy ognisku.
O godz. 9.00 rozpoczęto obrady referatem ks. Flavio Peloso : „Sposób
zarządzania dziełami jako latarniami”. Prelegent zauważył, że ostatnimi
laty jakby trochę „zapomniano” o dziełach miłosierdzia. Podał 4
kryteria prowadzenia dzieł:
1 – w imię Boskiej Opatrzności (podstawą jest miłość),
2 – w imię Kościoła (w jedności i w strukturach Kościoła),
3 – w imię wspólnoty oriońskiej (klimat wewnątrz wspólnoty)
4 – z dynamiką apostolską (jakość służby i balsam wiary).
Nawiązał także do umiejętności zawiązania relacji: wspólnota – dzieło, a także przypomniał potrzebie tworzenia rady dzieła.
Po południu grupy robocze starały się dać odpowiedź na poruszane w
referacie zagadnienia. Wspólna wymiana myśli dała owoc w postaci
wniosków:
• uformować świeckich do współpracy
• wypracować projekt apostolski
• brak formacji charyzmatycznej (chrześcijańskiej)
• posiadamy pracowników zawodowo wykwalifikowanych, charyzmatycznie – nie)
• dzieła nie zawsze otwarte na nowe formy ubóstwa
• wierność charyzmatowi istnieje (prawa cywilne ograniczają trochę działania)
• dzieła czasami tracą formę misyjności (brak świętości, brak realnych przejawów wierności)
• odnaleźć w życiu motyw poświęcenia ubogim
• rady dzieł – praktycznie nie istnieją
• siostry nie mają rad dzieła
• nie wszyscy u nas pracujący mają charyzmat
• potrzeba klauzury – wydzielone miejsce tylko dla zakonników
• czujemy się panami dzieł, które prowadzimy
• istnieje ryzyko izolacji zakonników od świeckich
• precyzja w tworzeniu rady dzieła
Po podsumowaniu prac w grupach nastąpił czas dzielenia się doświadczeniami:
• s. Konsolata Marciniak (Otwock- Polska), Dom samotnej matki„Nazaret”, 25 miejsc, 126 osób wróciło do swoich rodzin.
• s. Rita Cabella (Genua – Włochy), Dom dla noworodków „Ramiona ks.
Orione, pomoc w adopcji, matki narkomanki, alkoholiczki, doprowadzenie
do chrztu dzieci,
• ks. Ricardo Zagaria, (Bonua – Wybrzeże Kości Słoniowej), bardzo znane centrum w Afryce (nieplnosprawni)
• ks. Dorino Zordan (Mediolan, Włochy) wybór personelu j. bardzo ważny,
każdy zatrudniony w cottoengo otrzymuje projekt wypracowany dla tego
dzieła, znać kompetencje zatrudnionych, formacja dla wszystkich
zatrudnionych,
• ks. Jose Deboita, Brazylia, ENEMECO – prowincjalne spotkanie ekip
działających wg ducha księdza Oriona, dzieła brazylijskie,
przedstawiono w formie prezentacji multimedialnej
• Argentyna, s. Mabel Spagnuolo, szkic działania szkoły formacji
oriońskiej, przekazywać wartości charyzmatu ks. Orione, formować
świeckich, dwuletni kurs (raz w miesiącu 3 godz.)
Po kolacji wszyscy zapoznali się z historią i zwyczajami Polski.
Radosny program przygotowały Siostry Orionistki (także z
nowicjuszkami). Przy dźwiękach polskiej muzyki ludowej i tańcząc
poloneza wyrażano powszechną radość. Całość zakończył Apel Jasnogórski
z błogosławieństwem prowincjała nominata – ks. Antoniego Wita.