Podniosłość tej uroczystości wsparta jest Dniem Fatimskim, który każdego 13 dnia miesiąca od maja do października przeżywają wierni wraz z paulinami posługującymi w Narodowym Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej w Doylestown, PA.
Zakonu św. Pawła Pierwszego Pustelnika, dokona Najprzewielebniejszy
Ojciec Izydor Matuszewski, generał Zakonu paulinów. Będzie to również zewnętrznym wyrazem podkreślenia tego, że jako
człowiek głębokiej wiary i odważny świadek Chrystusa, ksiądz kardynał
Justin Rigali, niejednokrotnie okazywał szacunek dla Narodu Polskiego.
Bez wątpienia jest to owocem jego osobistych doświadczeń z
Polakami, ale także wielu lat spędzonych u boku Sługi Bożego, Ojca
Świętego Jana Pawła II, czemu sam daje wyraz przy każdej okazji. Ponad
dwudziestopięcioletnia służba kardynała Rigali dla Ojca Świętego, nie
pozostała bez wpływu na jego głęboką miłość, cześć i kult Bogurodzicy.
Ksiądz Kardynał, od czasu instalacji jako Arcybiskup Filadelfii,
zawsze pozostawał otwarty na potrzeby Narodowego Sanktuarium Matki
Bożej Częstochowskiej w Doylestown, PA i aktywnie włączał nasze
narodowe sanktuarium w duszpasterstwo archidiecezji przez uczestnictwo
i przewodniczenie wielu ważnym wydarzeniom związanym z tym świętym
miejscem Polonii Amerykańskiej, takich m.in. jak:
– w czerwcu 2005, w obecności wielu innych dostojników
kościelnych z Polski i Stanów Zjednoczonych, przewodniczył
uroczystościom 50-lecia powstania pierwszego klasztoru paulinów w
Stanach Zjednoczonych i Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej w
Doylestown;
– w październiku 2007 r. Jego Eminencja Kardynał Justin Rigali
przybył ponownie do Snaktuarium, by dokonać aktu poświęcenia
nowopowstałego tam Rosary Garden.
– w lipcu 2008 Ksiądz Kardynał Rigali patronował odbywającemu się
w Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej spotkaniu młodzieży, w ramach
i w łączności ze Światowymi Dniami Młodzieży w Sydney, podczas którego
młodzież mogła w Doylestown uczestniczyć w tym ważnym wydarzeniu drogą
satelitarną, w łączności ze swym Pasterzem.
Dodatkową oznaką troski Kardynała Rigali, jest włączenie
Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej w Doylestown, w poczet
sanktuariów diecezjalnych oraz zatwierdzenie statusu naszego
sanktuarium przez Episkopat Amerykański jako Narodowego Sanktuarium.
Zatwierdzenie Amerykańskiej Częstochowy jako Narodowego Sanktuarium
dokonało się 24 marca 2009 roku.
Na wieść o włączeniu Jego Eminencji do Konfraterni Zakonu Paulinów,
Kard. Rigali był mile zaskoczony i wyraził zadowolenie i zaszczyt, że
będzie naszym konfratrem i dołączy do grona znamienitych osób.
Wracając do historii trzeba zaznaczyć, że w ciągu kilku wieków
dyplom konfratra Zakonu Paulinów otrzymali m.in.: rodzina królewska
Kazimierza Jagiellończyka, król Jan Kazimierz, konwent benedyktynów w
Tyńcu, Henryk Sienkiewicz, Józef Ignacy Kraszewski, Prymas Tysiąclecia
Kard. Stefan Wyszyński i obecny Prymas Polski kard. Józef Glemp, kard.
Stanisław Dziwisz, kard. Francis George, bp Teodor Kubina i bp Stefan
Bareła, abp Zagrzebia Franjo Kuharić, ks. prał. Zdzisław Peszkowski,
prof. Edward Mąkosza, kard. Franciszek Macharski, abp Stanisław Nowak i
bp Antoni Długosz, abp Bronisław Dąbrowski, Lech Wałęsa, ks. prał.
Henryk Jankowski, bp Julian Wojtkowski, bp Jan Mazur, bp Adam
Śmigielski, ks. prał. Ludwik Warzybok, kard. Henryk Gulbinowicz,
Ryszard Kaczorowski, ks. inf. Janusz Bielański, ks. inf. Ireneusz
Skubiś, Prymas Węgier Kard. Erdö Péter, prof. Wojciech Kurpik, abp
Stanisław Ryłko, ks. prof. Jan Dyduch, ks. dr Andrzej Nowobilski,
Mariusz Drapikowski i inni.
Z biegiem lat wpływ sanktuarium jasnogórskiego przyczynił się do
tego, że konfraternia nabierała również charakteru maryjnego. W związku
z tym, w ostatnich stuleciach o przyjęciu do konfraterni decydował
szczególnie żywy i autentyczny kult do Jasnogórskiej Bogarodzicy
Dziewicy oraz chęć współpracy z paulinami w realizowaniu maryjnych
zadań apostolskich, co również miało ogromne znaczenie w przypadku
kard. Justina Rigaliego wprowadzonego w dobra duchowe wspólnoty Zakonu
Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika.
Konfraternia paulińska, jako nieformalne stowarzyszenie
dobrodziejów i przyjaciół Zakonu, sięga swymi początkami połowy XIV
wieku. Nie stanowiła ona prawnej organizacji, ale była to duchowa
łączność Zakonu z uprzywilejowanym gronem swoich dobrodziejów,
przyjaciół i współpracowników. Dzięki tej wspólnocie z osobami
duchownymi i świeckimi, paulini mogli lepiej realizować swoje
posłannictwo w Kościele. Konfratrzy stawali się współuczestnikami
wszelkich dóbr duchowych Zakonu zarówno za życia jak i po śmierci.
Generał Zakonu lub prowincjał przyjmując osobę świecką lub duchowną
do konfraterni chciał przede wszystkim wyrazić wdzięczność i uznanie za
świadczone przez nią dotąd dobrodziejstwa względem naszej Wspólnoty i
jednocześnie włączyć ją do udziału w dobrach duchowych i do większego
jeszcze współuczestnictwa w wypełnianiu zadań i posłannictwa Zakonu.
o. Tomasz Wilk, paulin z USA
2009-10-06, godz. 17.07
Zobacz więcej: www.paulini.pl.