Prezentujemy poniżej niektóre z jego wierszy
1. Nie było cudu,
nie stanąłeś przede mną,
nie powiedziałeś Panie
uszom mym słów:
Pójdź za mną!
2. A jednak usłyszałem
Twój głos o Panie,
bo w sercu mym mówiłeś
i powołaniem mnie obdarzyłeś.
3. I nikt nie wie,
co się w duszy mej działo,
gdy ziarno Twego głosu
w niej zakiełkowało.
4. Czułem Twą obecność,
wielkość, miłość, dobroć,
płakałem ze szczęścia,
że Bóg w sercu mym mieszka.
5. Biłem się z myślami,
czy to słuszna droga,
modliłem się wiele,
w nocy wstając z łóżka.
6. Bo jak niegdyś pisał
Piotr naszych czasów,
że powołanie, to Tajemnica
i wielki Dar od Boga Wszechczasów.
7. I chociaż jestem Ojcze
Twym niegodnym synem,
to jednak pozwoliłeś mi,
zostać Kapucynem!
Przyjaźń!
1. Przyjaźń to wielki dar,
z nieba dany Boży dar.
Łączy ludzi delikatnym węzłem,
jak gest pociągnięcia malarskim pędzlem.
2. Dar to cenny,
powiedziałbym, że bezcenny,
który dojrzewa każdego dnia,
jak w doniczce cudny kwiat!
3. I wiesz co Ci powiem?
Przyjacielem jest bowiem
ten, kto bardzo dobrze Cię zna,
a pomimo to Cię Kocha –
co więcej – o szczęście Twoje ciągle dba.
4. Czym dla ptaka są skrzydła,
tym dla człowieka jest przyjaźń!
Bo prawdziwa przyjaźń – jak mawiają ludzie –
człowieka uskrzydla.
5. Bo znaleźć Przyjaciela,
to wspaniały prezent nieba,
lecz także ustawiczna praca,
ona bowiem przyjaźń ubogaca!