– „Obchody przygotowaliśmy wspólnie z ks. proboszczem Januszem Onufryjukiem i proboszczem parafii Świętej Anny, ks. Waldemarem Izdebskim. Szczęśliwym zrządzeniem opatrzności przypadają one w niedzielę” – powiedział Katolickiemu Radiu Podlasie br. Grzegorz Filipiuk, koordynator tych uroczystości.
Do jubileuszu przygotowywało się całe miasto.
Przez kilka tygodni po wszystkich bialskich parafiach wędrowała wystawa
poświęcona błogosławionemu. Zainicjowała ją uchwała przyjęta 16
października 2008 r. przez Senat Rzeczypospolitej Polskiej, poprzez
którą oddał on hołd bł. Honoratowi Koźmińskiemu jako „wybitnemu
kapłanowi i patriocie oraz wielkiemu reformatorowi życia społecznego i
religijnego XIX i XX w.”.
Przez kilka tygodni po wszystkich bialskich parafiach wędrowała wystawa
poświęcona błogosławionemu. Zainicjowała ją uchwała przyjęta 16
października 2008 r. przez Senat Rzeczypospolitej Polskiej, poprzez
którą oddał on hołd bł. Honoratowi Koźmińskiemu jako „wybitnemu
kapłanowi i patriocie oraz wielkiemu reformatorowi życia społecznego i
religijnego XIX i XX w.”.
Tytuł wystawy brzmi: „Błogosławiony
Honorat Koźmiński, 1829-1916 wizerunek kapłana patrioty”. Autorką tej
fotograficznej ekspozycji jest s. Natanaela, Wiesława Błażejczyk,
felicjanka z Wawra (Warszawa).
Podczas „honorackich niedziel” do
bialskich parafii (również do kościoła kapucynów) przyjeżdżały
przedstawicielki zgromadzeń założonych przez o. Honorata.
Centralnym
miejscem uroczystości była Msza święta sprawowana przez br. Marka
Przeczewskiego, Prowincjała Prowincji Warszawskiej Zakonu Braci
Kapucynów, który wygłosił do zebranych w świątyni słowo Boże. Czynna
wytrwałość – wytrwałość w dobrym, to jest niezwykle ważna rzecz, o
której mówi nam dzisiaj błogosławiony Honorat – tłumaczył w homilii.
Żyjąc w trudnym czasie zniewolenia, coraz bardziej ograniczany i
spychany na margines, nie wracał myślami do przeszłości, w której miał
większą swobodę działania, ani nie wybiegał w możliwą przyszłość marząc
o większej wolności – gdyby to robił, nigdy niczego by nie dokonał.
Błogosławiony Honorat nie żył w świecie wspomnień ani fantazji, żył w
świecie rzeczywistym i w tym świecie działał i czynił to, co było
możliwe. I takie jest nasze zadanie – wzywał Prowincjał – wykorzystać
dobrze czas, który jest nam dany przez Boga, przynosząc owoce prawości,
sprawiedliwości i prawdy (Ef 5,9). Te owoce przynosi się przez
wytrwałość, jak zapewnia nas o tym Jezus w Ewangelii, a wytrwałość
wyrabia się pośród ucisków i doświadczeń (Rz 5,3; Jk 1,3). Honorat uczy
nas dzisiaj tego, że wytrwałość zdobywamy w uciskach, ale wytrwać
możemy tylko wtedy, kiedy trwamy w Chrystusie, jak winna latorośl tkwi
w winnym krzewie. Nosząc skarb łaski i mocy w naczyniach glinianych
jakimi jest nasze człowieczeństwo, przynosimy dobre owoce ponieważ nie
pokładamy nadziei w naszych siłach, ale w mocy Tego, bez którego nic
nie możemy uczynić. Wtedy dajemy od siebie tyle ile możemy: choćby pięć
chlebów i dwie małe ryby; On uczyni z tego pokarm dla wielu tysięcy.
Po
przerwie na obiad kontynuowano uroczystości w parafii św. Anny, a więc
w miejscu chrztu. Najpierw zostały odnowione przyrzeczenia chrzcielne w
czasie nabożeństwa, które poprowadził br. Grzegorz Filipiuk. Do tego
aktu przygotowały wszystkich zebranych słowa o. Honorata, które zapisał
w Notatniku Duchowym na temat chrztu. Było to jego osobiste odnowienie
przyrzeczeń „na chrzcie uczynionych”.
Po nabożeństwie, chór sióstr
Służek wykonał Akatyst ku czci bł. Honorata. Wydarzeniom towarzyszyły
relikwie Błogosławionego i specjalnie na tę uroczystość wystawiony
oryginał aktu chrztu, który można było w czasie krótkiej przerwy
dokładnie obejrzeć.
Uroczysty dzień obchodów rocznicy chrztu i
urodzin zakończył różaniec z bł. Honoratem i Msza św. w parafii św.
Anny. Wszystkim obchodom towarzyszył swoim śpiewem chór sióstr Służek.
16
grudnia 2016 roku minie 100 lat od śmierci bł. Honorata Koźmińskiego.
Uroczyste obchody tej rocznicy zainaugurowała Wielka Nowenna w Rodzinie
Honorackiej. Potrwa ona 9 lat, a każdy jej rok będzie miał odrębny
temat związany z życiem bł. Honorata, jego duchowością i dziełem życia.
Patronat nad nowenną kolejno obejmują zgromadzenia założone przez
kapucyna. Rodzinę Honoracką tworzą zgromadzenia habitowe czynne i
klauzurowe, bezhabitowe męskie i żeńskie oraz instytut świecki.
Obecnie
– pod hasłem „POWOŁANIE i KONSEKRACJA” – trwa drugi rok nowenny,
patronują mu Instytut Świecki Służebnic Najświętszego Serca Pana Jezusa
– Posłanniczek Maryi oraz Zgromadzenie Sióstr Służek Najświętszej Maryi
Panny Niepokalanej.
Na podstawie tekstów br. Marka Przeczewskiego, br. Grzegorza Filipiuka – Prowincja Warszawska oraz ze strony www.radiopodlasie.pl.