W 2010 roku Muzeum Prowincjalne odwiedziło 620 gości. Większość z nich stanowiły osoby przybywające do Centrum Duchowości „Honoratianum" na różnego rodzaju spotkania formacyjne. Muzeum zwiedzili m.in.: bracia Warszawskiej Prowincji Kapucynów, siostry ze zgromadzeń honorackich, uczestnicy Forum Młodych – członkowie instytutów świeckich, oraz 9 grup dzieci i młodzieży.
Dzięki Bożej Opatrzności oraz życzliwości br. Marka Przeczewskiego i całego Zarządu Warszawskiej Prowincji Kapucynów udało się w minionym roku poddać konserwacji siedem cennych obiektów znajdujących się w muzealnej ekspozycji. Wśród nich szczególne znaczenie dla historii i duchowości kapucyńskiej ma obraz „Chór kościoła kapucynów w Rzymie". Jest to kopia olejnego obrazu francuskiego malarza neoklasycystycznego François-Mariusa Graneta (zm. 1849). Jego dzieło, namalowane w Wiecznym Mieście w 1814 r., podziwiane m.in. przez papieża Piusa VII, stało się własnością Ludwika Bonaparte, a obecnie można go oglądać w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku. Wielkie zainteresowanie obrazem sprawiło, że Granet namalował jeszcze 14 różnych jego wersji. Znajdują się one w m.in. w królewskiej kolekcji w Pałacu Buckingham, w Muzeum Ermitażu w Sankt Petersburgu, Muzeum Sztuk Pięknych w Grenoble oraz w Muzeum Franciszkańskim przy Kolegium Międzynarodowym św. Wawrzyńca z Brindisi w Rzymie. W kilku klasztorach Warszawskiej Prowincji Kapucynów (m.in. w Lublinie, Nowym Mieście i Lubartowie) znajdują się kopie obrazu Graneta „Chór kościoła kapucynów w Rzymie". Dla porównania: pierwsza wersja obrazu z 1814 r. ma wymiary 197 x 148 cm, zaś XIX-wieczna kopia w Muzeum w Zakroczymiu, pochodząca z Nowego Miasta – 112 x 84 cm. Widoczne na obrazie światło słoneczne jest symbolem światła Bożego oświecającego wspólnotę kapucynów, celebrującą liturgię nieszporów w chórze zakonnym przedstawionym perspektywicznie. Dodajmy jeszcze, że namalowany przez artystę chór zakonny znajduje się za kościołem pw. Maryi Niepokalanej (przy Via Veneto), w którym są pochowani św. Feliks z Cantalice i św. Kryspin z Viterbo oraz królewicz Aleksander Sobieski. Klasztor, przylegający do kościoła, był w latach 1631-1890 siedzibą generała Zakonu Kapucynów. W czasach Mussoliniego klasztor zburzono.
Konserwacja i restauracja obrazu „Chór kościoła kapucynów w Rzymie" była dziełem p. Marii Stankiewicz. Z kolei p. Wiesław Faber zakonserwował sześć pozostałych obiektów: obraz „Oblicze Chrystusa" (z ramą dębową o. Benwenutego Mettlera) z końca XIX w.; oleodruk „Matka Boża Częstochowska" z 1910 r. – wykonany z okazji ponownej koronacji Cudownego Obrazu; oleodruk „Stygmatyzacja św. Franciszka" (szkoła hiszpańska) XIX w.; obraz „Polska zniewolona klęczy przed Chrystusem" (sprzed 1863 r.); wykonana po 1915 r. tablica z krzyża ustawionego w Koninie przy grobie o. Maksyma Tarejwy, kapucyna, kapelana powstańców styczniowych, powieszonego przez Rosjan w 1864 roku; oraz kanon mszalny z ramą drewnianą o. Benwenutego Mettlera, z końca XIX w.
W roku 2010 r. ofiarowano do zbiorów Muzeum wiele wartościowych obiektów, w tym m.in. pamiątki misyjne z Gabonu i innych krajów. Przedmioty te przekazał br. Marcin Radomski jako sekretarz misyjny. Natomiast pod koniec 2009 r. w Muzeum znalazły się pamiątki po zmarłym w tymże roku, w wieku 95 lat, seniorze Prowincji, o. Michale Skorupińskim: habit, alby, laska oraz zegarek kieszonkowy, ofiarowany mu na pamiątkę Mszy prymicyjnej z 9.07.1939 r., oraz inne jego rzeczy osobiste. W wieku 90 lat o. Michał wpisał się do księgi pamiątkowej Muzeum. Wspomnienie o swoim pobycie w obozach koncentracyjnych z błogosławionymi męczennikami zakończył słowami: „Nasz duch braterstwa i służenia Bogu w każdej sytuacji pozwolił 30-tu z nas doczekać dnia wolności. Za co Deo sint gratiae multae – Bogu składajmy wielkie dziękczynienie".
br. Tomasz Płonka
kierownik Muzeum Prowincjalnego
Za: www.kapucyni.pl