W kontekście świętowanego Jubileuszu "trzeba wbrew wszystkiemu zatrzymać się i spojrzeć głębiej w życie Świętej i w sztukę, która, jak pisał Stanisław Wyspiański (…) «jest z ducha; stwarza się, nie robi, a raz stworzona – ducha jest pewnikiem»" – sugeruje nowicjuszka s. M. Kamila Puzio OSC. Według niej "Klara tę sztukę indywidualną stwarza swoim życiem i pociąga za sobą tysiące (…). Jest pierwszą kobietą w historii Kościoła, która z wielką odwagą i determinacją decyduje się wybrać życie w klauzurze, dotąd zupełnie nieznane. Co więcej, pisze własną Regułę, która zostaje zatwierdzona przez Stolicę Apostolską. Tym aktem niesamowitej odwagi tworzy rzecz oryginalną".
W słowie wstępnym do edycji jubileuszowej "Franciszek i Klara. Dwie legendy świętości" o. Wacław Stanisław Chomik OFM dostrzega, że "u progu Jubileuszu klaryski kaliskie postanowiły pisać o swoich Świętych, każda tak, jak najlepiej potrafi i bez rozdzielania ich imion.(…) Brzmienie tytułu zainspirował błogosławiony Jan Paweł II, gdy przemawiał w Asyżu". I kończąc, wyraża życzenie: "Niech zaprasza ona czytelników na przetarte już ośmioma wiekami drogi Poverella i jego Roślinki, jak również na te ścieżki, które pozostają jeszcze do przetarcia – w Kaliszu".
Ubogie siostry św. Klary w Kaliszu (Ordo Sanctae Clarae) – potocznie zwane klaryskami – są cząsteczką siedemnastotysięcznego zakonu w świecie, jedynym w Polsce klasztorem bezpośrednio związanym z protomonasterem w Asyżu. "Od 1 IX 2002 roku (…) są pod jurysdykcją ministra generalnego Zakonu Braci Mniejszych, w którego imieniu opiekę nad siostrami sprawuje poznański minister prowincjalny Prowincji św. Franciszka. Wzajemne relacje wyznaczają Franciszek i Klara: dwie legendy świętości" – w Postscriptum wyjaśnia o. Błażej Bernard Kurowski OFM.