Ruch „Odrodzenie" dąży do duchowego odrodzenia narodu polskiego. Przedstawiciele Ruchu podkreślają, że nie ma odrodzenia społeczeństwa bez odrodzenia jednostki. Zasadnicze działania wspólnoty to praca formacyjna m.in. systematyczne, comiesięczne spotkania z Mszą św. i odpowiednią nauką oraz dyskusją, rekolekcje zamknięte, dni skupienia, pielgrzymki do sanktuariów. Odrodzeniowcy skupiający się przeważnie przy parafiach podejmując różne zadania o charakterze społecznym, kulturowym i apostolskim, także na rzecz parafii.
Współczesny Ruch Kultury Chrześcijańskiej „Odrodzenie" jest spadkobiercą i kontynuatorem idei działającego w międzywojennym dwudziestoleciu Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Akademickiej „Odrodzenie". Chodziło o ideał odrodzenia Polski przez religijne, moralne i intelektualne odrodzenie młodzieży.
„To dzieło jasnogórskich Dni Modlitw jest podstawową formą kontynuowania i przekazywania tego dziedzictwa, które przejęliśmy po naszych poprzednikach, kontynuujemy te hasła programowe, które przyświecały naszym poprzednikom, ludziom związanym z Odrodzeniem w okresie międzywojennym i potem bardzo blisko związanym z osobą księdza Prymasa Wyszyńskiego" – mówi Maciej Jakubowski.
Warunki społeczne i polityczne w powojennej Polsce nie pozwoliły na powrót do form organizacyjnych „Odrodzenia", jakie istniały przed wojną. Jednak począwszy od 1957 r. rozpoczęły się spotkania odrodzeniowców z kardynałem Prymasem na Jasnej Górze – nazwane Dniami Modlitw Inteligencji Katolickiej. Zaczęło się odradzanie „Odrodzenia", budziły się nadzieje i wola działania. Z czasem powstała koncepcja rozszerzenia dorocznych jasnogórskich spotkań modlitewno-studyjnych na systematyczną pracę w środowiskach, z których rekrutowali się uczestnicy Dni Modlitw.
Aktualnie w Polsce działa w różnych miejscowościach ponad 40 Kół – wspólnot „Odrodzenia", w tym 10 Kół młodzieżowych w szkołach średnich oraz Koło Akademickie.