20 lipca 2010 r. zakon Braci Mniejszych Konwentualnych (a szczególnie prowincja św. Maksymiliana) stracił wyjątkowego współbrata: o. prof. Iwo Zielińskiego. O. Iwo, wybitny naukowiec, człowiek sztuki, pogodny choć cierpiący, kochający życie, franciszkanin o gościnnym sercu. Nic więc dziwnego, że pogrzeb zgromadził wiele osób, które chciały pożegnać Zmarłego. Uroczystości odbyły się 24 lipca 2010 r. w Gnieźnie, rodzinnym mieście o. Iwo.
Pani Gniezna rozpoczęły się modlitwy za o. Profesora. Najpierw – po
wprowadzeniu ciała do kościoła – celebrowana była Liturgia Godzin,
której przewodniczył Minister Prowincjalny o. Adam Kalinowski. Później
różaniec poprowadził o. Sebastian Fierek, przełożony domu w Lublinie,
gdzie przez długie lata mieszkał o. Iwo. Po różańcu młodzież ze
wspólnoty franciszkańskiej przy naszej parafii śpiewała pieśni przy
trumnie.
Przed godz. 12.oo w korytarzu klasztornym zaczęła się formować procesja
liturgiczna, która w południe wkroczyła uroczyście do kościoła i tak
rozpoczęła się Eucharystia. Celebrowało ją 50 prezbiterów pod
przewodnictwem Ministra Prowincjalnego. Na uroczystości pogrzebowe
przybył Asystent Ministra Generalnego, o. Jacek Ciupiński z Rzymu oraz
bracia z trzech naszych prowincji: z Warszawy Minister Prowincjalny o.
Mirosław Bartos, z Krakowa, o. Michał
Baranowski, Rektor franciszkańskiego Wyższego Seminarium Duchownego w
Łodzi-Łagiewnikach, zaś z prowincji gdańskiej bracia z niemal wszystkich
klasztorów.
nauki; przede wszystkim JM Rektor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
im. Jana Pawła II Ks. prof. dr hab. Stanisław Wilk, dziekan Wydziału
Filozofii ks. dr hab. Stanisław Janeczek, a także nasz współbrat, o. dr
hab. Marcin Tkaczyk i kilkunastoosobowa grupa pracowników; prof. dr hab.
Ryszard Stachowski z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu,
przyjaciel Zmarłego. Z Lublina przybył także przełożony klasztoru, w
którym przez lata mieszkał o. Iwo – o. Sebastian Fierek, a także bracia
związani z uczelnią. W uroczystościach wzięła udział siostra Zmarłego
wraz z najbliższymi oraz rodzina. Przybyli także bracia, którzy byli
święceni wraz z o. Iwonem: o. Jacek Kamzela z Gdyni oraz o. Jarosław
Wesołowski z Niepokalanowa.
Człowiek Uniwersytetu,
człowiek z przepasanymi biodrami, z zapaloną pochodnią, człowiek
głębokiej wiary i miłości; będzie nam Ciebie brakowało. (…) Ojcze
Iwonie, do zobaczenia w niebie!JM Rektor Ks. Prof. dr hab. Stanisław Wilk (KUL)
Na początku liturgii zebranych powitał gospodarz
miejsca, Kustosz Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia, Pani Gniezna, o.
Jacek Korsak. Następnie wikariusz prowincji św. Maksymiliana odczytał
życiorys o. Iwo, który ten sam przygotował wcześniej na potrzeby swej
lubelskiej uczelni. W homilii Minister Prowincjalny o. Adam Kalinowski
powiedział m.in.: „Pochwalony bądź Panie, w jego franciszkańskiej duszy,
jego postawie względem świata i stworzenia. Nie tylko teoretycznie znał
się bowiem na Dunsie Szkocie i Bonawenturze i był w tym niedoścignionym
mistrzem, lecz ze swojej wiedzy czerpał siłę do wiary, do życia, do
relacji z bliźnimi, do rozumienia świata. Ojciec Iwo kochał życie, choć
nie przychodziło mu to łatwo. Kochał życie, bo wiedział, kto jest jego
źródłem i jego celem. (…) Jak na franciszkanina przystało pomimo swej
pozycji i znaczenia pozostał skromnym człowiekiem, nie lubiącym
rozgłosu. Mówienie o sobie raczej nie sprawiało mu przyjemności. To
przysparzało mu wiele sympatii. Gdy mówił o innych, gdy musiał ich
oceniać, recenzować czy twórczo krytykować szukał dobra, starał się
rozumieć pobudki i intencje. Nie zadowalał się wnioskami, które się same
nasuwały, lecz próbował dotrzeć do istoty, do sedna sprawy. Był w
swojej dociekliwości i umiłowaniu detalu mistrzem i wzorem. Gdyby
kierował się w swym postępowaniu kryterium ilości, z pewnością
pozostawił by o wiele bogatszą spuściznę. Lecz Ojciec Profesor postawił
na jakość, solidność. Dla niego mniej, znaczyło najczęściej, więcej.
Mawiał: lepsze tłumaczenie cudzej, ale dobrej książki, niż dwie własne,
lecz mierne”.
Na zakończenie liturgii w kościele głos zabrał JM Ks. Rektor prof.
Stanisław Wilk, który w ciepłych słowach wspominał śp. o. Iwo. „Człowiek
Uniwersytetu, człowiek z przepasanymi biodrami, z zapaloną pochodnią,
człowiek głębokiej wiary i miłości; będzie nam Ciebie brakowało. (…)
Ojcze Iwonie, do zobaczenia w niebie!” Po nim w dłuższej przemowie
postać Zmarłego nakreślił Dziekan Wydziału Filozofii KUL Jana Pawła II
ks. dr hab. Stanisław Janeczek, nazywając go m.in. człowiekiem renesansu
oraz ukazując go, jako wzór prawdziwego człowieka na dzisiejsze trudne
czasy.
Po Eucharystii ciało o. Iwo zostało przeniesione do karawanu. W tym
czasie padał ulewny deszcz. W jego strugach uczestnicy pogrzebu
rozpoczęli procesję na cmentarzu. Trumnę swego profesora nieśli
współbracia. Przy franciszkańskim grobowcu na cmentarzu Świętego Krzyża
odprawiono obrzędy pogrzebowe, którym przewodniczył Minister
Prowincjalny o. Adam. Tam także o. Sebastian Fierek, przełożony z
Lublina, podziękował wszystkim za pomoc w zorganizowaniu uroczystości
pogrzebowych brata ze swej wspólnoty zakonnej. Sieczący deszcz nie
wystraszył zebranych wokół trumny o. Iwo, wszyscy trwali przy nim do
końca, kiedy to został złożony w grobowcu, gdzie wcześniej pochowani
zostali franciszkanie posługujący w starym, gnieźnieńskim konwencie.
Wszystkich, a szczególnie naszych Parafian, zachęcamy do modlitwy za śp. o. Iwo Zielińskiego.
Za: www.gniezno.franciszkanie.pl.
