Po odczytaniu uchwały Senatu KUL, laudację wygłosił uczeń o. Napiórkowskiego bp prof. Andrzej Czaja z Opola. Następnie miała miejsce prezentacja nowego wydania rozprawy doktorskiej o. prof. Napiórkowskiego pt. "Spór o Matkę".
Odnowienie doktoratu jest wyrazem uznania dla o. Napiórkowskiego za zaangażowanie się w rozwój teologii zwłaszcza mariologii, ekumenizmu i franciszkanizmu.
O. Stanisław Celestyn Napiórkowski (ur. w 1933 roku) obecnie emerytowany profesor KUL był kierownikiem Katedry Mariologii oraz stałym współpracownikiem Instytutu Ekumenicznego tej uczelni, profesorem teologii dogmatycznej w Wyższym Seminarium Duchownym oo. Franciszkanów w Łodzi-Łagiewnikach.
Do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych w prowincji warszawskiej wstąpił w 1954, święcenia kapłańskie przyjął 11 sierpnia 1957 roku.
W latach 1970-1996 był członkiem wielu komisji ekumenicznych: Komisji Episkopatu Polski ds. Ekumenizmu (1970-1994), Komisji Mieszanej (1974-1994), Komisji Mieszanej Katolicko-Luterańskiej, powołanej przez watykański Sekretariat ds. Jedności Chrześcijan i Światową Federację Luterańską (1974-1984), Podkomisji Dialogu (1977-1996), przewodniczył Sekcji Dogmatycznej Teologów Polskich (1983-1989), Komisji Katolicko-Luterańskiej w Polsce.
W 2007 roku otrzymał w Rzymie nagrodę René Laurentina "Pro Ancilla Domini", "za rozwijanie mariologii w dialogu ekumenicznym oraz za wyjaśnianie roli Najświętszej Marii Panny w misterium Chrystusa i Kościoła w duchu Soboru Watykańskiego II".
O. Napiórkowski wypromował 55 doktorów i 428 magistrów. Opublikował ponad 700 różnych publikacji głównie z mariologii, ekumenizmu i metodologii teologii.
Ważniejsze publikacje to: "Solus Christus. Zbawcze pośrednictwo według ‘Księgi Zgody’" (1999), "Z Chrystusem w znakach" (1984), "Spór o Matkę| (1988), "Matka mojego Pana" (1988), "Matka naszego Pana" (1992), "Matka Pana" (1998), "Bóg łaskawy. Nad ‘Wspólną Deklaracją o usprawiedliwieniu’" 2001), "Wierzę w jeden Kościół" (2003), "Ja, Służebnica Pana: problemy, poszukiwania, perspektywy" (2009)
mf / red.