Home WiadomościArchiwum Dzieci z Okna życia trafiają szybko do adopcji

Dzieci z Okna życia trafiają szybko do adopcji

Redakcja

Dziesięcioro dzieci, które pozostawiono w krakowskim „Oknie życia”, bardzo szybko trafiło do adopcji. Stało się tak za sprawą starań krakowskiego Sądu i ośrodka adopcyjnego – podkreśla Caritas.

Informacja o losie pozostawionych w "Oknie życia" dzieciach jest odpowiedzią na dzisiejszy artykuł dziennika „Polska. Gazeta Krakowska” – w którym sugeruje się, że brak jasnych uregulowań prawnych powoduje, że dzieci te "nieraz miesiącami muszą czekać na adopcję".

Tylko w przypadku dwóch pierwszych dziewczynek procedura adopcji trwała kilka miesięcy. Krakowskie „Okno Życia” było pierwsze w Polsce i ta pionierska sytuacja wymagała wielu ustaleń i wypracowania nowych sposobów postępowania, jak najbardziej korzystnych dla dziecka.

Od znalezienia w "Oknie życia" pierwszej dziewczynki, nazwanej przez siostry Madzią do jej zamieszkania w rodzinie adopcyjnej minęły cztery miesiące, a do pełnego zakończenia procedury adopcyjnej trzeba było jeszcze dwóch tygodni. Podobnie sprawy się miały z pozostawioną w Oknie drugą dziewczynką – Lucynką. W szpitalu i w rodzinie zastępczej spędziła ona w sumie trzy miesiące, a gdy znalazła się już w rodzinie adopcyjnej, czekała jeszcze prawie cztery miesiące na zakończenie procedury adopcyjnej.

Kolejnych siedmioro dzieci, oprócz jednej dziewczynki, bezpośrednio ze szpitala trafiło do rodzin adopcyjnych. Było to możliwe dzięki decyzjom sądu, zgadzającego się na preadopcję i dzięki szybkiemu nadawaniu przez sąd tożsamości dzieciom.

„Nie można mówić o chaosie towarzyszącym tym adopcjom, ale o ogromnej życzliwości, przychylności i zrozumieniu problemu ze strony sądu, dla którego liczy się dobro dziecka” – mówi o adopcjach dzieci z krakowskiego „Okna Życia” Katarzyna Mader, dyrektor Ośrodka Adopcyjno – Opiekuńczego „Dzieło Pomocy Dzieciom”, z którym krakowska Caritas podpisała umowę o współpracy w tym zakresie. Nawiązując do artykułu dziennika „Polska. Gazeta Krakowska” dyrektor Mader prosi też, by nie mówić o „podrzucaniu” czy „porzucaniu” dzieci w "Oknie życia". „Te słowa są nieadekwatne do sytuacji – pozostawienie dziecka w tym miejscu to prośba zdesperowanej matki o zajęcie się losem jej dziecka” – mówi.

Zadaniem sióstr mieszkających w domu przy ul. Przybyszewskiego 39, oprócz nieustannego dyżuru jest natychmiastowe powiadomienie pogotowia w przypadku pozostawienia dziecka w oknie oraz zadbanie o dziecko do czasu przyjazdu pogotowia. Pogotowie przewozi dziecko do szpitala. Ponieważ dzieci były pozostawiane w różnym stanie, a ponadto część z nich nie była urodzona w szpitalu i nie wiadomo niczego o ich stanie zdrowia, konieczne są badania i obserwacja lekarska. Dlatego bardzo ważnym partnerem jest także Oddział Kliniczny Kliniki Neonatologii Szpitala Uniwersyteckiego z ul. Kopernika 23 w Krakowie.

Następnym zadaniem sióstr jest powiadomienie o pozostawionym dziecku ośrodka adopcyjnego, który natychmiast powiadamia o tym sąd, występując równocześnie z dwiema prośbami: o wydanie postanowienia w sprawie zarządzeń opiekuńczych dotyczących dziecka oraz o nadanie dziecku tożsamości, czyli imienia i nazwiska. Odpowiadając na prośbę ośrodka, sąd wydaje decyzję o umieszczeniu dziecka w rodzinie zastępczej typu pogotowia rodzinnego. O szybkości działania sądu świadczy fakt, że decyzja taka była wydawana nawet tego samego dnia, w którym do sądu wpłynęło pismo.

Powyższa decyzja sądu zapewnia dziecku opiekę po wyjściu ze szpitala. Wbrew opinii z artykułu dziennika "Polska", dzieci nie muszą najpierw jednak mieszkać w rodzinach zastępczych.

Dzięki szybkiej i równolegle prowadzonej procedurze nadania tożsamości udało się uniknąć umieszczania siedmiorga spośród dziesięciorga dzieci z krakowskiego „Okna życia” najpierw w pogotowiu rodzinnym, a dopiero potem w rodzinie adopcyjnej. Gdy mogły wyjść ze szpitala, procedura nadania tożsamości była już zakończona, a sąd udzielił już zgody na preadopcję, czyli na zamieszkanie dziecka u rodziny adopcyjnej przed zakończeniem procedury adopcyjnej.

W ten sposób dzieci znajdowały się w domach swoich przyszłych rodziców nawet w dwa tygodnie po pozostawieniu w „Oknie życia”. To także zasługa ośrodka adopcyjnego, przygotowującego systematycznie do adopcji zgłaszające się do niego rodziny.

za: www.niedziela.pl

SERWIS INFORMACYJNY KONFERENCJI WYŻSZYCH PRZEŁOŻONYCH ZAKONÓW MĘSKICH W POLSCE

Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie. Zgoda