Prawie 30 lat pracował w szpitalu jako lekarz chorób wewnętrznych. Trzy lata przed śmiercią został zdekonspirowany przez komunistyczne służby specjalne. Do końca życia był prześladowany za to, że potajemnie należał do zakonu franciszkanów i był kapłanem.
Sługa Boży Martin Benedict urodził się 31 lipca 1931 roku w Galbeni (wojew. Bacău), w Rumunii. Po ukończeniu w rodzinnej miejscowości szkoły podstawowej, w latach 1945-1948 uczęszczał do Niższego Seminarium Duchownego oo. Franciszkanów w Hălăuceşti (wojew. Iaşi).
W 1948 roku powojenne władze komunistyczne w Rumunii zamknęły wszystkie szkoły i seminaria prowadzone przez Kościoły różnych wyznań. Na Kościół katolicki zaczęły spadać największe represje, aresztowano wielu duchownych. Liceum franciszkańskie, do którego uczęszczał Martin, zostało zrabowane i znacjonalizowane.
Martin przeniósł się wówczas do liceum w Bacău, które ukończył w 1951 roku. W tym samym roku rozpoczął sześcioletnie studia medyczne, ukończył je w roku 1957. Zdobył doktorat z medycyny, był specjalistą chorób wewnętrznych. Staż odbywał w kilku szpitalach, m. in. w Bacău. Od 1962 roku aż do śmierci pracował w znanym szpitalu w Oneşti (wojew. Bacău).
W 1972 roku lekarze zdiagnozowali u niego nieuleczalną, postępującą chorobę żołądka. Przeszedł trzy operacje, po ostatniej dawano mu zaledwie kilka tygodni życia. Jednak choroba nieoczekiwanie ustąpiła, a dr Benedict jeszcze 14 lat owocnie pracował. Duże wsparcie podczas choroby miał w rodzonej siostrze, która była w ukryciu zakonnicą.
Dr Martin wyróżniał się z grona lekarzy i pracowników szpitala. Powszechnie było wiadomo, że modli się i otwarcie przyznaje do wiary katolickiej. Na ówczesne czasy było to świadectwo męstwa i wielkiej odwagi, za które groziło więzienie.
Doktor nawiązał potajemnie kontakty z franciszkanami (Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych). Najczęściej spotykał się z o. Gheorghe Patraşcu OFMConv i wyjawił mu, że pragnie zostać bratem i kapłanem w zakonie. W 1976 roku wstąpił do nowicjatu, a o. Patraşcu pomógł mu odbyć nowicjat. W 1979 roku złożył wieczyste śluby zakonne. 14 września 1980 roku bp Alexandru Todea udzielił mu potajemnie święceń kapłańskich.
Kolejne sześć lat o. Benedict dalej praktykował jako lekarz, prowadził również zakonspirowaną pracę duszpasterską. Mszę św. odprawiał w rodzinnym domu, w swoim pokoju. Potajemnie udzielał sakramentów, wspierał i podtrzymywał na duchu wiele osób. 29 listopada 1983 roku uczestniczył w pielgrzymce do Rzymu, podczas audiencji osobiście spotkał się i rozmawiał z papieżem Janem Pawłem II.
Ubiorem nie wyróżniał się od innych, zawsze widywano go schludnie ubranego, w garniturze i w krawacie. Jednak wyróżniał się zachowaniem, sposobem bycia. W szpitalu zaczęto go nazywać Doktorem Ojcem. Ta sytuacja wzbudziła niepokój komunistycznych władz. Był śledzony przez służby specjalne. Ostatecznie pod koniec w 1983 roku został zdekonspirowany.
Wielokrotnie był aresztowany i przesłuchiwany, skonfiskowano mu samochód. Aż do śmierci był prześladowany i psychiczne nękany. Zmarł 12 lipca 1986 roku. Zgodnie ze swoją ostatnią wolą pochowano w rodzinnej miejscowości, w Galbeni.
14 kwietnia 2007 roku w kościele św. Piotra i św. Pawła w Oneşti bp Petru Gherghel sprawował mszę św. na oficjalne rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego sługi Bożego o. Martina Benedicta.
W czasie powojennych, wieloletnich prześladowań przez reżim komunistyczny, zakon franciszkanów poniósł dotkliwe straty. Ocalała zaledwie garstka zakonników. Od kilkunastu lat zakon w tym kraju odradza się, a liczba młodych zakonników przekracza już trzysta osób. Spośród wszystkich krajów, gdzie pracują franciszkanie, Rumunia jest na pierwszym miejscu pod względem kandydatów zgłaszających się do zakonu.
Osobie o. Martina Benedicta poświęcona jest strona internetowa, prowadzona przez o. Bejana Silvestru OFMConv z Prowincji rumuńskiej www.martinbenedict.org