Konsekracja ołtarza, poświęcenie odnowionego wnętrza kościoła i dziękczynienie za 60 lat od powrotu synów św. Bernarda w dolinę rzeki Kamienna – wszystko to miało miejsce w wigilię Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Cysterskim Opactwie w Wąchocku.
Prastary hymn „Bogurodzica" rozpoczął wielkie uroczystości konsekracyjne w kościele klasztornym Opactwa Cystersów w Wąchocku. Wraz z tym śpiewem oczami wyobraźni można było prześledzić wszystkie minione wieki świetności wąchockiego klasztoru, od pamiętnego czasu jego fundacji w 1179 roku. W sposób szczególny uczestnicy uroczystości myślą sięgali do czasów najnowszych, powojennych; kiedy to w 1951 roku cystersi powrócili do swojego dziedzictwa i podjęli się trudu łączenia monastycznego sposobu życia z duszpasterstwem i odbudową obiektu.
Wielkie dziękczynnie Bogu i ludziom za 60 lat od powrotu cystersów do Wąchocka, celowo zbiegło się z datą wyznaczoną na dzień poświęcenia odnowionego wnętrza świątyni i konsekracji nowego ołtarza. Nie przypadkowo w wigilię uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, głównej patronki Zakonu Cysterskiego do Wąchocka zjechali znamienici goście, by dzielić z białymi mnichami radość świętowania.
Obchodom przewodniczył przyjaciel wąchockiego opactwa – ksiądz biskup Adam Odzimek z Radomia. To on poświęcił wszystko, co wspólnym wysiłkiem opatów, dobrodziejów, architektów, konserwatorów i drogich parafian udało się na przestrzeni minionych lat wykonać. Warto wymienić choćby niektóre z nich: odnowione freski, odrestaurowane 14 ołtarzy, nowa posadzka, ławki, stalle, konfesjonały, wymienione instalacje elektryczne i wodne, a w końcu piaskowcowy ołtarz i ambona.
Do tego odnowionego wnętrza odniósł się ksiądz biskup w Słowie Bożym. Mówił o pięknie i prostocie, które cechują cysterskie świątynie. Wskazywał, że wraz z renowacją budynków trzeba odnawiać własne życie, a czasem na nowo podnosić je z zupełnych ruin. Ludzie Boga – mówił o cystersach – to ci, którzy będąc zanurzeni w pięknie i prostocie dają świadectwo Boga, który kocha i jest blisko.
Sercem każdej świątyni jest ołtarz, na którym codziennie jest składana Eucharystyczna Ofiara. Nowy, kamienny ołtarz – dar prałata Franciszka Szczykutowicza – został uroczyście poświęcony Bogu. Na obrzęd konsekracji składają się specjalna modlitwa, namaszczenie krzyżmem, spalanie kadzidła, a także nakrycie ołtarza i przyozdobienie go kwiatami.
„Niech ten ołtarz wyciosany z kamienia będzie dla nas znakiem Chrystusa, z którego boku wypłynęła Krew i woda, źródło sakramentów Kościoła. Niech będzie stołem świątecznym dla wszystkich, których Chrystus zaprasza na ucztę, niech tutaj składają swoje troski i ciężary, a otrzymają nową moc ducha na dalszą drogę życia" – modlił się biskup Adam.
Jedynie koniecznym obrzędem poświęcającym ołtarz jest sprawowanie na nim Najświętszej Ofiary. Złożył ją ksiądz biskup Adam Odzimek wraz koncelebrującymi: opatem Eugeniuszem, przeorem Markiem z Jędrzejowa, proboszczem Honoriuszem i przeorem Wincentym. Do modlitwy dołączyli parafianie, goście i dobrodzieje naszego klasztoru. Główną intencją Eucharystii było dziękczynienie Bogu i ludziom za wszelkie dobro, doświadczane na przestrzeni minionych lat. Wraz z biskupim błogosławieństwem w sercach uczestników rozlała się głęboka radość i nadzieja, która pozwala widzieć przyszłość tej odnowionej świątyni, klasztoru a także mnichów i parafian w całej palecie wielorakich barw.
Świętowanie dopełniło się w klasztornym refektarzu, podczas obiadu wydanego na cześć wszystkich zaproszonych gości. I tam nie zabrakło ciepłych, pełnych optymizmu słów wdzięczności i nadziei na dalszą owocną współpracę. Aby Bóg był we wszystkim uwielbiony!
