generalnego Unii Konferencji Europejskich Przełożonych Wyższych
pielgrzymowaliśmy do Krakowa. Dla wielu uczestników spotkania
polska zima z mrozem i padającym śniegiem stała się dużym
wyzwaniem, ale też dodatkową atrakcją w trakcie przedpołudniowej
wędrówki po centrum Krakowa, dającej możliwość poznania
historii i kultury Polski.
Doskonale przygotowani przewodnicy, w
czterech grupach językowych (angielski, francuski, niemiecki i
włoski), oprowadzali naszych gości z 32 krajów Europy po
najważniejszych zabytkach dawnej stolicy Polski.
Zmęczeni i zmarznięci
trzygodzinnym zwiedzaniem miasta uczestnicy spotkania zebrali się w
klasztorze franciszkanów, by spożyć obiad ze wspólnotą zakonną
a także spotkać się z kard. Stanisławem Dziwiszem oraz władzami
samorządowymi Krakowa i województwa małopolskiego. Pełne
braterskiej bliskości spotkanie zakończyło się degustacją
pączków, zgodnie ze staropolską tradycją tłustego czwartku.
Centralnym momentem
pielgrzymki do Krakowa był udział w Eucharystii odprawianej przez
kard. Stanisława Dziwisza w sanktuarium Bożego Miłosierdzia, przy
relikwiach Św. Faustyny Kowalskiej. Liturgia sprawowana w wielkim
skupieniu, przy pięknym śpiewie scholi Sióstr Matki Bożej
Miłosierdzia, które są kustoszami tego Sanktuarium, stała się
głębokim przeżyciem duchowym. Po Mszy Św. Siostry oprowadziły
pielgrzymów po całym sanktuarium, wyjaśniając równocześnie
duchowe przesłanie Św. Faustyny.
Cały wieczór zajęło
nam spotkanie ze Wspólnotą benedyktynów z Tyńca. Wspólne
odśpiewanie monastycznych nieszporów oraz opowieść Opata o
historii tego miejsca i jego duchowym znaczeniu dla historii Polski
były kolejnym etapem tego bogatego dnia, którego celem było
ukazanie gościom z całej Europy chrześcijańskiej i kulturalnej
tożsamości Polski.
Kończąca całe
spotkanie wieczerza, połączona z występem ludowego zespołu pieśni
i tańca „Iwkowianie", odbyła się w niedawno odrestaurowanym
skrzydle Opactwa, gdzie bardzo świadomie połączono nowoczesną
konstrukcję żelbetową z zachowanymi fragmentami starych murów
opactwa, próbując w ten sposób przekazać istotę powołania
benedyktyńskiego (a szerzej życia konsekrowanego): sięgając do
bogatej tradycji przeszłości i korzystając z nowoczesnych środków,
które daje współczesność, zawsze być świadkami Chrystusa
Zmartwychwstałego.
kam