Na uroczystość nadania tytułu Konfratra przybyli do Passau: Najprzewielebniejszy Ojciec Generał Zakonu Paulinów O. Izydor Matuszewski; O. dr Arnold Chrapkowski, Wikariusz Generalny oraz O. Jan M. Berny, Sekretarz Generalny.
W wygłoszonej homilii bp Schraml odwołał się do Ewangelii o Samarytance. Wskazywał na jedyne źródło naszego życia, przy którym nigdy nie będziemy pragnąć a mianowicie Jezusa Chrystusa. Dziękował za posługę i obecność ojców paulinów w Mariahilf, za ich pracę i oddanie na rzecz pielgrzymów, którzy przybywają do tego miejsca, aby przy sercu Matki i pod opieką duchową białych ojców pić z tego źródła życia, które nazywa się Chrystus.
Wprowadzenia do Konfraterni dokonał Najprzewielebniejszy Ojciec Izydor Matuszewski, Generał Zakonu Paulinów.
Konfraternia paulińska, jako nieformalne stowarzyszenie dobrodziejów i przyjaciół Zakonu, sięga swymi początkami połowy XIV wieku. Nie stanowiła ona prawnej organizacji, ale była to duchowa łączność Zakonu z uprzywilejowanym gronem swoich dobrodziejów, przyjaciół i współpracowników. Dzięki tej wspólnocie z osobami duchownymi i świeckimi, paulini mogli lepiej realizować swoje posłannictwo w Kościele. Konfratrzy stawali się współuczestnikami wszelkich dóbr duchowych Zakonu zarówno za życia jak i po śmierci.
Generał Zakonu lub prowincjał przyjmując osobę świecką lub duchowną do konfraterni chciał przede wszystkim wyrazić wdzięczność i uznanie za świadczone przez nią dotąd dobrodziejstwa względem naszej wspólnoty i jednocześnie włączyć ją do udziału w dobrach duchowych i do większego jeszcze współuczestnictwa w wypełnianiu zadań i posłannictwa Zakonu.
Imię i nazwisko konfratra wpisywano do specjalnej księgi, a osobom znaczniejszym (np. kardynałom, królom) wystawiano ozdobny dokument. Niektórzy wpisywali się do księgi własnoręcznie i składali przy tej okazji zobowiązania, wota i dary.
Do konfraterni przyjmowano osoby ze wszystkich stanów: królów, książęta, kardynałów, biskupów, kapłanów, zakonników i zakonnice, mieszczan, ludzi kultury, nauki oraz rolników – ludzi zasłużonych dla kultu Matki Bożej, klasztorów paulińskich w Polsce i na świecie.
o. Paweł Zawarczyński
St. Märgen, Niemcy
Wilhelm Schraml urodził sie jako drugi z trzech braci w 1935 r. Już jako chłopiec uczęszczał do Biskupiego Małego Seminarium w Regensburgu. Jako kleryk studiował filozofię i teologię w Seminarium w Regensburgu. Dnia 29 czerwca 1961 r. został w wieku 26 lat wyświęcony na kapłana i skierowany do pracy do Falkenstein i Kirchentumbach. W roku 1966 przeniesiono go do Regensburga do parafii św. Konrada. Jego pełna oddania praca duszpasterska, troska o wiernych i dobro Kościoła zostały docenione i 8 marca 1986 r. z polecenia papieża Jana Pawła II otrzymał święcenia biskupie z rąk bp Manfreda Müller w kościele OO. Dominikanów w Regensburgu. Do jego głównych zadań w diecezji Regensburg zaliczyć należy troskę o Caritas diecezjalną, duszpasterstwo młodzieży, duszpasterstwo muzyków kościelnych, duszpasterstwo małżonków i rodzin.
13 grudnia 2001 roku papież Jan Paweł II mianował bp Schraml biskupem Passau. Diecezja Passau w tym czasie nie była obsadzona przez 12 miesięcy, (po tym, jak zmarł bp Franz Xaver Eder nastąpiło tzw. Sedevacante).
2 marca 2010 roku bp Schraml podał do wiadomości, iż papież Benedykt XVI nie przyjął jego dymisji, którą każdy biskup musi złożyć po ukończeniu 75 roku życia. Bp Schraml pełni obecnie funkcję duszpasterza diecezji Passau.
Więcej na: www.paulini.pl