Drugi dzień pobytu w Madrycie Ojciec Święty rozpoczął Mszą w kaplicy nuncjatury apostolskiej. Po śniadaniu udał się do pałacu Zarzuela, gdzie spotkał się z rodziną królewską. Benedykt XVI, któremu towarzyszył nuncjusz apostolski w Hiszpanii, abp Renzo Fratini, oraz kard. Antonio María Rouco Varela, został przyjęty w charakterze głowy państwa.
Blisko 1700 sióstr pochodziło z 294 zgromadzeń i instytutów zakonnych, 400 to siostry klauzurowe. W spotkaniu wzięła udział 103-letnia s. Teresita, która spędziła za klauzurą 84 lata, co sprawia, że jest najstarszą mniszką na świecie. Wstąpiła do klasztoru w dzień urodzin Benedykta XVI. We wrześniu będzie obchodziła swoje 104 urodziny. W imieniu sióstr powitała papieża służebniczka Maryi, s. Belén: „Znamy ciężar krzyża, który Pan włożył na twoje barki, ale wiedz, Ojcze święty, że zawsze możesz na nas liczyć". Jej słowa wywołały prawdziwą burzę oklasków.
Wewnątrz bazyliki Benedykt XVI spotkał się z młodymi wykładowcami uniwersyteckimi. Przy wejściu pozdrowił papieża minister edukacji Ángel Gabilondo. 1500 osób ze świata akademickiego powitało Benedykta XVI gromkimi brawami. W imieniu zebranych Alejandro Rodríguez de la Peña podziękował papieżowi za jego nauczanie, szczególnie za szukanie relacji między wiarą i rozumem. Przykładem mogą być wystąpienia Benedykta XVI w Ratyzbonie i w Paryżu. „Nie jest łatwo być katolikiem w środowisku uniwersyteckim", dlatego też każde słowo papieża pomaga w poszukiwaniu prawdy – stwierdził młody naukowiec. Ojciec święty wysłuchał też „Ave Maria" Tomasa Luisa de Vitoria w wykonaniu chóru chłopięcego bazyliki św. Wawrzyńca.
Po powrocie do nuncjatury papież zjadł obiad z 12 przedstawicielami młodzieży: po dwie osoby z pięciu kontynentów oraz dwie z Hiszpanii, która gości ŚDM. Komitet lokalny zdecydował, że szczęśliwcami będą losowo wybrani wolontariusze.
Z Azji są to Gia Huang, informatyk z Wietnamu, który zajmuje się stroną techniczną portalu ŚDM, i Ya-Cheng z Tajwanu, tłumacz wiadomości na chiński. Z Ameryki: Ekwadorczyk Juan Carlos, który od ponad roku pomaga w protokole; i Michelle z USA, pracująca w wydziale wolontariatu. Z Afryki: Sylvie z Konga, znana już w maju 2010 ze spotu, w którym zachęcała do zostania wolontariuszem, i Aloys, kleryk z Burundi. Z Europy: Eva Janosikova ze Słowacji, community manager na Facebooku, i Olivier z Francji, który przyjechał we wrześniu, aby pracować w komunikacji, a trafił do wydziału kultury.
Ponieważ nie było wolontariuszy poniżej 30. roku życia z Oceanii, została wybrana jedna osoba z Australii i jedna z Nowej Zelandii za podpowiedzią biskupów. Hiszpańscy szczęśliwcy, którzy zjedli obiad z papieżem w Sali ambasadorów w nuncjaturze, to Gonzalo Cánovas del Castillo, 28-letni adwokat poruszający się na wózku inwalidzkim, oraz 20-letnia Aurora María Almagro z Murcji. Eva Janosikova, jedyna Słowaczka wśród wolontariuszy, prawie rozpłakała się z wrażenia, kiedy wylosowano jej nazwisko. Przypomniała papieżowi, że w przyszłym roku Słowacja celebruje Jubileuszowy Rok św. Cyryla i św. Metodego. Wolała też zjeść obiad z papieżem, niż kolację z Georgem Clooney’m, choć jest to jej ulubiony aktor.
M. Raczkiewicz CSsR, Madryt
„Osobiste spotkanie z Chrystusem, którym karmi się wasza konsekracja, winno być świadectwem z całą mocą przemieniającą w waszym życiu; i ma dzisiaj szczególne znaczenie, gdy «zauważamy proces pewnego rodzaju zniknięcia Boga, pewnej amnezji, jeśli nie zupełnego odrzucenia chrześcijaństwa i wyparcia się skarbu otrzymanej wiary, z ryzykiem utraty najgłębszej własnej tożsamości» – mówił Papież. – W obliczu relatywizmu i przeciętności wyłania się potrzeba owego radykalizmu, którego świadkiem jest konsekracja jako przynależność do Boga w najwyższym stopniu umiłowanego".
Benedykt XVI zauważył, że radykalizm życia osób konsekrowanych wyraża się w synowskiej wspólnocie z Kościołem i w posłannictwie, jakie Bóg zechciał im powierzyć. Dotyczy to zarówno przedstawicieli życia kontemplacyjnego, jak i osób zaangażowanych na wielu polach apostolstwa. Siostry, zdaniem Papieża, są wezwane by kroczyły w bliskości i bez żadnych warunków za Jezusem Chrystusem w młodzieńczej wierności, zakorzenionej i zbudowanej na Nim.
se/rv
Drogie młode siostry zakonne,
Podczas Światowych Dni Młodzieży, które obchodzimy w Madrycie, sprawia mi wielką radość możność spotkania się z wami, które poświęciłyście swą młodość Panu i dziękuję za miłe pozdrowienie, które do mnie skierowałyście. Cenię fakt, że Jego Eminencja Kardynał Arcybiskup Madrytu przewidział to spotkanie w miejscu tak wymownym, jakim jest klasztor św. Wawrzyńca w Eskurialu. Jeśli w jego sławnej bibliotece przechowywane są ważne wydania Pisma Świętego i reguł monastycznych różnych rodzin zakonnych, to wasze życie w wierności otrzymanemu powołaniu jest również cennym sposobem przechowywania Słowa Pana, które rozbrzmiewa we właściwych wam formach duchowości.
Drogie siostry, każdy charyzmat jest słowem ewangelicznym, które Duch Święty przypomina swojemu Kościołowi (por. J 14,26). Nie na darmo życie konsekrowane „rodzi się ze słuchania słowa Bożego i przyjmuje Ewangelię jako swoją normę życia. Życie, będące naśladowaniem Chrystusa czystego, ubogiego i posłusznego, staje się w ten sposób «żywą egzegezą słowa Bożego». (…) Z niego wziął początek każdy charyzmat, a każda Reguła chce być tego wyrazem, dając początek formom życia chrześcijańskiego, które cechuje ewangeliczny radykalizm" (adhort. Verbum Domini 83).
Radykalizm ewangeliczny jest trwaniem „w zapuszczeniu korzeni (…) i umacnianiu się w wierze" (por. Kol 2,7), co w odniesieniu do życia konsekrowanego oznacza kroczenie ku korzeniom miłowania Jezusa Chrystusa sercem niepodzielonym, bez stawiania czegokolwiek ponad taką miłość (por. św. Benedykt, Reguła, IV, 21), oblubieńczą przynależnością, tak jak przeżywali to święci w stylu Róży z Limy i Rafała Arnaiza – młodych patronów tego Światowego Dnia Młodzieży. Osobiste spotkanie z Chrystusem, którym karmi się wasza konsekracja, winno być świadectwem z całą mocą przemieniającą w waszym życiu; i ma dzisiaj szczególne znaczenie, gdy „zauważamy proces pewnego rodzaju «zniknięcia Boga», pewnej amnezji, jeśli nie zupełnego odrzucenia Chrześcijaństwa i wyparcia się skarbu otrzymanej wiary, z ryzykiem utraty najgłębszej własnej tożsamości" (Orędzie na XXVI Światowy dzień Młodzieży 2011, 1). W obliczu relatywizmu i przeciętności wyłania się potrzeba owego radykalizmu, którego świadkiem jest konsekracja jako przynależność do Boga w najwyższym stopniu umiłowanego.
Ów ewangeliczny radykalizm życia konsekrowanego wyraża się w synowskiej wspólnocie z Kościołem, będącym ogniskiem domowym dzieci Bożych, zbudowanym przez Chrystusa. We wspólnocie z pasterzami, którzy w imieniu Pana głoszą depozyt wiary, otrzymany za pośrednictwem apostołów, Urzędu Nauczycielskiego Kościoła i tradycji chrześcijańskiej. We wspólnocie z waszą rodziną zakonną, strzegąc z wdzięcznością jej prawdziwego dziedzictwa duchowego i doceniając również inne charyzmaty. We wspólnocie z innymi członkami Kościoła, jak świeccy, wezwani do świadczenia, wychodząc od własnego, specyficznego powołania, o tej samej Ewangelii Pana.
I wreszcie radykalizm ewangeliczny wyraża się w posłannictwie, jakie Bóg zechciał wam powierzyć. Począwszy od życia kontemplacyjnego, które przyjmuje w swych klasztorach Słowo Pana w wymownym milczeniu i wielbi Jego piękno w samotności zamieszkanej przez Niego, aż po różne drogi życia apostolskiego, w bruzdach, w których dojrzewa nasienie ewangeliczne, w wychowywaniu dzieci i młodzieży, w opiece nad chorymi i starcami, w towarzyszeniu rodzinom, w angażowaniu się na rzecz życia, w świadczeniu o prawdzie, w głoszeniu pokoju i miłości, w zaangażowaniu misyjnym i w nową ewangelizację i na tak wielu polach apostolstwa kościelnego.
Drogie siostry, to jest świadectwo świętości, do której wzywa was Bóg, byście kroczyły w bliskości i bez żadnych warunków za Jezusem Chrystusem w konsekracji, we wspólnocie i w misji. Kościół potrzebuje waszej młodzieńczej wierności, zakorzenionej i zbudowanej w Chrystusie. Dziękuję za wasze wielkoduszne, całkowite i wieczyste „tak" na wezwanie Umiłowanego. Modlę się, aby Maryja Panna wspierała i towarzyszyła waszej konsekrowanej młodości, wraz z żywym pragnieniem, aby Ona wyjaśniała, dodawała odwagi i oświecała wszystkich młodych.
Z tymi uczuciami proszę Boga, aby wynagrodził obficie wielkoduszny wkład życia konsekrowanego do tego Światowego Dnia Młodzieży i w Jego Imieniu błogosławię wam z całego serca.
Dziękuję.
El Escorial, 19.08.2011
