W Asyżu początek świętowania poprzedziła wigilia modlitewna. W katedrze św. Rufina – w czasie pierwszych nieszporów z Niedzieli Palmowej – biskup asyski, Domenico Sorrentino, wręczył palmę jednej z obecnych klarysek.
Nawiązał w ten sposób do wydarzenia sprzed ośmiu wieków, kiedy ówczesny biskup asyski, Gwidon, w czasie uroczystości Niedzieli Palmowej wręczył palmę zamyślonej Klarze z Asyżu. Odczytała ona w tym znak do potajemnego opuszczenia domu rodzinnego i udania się do św. Franciszka, który przebywał z braćmi w Porcjunkuli.
Z katedry wyruszyła procesja. Gdy zatrzymała się w Protomonasterze, głównym klasztorze ubogich sióstr, w chórze siostrzanym matka ksieni, s. Chiara Damiana Tiberio OSC, wręczyła biskupowi asyskiemu relikwie św. Klary. Potem procesja z relikwiami dotarła do Porcjunkuli. Tam modlących się przyjął minister generalny całego Zakonu Braci Mniejszych, o. José Rodríguez Carballo, następca św. Franciszka z Asyżu. Relikwie natomiast ustawił na ołtarzu w Porcjunkuli – kościółku Matki Boskiej Anielskiej.
W Porcjunkuli, na znak rozpoczęcia nowego życia święty Biedaczyna ściął Klarze włosy, a ona włożyła suknię przepasaną powrozem, pragnąc odtąd kochać jedynie Jezusa Chrystusa, swojego ukrzyżowanego Pana. Postanowiła, jak Franciszek, iść do swojego uświęcenia drogą miłości i ubóstwa. Szybko dołączyła do niej rodzona siostra – Agnieszka, a potem inne dziewczęta z Asyżu i okolicy. I tak rozpoczął swoje istnienie Zakon Ubogich Sióstr, z czasem nazwany imieniem św. Klary, który dotarł także do Kalisza.
Źródło: Siostry Klaryski