Zgromadzenie Najświętszego Odkupiciela powstało jako odpowiedź na wezwanie ze strony Jezusa, skierowane do św. Alfons za pośrednictwem ubogich. W roku 1730 wyczerpany pracą misyjną, na polecenie lekarza, Alfons wyjeżdża z Neapolu, aby odpocząć na świeżym, górskim powietrzu. Wraz z kilkoma kompanami dociera do Scala, na wybrzeże amalfitańskie, na południe od Neapolu. Tam w pobliskich górach znajdowało się sanktuarium Matki Bożej Górskiej (Santa Maria dei Monti), świetne miejsce na wypoczynek, doskonałe na kontemplację, blisko Matki Jezusa Chrystusa; roztaczał się stamtąd widok na piękno otaczających gór i morza.
Jednak Scala oznaczało również ubóstwo i biedę. W górach żyli pasterze, którzy przyszli do misjonarzy i prosili ich o Ewangelię, Słowo Życia. Alfons był zaskoczony ich głodem Słowa Bożego i przywołał słowa proroka: „Maleństwa o chleb błagały – a nie było nikogo, kto by im go łamał" (Lm 4, 4). Pierwszy biograf Alfonsa mówi nam, że kiedy Alfons wyjechał ze Scala, to cząstkę swojego serca pozostawił wśród pasterzy; zastanawiał się, jak mógłby im pomóc.
W Neapolu, po długiej modlitwie i konsultacjach, które miały mu pomóc w rozeznaniu, …zrozumiał, że musi wrócić do Scala. Oczywiście ubóstwa nie brakowało i w Neapolu, ale było wielu innych, którzy mogli pomóc biednym wyjść z ich sytuacji społecznej marginalizacji. W Scala ubodzy pozostawali sami, nie było nikogo kto mógłby im pomóc, byli całkowicie opuszczeni. Za czasów św. Alfonsa, pasterze i chłopi stanowili najbardziej opuszczoną grupę społeczną: „nie uważano ich za ludzi podobnych do innych, byli w niełasce natury". Św. Alfons zdecydował się stanąć po ich stronie, postanowił dzielić życie wraz z nimi i zanieść im w obfitości Słowo Boże.
Dnia 9 listopada 1732 r., w ukochanym Scala, pragnąc naśladować przykład Jezusa Chrystusa w przepowiadaniu Dobrej Nowiny ubogim, św. Alfons Liguori zakłada Zgromadzenie Najświętszego Odkupiciela. Ma wtedy 36 lat. Jego życie stało się misją i służbą dla najbardziej opuszczonych. Dnia 25 lutego 1749 roku Zgromadzenie zostało zatwierdzone przez papieża Benedykta XIV.
Misjonarze Redemptoryści kontynuują charyzmat św. Alfonsa w Kościele i świecie. „Mocni w wierze, radośni nadzieją, rozpaleni miłością, płonący gorliwością, świadomi własnej słabości, wytrwali w modlitwie, redemptoryści, jako mężowie apostolscy i prawdziwi uczniowie św. Alfonsa, idąc radośnie za Chrystusem Zbawicielem, uczestniczą w jego misterium i głoszą je przez ewangeliczną prostotę życia i przepowiadania, a także przez wyrzeczenie się samych siebie i przez gotowość podjęcia wszelkiego trudu, aby nieść ludziom Obfite Odkupienie" (Konst. 20).
Redemptoryści żyją w misyjnej wspólnocie, zawsze witają każdego z radością i są rozmodleni, jak Maryja z Nazaretu. Poprzez misje, rekolekcje, duszpasterstwo parafialne, apostolat ekumeniczny, posługę w konfesjonale i nauczanie teologii moralnej, głoszą miłość Boga, naszego Ojca, która w Jezusie Chrystusie „zamieszkała między nami", stając się głębią miłosierdzia, oraz Słowo Życia, które karmi serce człowieka i nadaje sens życiu; uczą, jak żyć w pełni wolności i solidarności z innymi. Podobnie, jak św. Alfons, redemptoryści dokonują opcji na rzecz ubogich, potwierdzając w ten sposób ich godność i wielkość przed Bogiem oraz wierząc, że Dobra Nowina naszego Pana jest dla nich szczególnie aktualna.
Dziś jest na świecie ponad 5.500 redemptorystów; pracujących w 77 krajach świata, na 5 kontynentach; są wspierani przez ludzi świeckich, którzy współpracują w ich misji i tworzą razem rodzinę redemptorystowską. Wizerunek Matki Bożej Nieustającej Pomocy jest misyjną ikoną zgromadzenia.
Oprócz św. Alfonsa, trzech innych redemptorystów zostało kanonizowanych: św. Gerard Majella, św. Klemens i św. Jan Neumann. Dziewięciu redemptorystów zostało beatyfikowanych: January Sarnelli, Peter Donders, Kaspar Stanggassinger, Francis Xavier Seelos, Dominick Methodius Trcka, Vasyl Velychkovskyi, Zynoviy Kovalyk, Mykolay Charnetskyi e Ivan Ziatyk.
(Źródło: Oficjalna strona internetowa Zarządu Generalnego Redemptorystów)
Za: www.redemptor.pl