Historia Zgromadzenia Redemptorystów
Zgromadzenie Najświętszego Odkupiciela powstało jako odpowiedź na
wezwanie ze strony Jezusa, skierowane do św. Alfons za pośrednictwem
ubogich. W roku 1730 wyczerpany pracą misyjną, na polecenie lekarza,
Alfons wyjeżdża z Neapolu, aby odpocząć na świeżym, górskim powietrzu.
Wraz z kilkoma kompanami dociera do Scala, na wybrzeże amalfitańskie,
na południe od Neapolu. Tam w pobliskich górach znajdowało się
sanktuarium Matki Bożej Górskiej (Santa Maria dei Monti), świetne
miejsce na wypoczynek, doskonałe na kontemplację, blisko Matki Jezusa
Chrystusa; roztaczał się stamtąd widok na piękno otaczających gór i
morza.
Jednak Scala oznaczało również ubóstwo i biedę. W górach
żyli pasterze, którzy przyszli do misjonarzy i prosili ich o Ewangelię,
Słowo Życia. Alfons był zaskoczony ich głodem Słowa Bożego i przywołał
słowa proroka: „Maleństwa o chleb błagały – a nie było nikogo, kto by
im go łamał” (Lm 4, 4). Pierwszy biograf Alfonsa mówi nam, że kiedy
Alfons wyjechał ze Scala, to cząstkę swojego serca pozostawił wśród
pasterzy; zastanawiał się, jak mógłby im pomóc.
W Neapolu, po
długiej modlitwie i konsultacjach, które miały mu pomóc w rozeznaniu,
…zrozumiał, że musi wrócić do Scala. Oczywiście ubóstwa nie brakowało
i w Neapolu, ale było wielu innych, którzy mogli pomóc biednym wyjść z
ich sytuacji społecznej marginalizacji. W Scala ubodzy pozostawali
sami, nie było nikogo kto mógłby im pomóc, byli całkowicie opuszczeni.
Za czasów św. Alfonsa, pasterze i chłopi stanowili najbardziej
opuszczoną grupę społeczną: „nie uważano ich za ludzi podobnych do
innych, byli w niełasce natury”. Św. Alfons zdecydował się stanąć po
ich stronie, postanowił dzielić życie wraz z nimi i zanieść im w
obfitości Słowo Boże.
Dnia 9 listopada 1732 r., w ukochanym
Scala, pragnąc naśladować przykład Jezusa Chrystusa w przepowiadaniu
Dobrej Nowiny ubogim, św. Alfons Liguori zakłada Zgromadzenie
Najświętszego Odkupiciela. Ma wtedy 36 lat. Jego życie stało się misją
i służbą dla najbardziej opuszczonych. Dnia 25 lutego 1749 roku
Zgromadzenie zostało zatwierdzone przez papieża Benedykta XIV.
Misjonarze
Redemptoryści kontynuują charyzmat św. Alfonsa w Kościele i świecie.
„Mocni w wierze, radośni nadzieją, rozpaleni miłością, płonący
gorliwością, świadomi własnej słabości, wytrwali w modlitwie,
redemptoryści, jako mężowie apostolscy i prawdziwi uczniowie św.
Alfonsa, idąc radośnie za Chrystusem Zbawicielem, uczestniczą w jego
misterium i głoszą je przez ewangeliczną prostotę życia i
przepowiadania, a także przez wyrzeczenie się samych siebie i przez
gotowość podjęcia wszelkiego trudu, aby nieść ludziom Obfite
Odkupienie” (Konst. 20).
Redemptoryści żyją w misyjnej
wspólnocie, zawsze witają każdego z radością i są rozmodleni, jak
Maryja z Nazaretu. Poprzez misje, rekolekcje, duszpasterstwo
parafialne, apostolat ekumeniczny, posługę w konfesjonale i nauczanie
teologii moralnej, głoszą miłość Boga, naszego Ojca, która w Jezusie
Chrystusie „zamieszkała między nami”, stając się głębią miłosierdzia,
oraz Słowo Życia, które karmi serce człowieka i nadaje sens życiu;
uczą, jak żyć w pełni wolności i solidarności z innymi. Podobnie, jak
św. Alfons, redemptoryści dokonują opcji na rzecz ubogich,
potwierdzając w ten sposób ich godność i wielkość przed Bogiem oraz
wierząc, że Dobra Nowina naszego Pana jest dla nich szczególnie
aktualna.
Dziś jest na świecie ponad 5.500 redemptorystów;
pracujących w 77 krajach świata, na 5 kontynentach; są wspierani przez
ludzi świeckich, którzy współpracują w ich misji i tworzą razem rodzinę
redemptorystowską. Wizerunek Matki Bożej Nieustającej Pomocy jest
misyjną ikoną zgromadzenia.
Oprócz św. Alfonsa, trzech innych
redemptorystów zostało kanonizowanych: św. Gerard Majella, św. Klemens
i św. Jan Neumann. Dziewięciu redemptorystów zostało beatyfikowanych:
January Sarnelli, Peter Donders, Kaspar Stanggassinger, Francis Xavier
Seelos, Dominick Methodius Trcka, Vasyl Velychkovskyi, Zynoviy Kovalyk,
Mykolay Charnetskyi e Ivan Ziatyk.
(źródło: Oficjalna strona internetowa Zarządu Generalnego Redemptorystów)