W tym roku przypada 100. rocznica urodzin o. Mieczysława Mirochny OFMConv (1908-1989), jednego z pierwszych misjonarzy franciszkańskich w Japonii i założyciela zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rycerstwa Niepokalanej.
Antoni Mirochna, późniejszy o. Mieczysław, urodził się 21 listopada 1908 roku w Bochni. Wychowywał się i mieszkał w Wojniczu koło Tarnowa. W 1926 roku rozpoczął naukę w Niższym Seminarium Duchownym oo. Franciszkanów we Lwowie. Mając 20 lat wstąpił do zakonu franciszkanów, otrzymał imiona Mieczysław Maria.
Kiedy był w nowicjacie, wówczas o. Maksymilian Kolbe zakładał pod Warszawą Niepokalanów. Pod koniec lutego 1930 roku św. Maksymilian z czterema braćmi wyruszył na misje do Japonii. Kleryk br. Mieczysław również postanowił zostać misjonarzem Dalekiego Wschodu.
W 1930 roku, po długiej podróży, dołączył do franciszkanów z Polski, którzy kilka miesięcy wcześniej dotarli do Nagasaki. Zakonnicy zamieszkali w zbudowanym własnoręcznie klasztorze, zwanym japońskim Niepokalanowem – Mugenzai no Sono (Ogród Niepokalanej). W Japonii dokończył studia i 1935 roku w Tokio przyjął święcenia kapłańskie. W 1940 roku został przełożonym klasztoru w Nagasaki.
Lata pracy i przebywania ze św. Maksymilianem rozbudziły w nim pragnienie apostołowania w duchu Rycerstwa Niepokalanej. W jednych z zapisków rekolekcyjnych zanotował: "Pragnę oddać Ci (Niepokalanej – przyp. red.) całego siebie, jakim byłem, jestem i będę, wszystko, co dotychczas miałem, teraz mam i w przyszłości mieć będę i wszystko, co robiłem, robię i co robić będę, tak iżby już nic nie było ani we mnie, ani poza mną, co by nie należało do Ciebie".
O. Mieczysław przeżył wybuch bomby atomowej w Nagasaki, 9 sierpnia 1945 roku. Wydarzenie to miało katastrofalne skutki dla mieszkańców miasta. Wiele dzieci straciło rodziców, krewnych i dach nad głową, wiele osób uległo chorobie popromiennej. Z myślą o nich polscy franciszkanie rozpoczęli swoje pierwsze dzieło charytatywne – rozdawali odzież i żywność potrzebującym, niezależnie od wyznawanej religii.
Następnym dziełem był sierociniec założony przy klasztorze w Nagasaki, później przeniesiony do Konagai. Zakonnikom pomagali wolontariusze, wśród których była młoda lekarka Kazuko Nakayama.
Dzieła charytatywne były skutecznym środkiem ewangelizacji Japończyków, którzy podziwiając franciszkanów za bezinteresowną służbę bliźnim, decydowali się na przyjęcie chrztu.
O. Mieczysław postanowił zrealizować pragnienie św. Maksymiliana i założyć Niepokalanów żeński. 8 grudnia 1949 roku grupa kilku dziewcząt, wśród nich Kazuko Nakayama, przyjęła z rąk o. Mirochny habit oraz imię zakonne w nowym zgromadzeniu Sióstr Franciszkanek Rycerstwa Niepokalanej. Pierwszą przełożoną generalną została s. Franciszka Maria Nakayama, funkcję tę pełni do dzisiaj.
Do zgromadzenia zaczęły zgłaszać się kandydatki, powstawały kolejne klasztory sióstr. O. Mieczysław pragnął przeszczepić Niepokalanów żeński do Polski. Podobne pragnienia założenia Niepokalanowa dla sióstr mieli w naszym kraju bliscy współpracownicy św. Maksymiliana – br. Benedykt Mieczkowski i br. Innocenty Wójcik.
We współpracy z polskimi zakonnikami grupa dziewcząt odbyła kilkuletnią formację w japońskich klasztorach Sióstr Franciszkanek RN. W maju 1988 roku rozpoczęto w Strachocinie koło Sanoka budowę pierwszego klasztoru sióstr w Polsce.
Poświęcono go już 17 września 1988 roku. Dzień ten przyjmuje się za datę erygowania zgromadzenia w naszym kraju. Obecnie zgromadzenie liczy ok. 150 sióstr, które pracują w 18 klasztorach w Japonii, w jednym w Korei i czterech w Polsce – w Strachocinie, Kosinie, Niepokalanowie i Zielonej Górze.
W 1988 roku o. Mirochna był obecny w Polsce, uczestniczył w uroczystościach wmurowania kamienia węgielnego pod klasztor w Strachocinie, jednak nie doczekał poświęcenia go. Wrócił do Japonii, a stan jego zdrowia pogorszył się. Zmarł w szpitalu 15 lutego 1989 roku, w obecności sióstr. Jego ciało spoczywa na cmentarzu Sióstr Franciszkanek RN w Konagai. Za działalność społeczną i charytatywną został uhonorowany wysokimi odznaczeniami państwa japońskiego.
