Nie zachował się żaden spisany akt fundacji. Nie wiemy ile dokładnie dziewcząt i kobiet rozpoczęło życie wspólnotowe, chociaż już wcześniej w domu sw. Ludwiki przebywały dziewczęta pomagające przy odwiedzinach u chorych i ubogich. W tym gronie na pewno była S. Maria Jolly.
Ludwika była przełożoną bractwa miłosierdzia przy parafii św. Mikołaja. Z początku św. Wincenty nie widział potrzeby formalizowania grupy kobiet posługujących ubogim w ramach bractw miłosierdzia. Z czasem powstanie instytucji okazało się niejako koniecznością. Członkinie istniejącego Bractwa Miłosierdzia, pochodzące z nobilitowanych i arystokratycznych rodzin coraz częściej w posłudze ubogim wysługiwały się swoimi służącymi i pokojówkami. Ta praktyka doprowadziła św. Wincentego i św. Ludwikę do zorganizowania wspólnoty osób świeckich całkowicie poświęcających się posłudze ubogim, chorym i potrzebującym.
Siostrom, dziękując za 380 lat obecności życzymy obfitych łask i błogosławieństwa w ich codziennej posłudze opuszczonym, potrzebującym, odrzuconym. Niech Miłosierna Miłość Chrystusa wspiera Was w waszej pracy i życiu.
Za: famvin.org.