Wstęp
Umiłowani diecezjanie, jesteśmy na progu nowego roku liturgicznego, którego hasłem duszpasterskim w Polsce są słowa: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1,15). Ojciec św. Franciszek ogłosił ten rok jako Rok Życia Konsekrowanego. W naszej diecezji będzie nadal trwać peregrynacja figury Matki Bożej Fatimskiej. Zapraszam wszystkich do krótkiej refleksji nad tymi trzema wydarzeniami, a zarazem zadaniami, przed którymi stoi nasza wspólnota diecezjalna.
1. Rok nawracania się i pogłębiania wiary
Hasło rozpoczętego roku: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” jest już obecne w liturgii adwentowej. Oto z ust proroków Adwentu: proroka Izajasza i św. Jana Chrzciciela słyszymy słowa: „Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego” (por. Iz 40,3; Mk 1,3; J 1,23), „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1,15). Od tych słów zaczął Chrystus swoje publiczne nauczanie. W wezwaniu tym zawarł program całej swojej misji nauczycielskiej. Chciał, aby ludzie nawracali się i wierzyli w Ewangelię. Wezwanie to adresowane jest do wszystkich ludzi wszystkich czasów, a więc także do nas. Dlatego chcemy zapytać, co to znaczy dla nas nawracać się i wierzyć w Ewangelię? W teologii na określenie nawrócenia używa się greckiego terminu metanoia, który oznacza zmianę sposobu myślenia, wartościowania, oceniania i postępowania. Chodzi tu o porzucenie błędnej drogi, na którą wszedł człowiek i powrót na drogę właściwą. Żeby ów proces nawrócenia był skuteczny, trzeba wykonać trzy kroki. Pierwszym z nich jest przyznanie się do grzechu, uznanie przed Bogiem swojej winy. Wbrew pozorom nie jest to ani proste, ani łatwe. Żyjemy bowiem w czasach, o których papież Pius XII, a za nim św. Jan Paweł II, mówił, że „grzechem tego wieku jest utrata poczucia grzechu”. Przyznanie się do grzechu utrudniają nam dzisiejsi pseudopsychologowie i niektórzy pedagodzy, którzy twierdzą, że poczucie grzechu i winy jest chorobą, z której należy się leczyć. Takie ideologiczne stwierdzenie prowadzi do fałszowania ludzkich sumień, do wypaczania prawdy o człowieku. Uznanie własnego grzechu jest warunkiem i początkiem nawrócenia oraz rzemiany na lepsze.
Drugim krokiem w nawracaniu się jest wyznanie naszego grzechu przed Panem Bogiem w postawie żalu i skruchy. Grzech trzeba z siebie wyrzucić i to nie byle gdzie ani nie byle przed kim, ale przed Panem Bogiem, w sposób określony przez Kościół. Tylko takie wyznanie grzechu odciąża nasze sumienie. Trzecim, istotnym elementem w procesie nawrócenia, jest odwrócenie się od grzechu i przylgnięcie do Pana Boga. Fakty życiowe potwierdzają, że przy Bożej pomocy i naszym wysiłku, jest możliwe wyjście z każdego grzechu, z każdego nałogu.
W drugiej części rozważanego hasła duszpasterskiego jest wezwanie do wierzenia w Ewangelię – „Wierzcie w Ewangelię”. Przypomnijmy, że w dojrzałej wierze winny być obecne trzy istotne elementy. Pierwszy z nich to uznanie prawd wiary, które stanowią jej treść. Są one zawarte w Piśmie Świętym i Tradycji Kościoła. Ostatnio Kościół zebrał je w Katechizmie Kościoła Katolickiego. Ten sektor wiary możemy wyrazić w pytaniu: w co wierzę, w co wierzymy? Jest to tzw. obiektywny wymiar wiary, który można sprawdzać w rozmowach, w jakie prawdy wierzymy. Ważne jest, abyśmy te objawione prawdy wiary przyjmowali w całości, a nie w sposób wybiórczy. Wiemy, że dzisiaj niektórzy ludzie mają z tym kłopot.
Drugi czynnik w naszej wierze, czynnik subiektywny, to moja osobista, życiowa więź z Panem Bogiem. Tę więź nazywamy modlitwą. Tu pojawia się nowe pytanie: W kogo i komu wierzę? Papież Benedykt XVI często nam przypominał, że ten czynnik jest ważniejszy od pierwszego, gdyż ważniejsze jest komu wierzę, aniżeli w co wierzę. Uznawane prawdy wiary, mają nas prowadzić do osobistego kontaktu z Panem Bogiem. Myślenie i mowa o Panu Bogu powinny przechodzić w myślenie i mówienie do Pana Boga, czyli kto oznajmia, że wierzy, ten rozmawia z Bogiem. Chrystus powiedział: „Trwajcie we Mnie, a Ja w was trwać będę” (J 15,4a).
Trzeci czynnik, który stanowi o dojrzałej wierze to posłuszeństwo Bogu. Mam się wewnętrznie przekształcać w człowieka podobnego do Chrystusa, człowieka, który żyje dla drugich. Dojrzała wiara wyraża się w miłości, a św. Jakub przypomina, że „Wiara bez uczynków jest martwa” (Jk 2,26b).
2. Rok Życia Konsekrowanego
Ojciec św. Franciszek ogłosił Rok Życia Konsekrowanego. Rozpoczął się on 30 listopada br., w pierwszą Niedzielę Adwentu i zakończy się 2 lutego 2016 r. Warto zauważyć, że pierwszy raz w historii Kościół powszechny poświęca osobom konsekrowanym rok duszpasterski. Rok Życia Konsekrowanego będzie dobrą okazją do refleksji nad wartością tej formy życia w Kościele. Osoby zakonne oddają całych siebie na służbę Bogu i ludziom poprzez naśladowanie Jezusa na drodze rad ewangelicznych: ubóstwa, czystości i posłuszeństwa. Bez ich świadectwa i poświęcenia Kościół byłby o wiele uboższy. Osoby konsekrowane swoją modlitwą, pracą i świadectwem ubogacają życie Kościoła i społeczeństwa. Niewiele o nich słyszymy w mediach, a przecież oni prowadzą przedszkola, szkoły katolickie, domy dziecka, domy opieki społecznej. Posługują ponadto w szkołach, szpitalach i na misjach.
Obecnie w całym świecie żyje ok. 950 tys. osób konsekrowanych, czyli sióstr zakonnych, braci i ojców, osób należących do Instytutów Świeckich i do Indywidualnych Form Życia Konsekrowanego. W Polsce mamy ok. 35 tys. osób konsekrowanych, zaś w naszej diecezji jest ich ponad 500, w tym 131 ojców i braci zakonnych z dziewięciu zgromadzeń, mieszkających w 18 domach zakonnych i posługujących w 15. parafiach oraz ponad 390 sióstr zakonnych z 24. zgromadzeń, posługujących w 56 placówkach.
W Roku Życia Konsekrowanego będziemy mieli szczególną okazję, by Panu Bogu dziękować za dar osób konsekrowanych, za dobro, które Pan Bóg wyświadcza przez ich posługę wobec potrzebujących. Będziemy też mieli sposobność do pomnożenia naszej modlitwy w intencji nowych powołań, których zakony i cały Kościół bardzo potrzebuje. Uroczyste rozpoczęcie Roku Życia Konsekrowanego w naszej diecezji nastąpi w sobotę, 20 grudnia br. w katedrze świdnickiej o godz. 9,00. Serdecznie Was zapraszam do udziału w tym ważnym wydarzeniu.
3. Kolejny rok peregrynacji figury Matki Bożej Fatimskiej w naszej diecezji.
Ojciec św. Jan Paweł II podczas swego pontyfikatu ogłosił światu dwa wielkie orędzia; orędzie Bożego Miłosierdzia i orędzie Fatimskie. Idąc za wskazaniami naszego świętego Papieża, przeprowadziliśmy w naszej diecezji w latach 2007-2010 peregrynację obrazu Jezusa Miłosiernego. Zapoznaliśmy się bliżej z tajemnicą Bożego Miłosierdzia. Obecnie podjęliśmy peregrynację figury Matki Bożej Fatimskiej, aby podczas jej trwania i przeprowadzanych rekolekcji zapoznać się bliżej z przesłaniem orędzia Matki Bożej w Fatimie. Jest to orędzie, w którym Matka Boża wzywa nas do modlitwy różańcowej, do pokuty i nawrócenia. Maryja zapewnia, że nasz świat może być ocalony i stać się lepszy przez modlitwę i pokutę. Zdajemy sobie sprawę, że same słowa, pouczenia i upomnienia nie pomogą. Trzeba je wzmocnić modlitwą i pokutą.
Figura Matki Bożej Fatimskiej, która od 18. października br. nawiedza nasze parafie, została poświęcona przez ks. rektora Fatimskiego Sanktuarium w niedzielę 12 października br. w Fatimie, w obecności pielgrzymów naszej diecezji. Peregrynacja Figury, z przerwami na wakacje i ferie świąteczne, będzie trwać do roku 2017, to jest to setnej rocznicy objawień fatimskich. W tym czasie figura Matki Bożej nawiedzi wszystkie parafie, także Wyższe Seminarium Duchowne w Świdnicy oraz żeńskie i męskie wspólnoty zakonne.
W rozpoczętym roku liturgicznym będzie nam towarzyszył św. Jan Paweł II, ponieważ rok 2015 został przez nasz parlament ogłoszony Rokiem Jana Pawła II. Będziemy wspominać w kwietniu 2015 r. dziesiątą rocznicę odejścia naszego Papieża do wieczności i pierwszą rocznicę Jego kanonizacji.
Zakończenie
Ufny w Boże miłosierdzie i opiekę Matki Bożej, zachęcam wszystkich kapłanów i wiernych świeckich do ofiarnego i serdecznego włączenia się w życie Kościoła naszej diecezji. Niech świętowanie rocznicy ziemskich narodzin Syna Bożego napełni nas nowym światłem i nową mocą, by jaśniej błyszczał w roku 2015 blask naszej wiary, nadziei i miłości. Wszystkim Drogim Diecezjanom życzę błogosławionych Świąt Narodzenia Pana i obfitego w Boże dary i opiekę Matki Bożej Nowego Roku.
Wasz biskup Ignacy Dec
