Drodzy Współbracia!
Zbliża się Rok Życia Konsekrowanego. Będziemy go przeżywać w różnorakich gremiachwymiarach – ogólnokościelnym, ogólnopolskim i wreszcie lokalnym – diecezjalnym, czy wewnątrz naszych jurysdykcji. Nie chcemy by to był jedynie czas – nowych projektów czy dokumentów, bo tymi jesteśmy systematycznie zasypywani. Co więc jest ważne, na co położyć akcent? To oczywiste, że jak chleb powszedni, potrzebna jest nam gotowość do nawrócenia. Potrzeba więc Bożej łaski i naszego otwartego myślenia, i wrażliwości. W końcu to nic nowego – przecież zabiegamy o to na co dzień.
Badania socjologiczne, które specjaliści przeprowadzili na zlecenie czterech Konferencji życia konsekrowanego, pokazały, że – generalnie rzecz biorąc – ludzie zupełnie nas nie znają i mają bardzo słabe pojęcie o specyfice życia konsekrowanego. Jakież więc może mieć ono dla nich znaczenie? Z drugiej strony niejednokrotnie my sami trwamy w iluzji o sile naszego świadectwa, znaku wspólnoty, czy konsekracji. Trzeba więc odważnej refleksji, bo przecież nie żyjemy dla siebie i nie chcemy zajmować się wyłącznie sobą. Nie taka jest nasza misja. U progu Roku Życia Konsekrowanego stawiajmy sobie pytania: jak, gdzie, jakim językiem mówić o pięknie życia, którego doświadczamy?
Na ostatnim spotkaniu plenarnym KWPZM, 30 września br., przedstawiono wiele sugestii, jak lokalnie zorganizować różnego rodzaju wydarzenia w ramach Roku Życia Konsekrowanego. Wymienię jedynie niektóre: wspólne dni skupienia, pielgrzymka do lokalnego sanktuarium, dni otwartych drzwi, wspólne czuwania modlitewne, projekty ewangelizacyjne, spotkania w dekanatach razem z kapłanami diecezjalnymi, dni powołaniowe, relacje z seminarium, udział w lokalnych mediach, itp.
W celu lepszej organizacji różnego rodzaju spraw i wydarzeń skierowanych ku umocnieniu naszego ducha, ku poznaniu się nawzajem i ku lepszemu świadectwu, w każdej diecezji powołani zostali delegaci (załączam ich listę). Mają oni za zadanie współpracować w ramach diecezji z wyznaczonymi przez biskupa wikariuszami i referentkami ds. życia konsekrowanego. Mają także integrować nasze środowisko, wspierając wszystko, co służy międzyzakonnej współpracy, szczególnie na polu formacji stałej oraz promocji powołań.
Na pierwszym spotkaniu delegatów, 13 października w Warszawie, okazało się, że w wielu przypadkach współpraca w ramach diecezji, jak i wzajemne relacje pomiędzy wspólnotami są bardzo żywe. Są jednak miejsca, gdzie mimo starań referenta, te relacje są mizerne.
Powołanie delegatów w diecezjach jest wynikiem wielu konsultacji, począwszy od Komisji Episkopatu ds. Życia Konsekrowanego, poprzez nasze – międzyzakonne, a skończywszy na rozmowach z biskupami diecezjalnymi. Dziękuję Wam, drodzy współbracia-delegaci za dyspozycyjność. Dziękuję również przełożonym za wyrażenie zgody.
Już wkrótce nasi współbracia-delegaci rozpoczną organizację różnych wydarzeń w związku z Rokiem Życia Konsekrowanego. Proszę więc każdego z Was o większe zainteresowanie wspólnymi propozycjami. Proszę o obecność na organizowanych spotkaniach czy pielgrzymkach.
Niech nas wszystkich nieustannie prowadzi Duch Święty i niech czuwają nad nami nasi święci i błogosławieni współbracia..
o. Janusz Sok, CSsR
Przewodniczący KWPZM
Warszawa, 18 października 2014 r.
