Jan Paweł II
WZÓR KONTEMPLACJI. ROZWAŻANIE PRZED MODLITWĄ ANIOŁ PAŃSKI
Castel Gandolfo, 24 lipca 1988 r.
W lipcu obchodziliśmy uroczystość Najświętszej Maryi Panny z góry Karmel, tak drogiej pobożności chrześcijańskiego ludu całego świata i w sposób szczególny związanej z życiem wielkiej karmelitańskiej rodziny zakonnej.
Nasza myśl podąża ku tej świętej górze, która w świecie biblijnym była zawsze uważana za symbol łaski, błogosławieństwa i piękna. Na tej górze karmelici poświęcili Matce Bożej, Flos Carmeli, obdarzonej pięknem wszystkich cnót, swój pierwszy kościół, wyrażając w ten sposób wolę oddania się Jej bez reszty i połączenia nierozerwalnym węzłem swej służby Maryi z uległą służbą Chrystusowi (por. Reguła karmelitańska, prolog).
Wielcy mistycy karmelitańscy rozumieli doświadczanie Boga we własnym życiu jako „drogę doskonałości” (św. Teresa od Jezusa) czy „drogę na górę Karmel” (św. Jan od Krzyża). W tej wędrówce obecna jest Maryja. Ona – przyzywana przez karmelitów jako Matka, Patronka i Siostra – stanowi, jako najczystsza Dziewica, wzór kontemplacji, umiejętności uważnego słuchania i rozważania słowa Bożego oraz posłuszeństwa woli Ojca przez Chrystusa w Duchu Świętym.
Dlatego w Karmelu i w każdej duszy naprawdę karmelitańskiej kwitnie życie głębokiej wspólnoty i zażyłości z Najświętszą Panną, jako „nowy sposób” życia dla Boga i kontynuowania tu, na ziemi, miłości Syna Jezusa do swojej Matki Maryi.
Szczególna łaskawość Bogarodzicy wobec karmelitów, żyjąca w prastarej tradycji związanej ze św. Szymonem Stockiem, oddziaływała na lud chrześcijański wydając wiele duchowych owoców. Chodzi tu o szkaplerz karmelitański, będący znakiem przynależności do zakonu karmelitów i udziału w jego dobrodziejstwach duchowych oraz wyrazem czułej i synowskiej miłości do Maryi.
Nosząc szkaplerz czciciele Matki Bożej del Carmine wyrażają wolę kształtowania swojego życia na wzór Maryi – Matki, Patronki, Siostry, Najczystszej Dziewicy – przyjmując z oczyszczonym sercem słowo Boże i oddając się gorliwej służbie braciom.
Wzywam wszystkich czcicieli Najświętszej Panny, aby skierowali do Niej żarliwą modlitwę o to, by swoim wstawiennictwem wyjednała dla każdego łaskę kontynuowania drogi życia i „szczęśliwego dotarcia do świętej góry, Jezusa Chrystusa, naszego Pana
Za: Jan Paweł II, Dzieła zebrane, t.15, Modlitwy i rozważania, cz. I Niedzielna modlitwa maryjna 1978-1992, Kraków 2009, s. 581-582
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana