Jan Paweł II
SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ AD RUPES. ROZWAŻANIE PRZED MODLITWĄ REGINA CAELI
Rzym, 01 maja 1988 r.
Dziś po południu udam się do papieskiego sanktuarium Matki Bożej ad Rupes w Castel Sant’Elia, aby wraz z całą diecezją Civita Castellana oddać cześć jej niebieskiej Patronce, której wizerunek od ponad półtora roku pielgrzymuje po wszystkich parafiach, zachęcając wiernych do oddawania czci Jej Synowi Jezusowi, jedynemu Panu, który nadaje prawdziwy sens życiu człowieka.
Długie i chwalebne dzieje tego maryjnego sanktuarium sięgają V wieku. Groty wyżłobione w skalistych urwiskach Valle Suppentonia zamieszkiwane były wówczas przez licznych pustelników, a później przez mnichów benedyktynów. Oni to, dla umocnienia swojej wiary i pobożności, często odwiedzali grotę, w której znajdował się wizerunek Najświętszej Panny. Spośród tych świętych osób przypomnijmy opatów Anastasio i Nonnoso.
W późniejszych stuleciach pielgrzymowali do groty także inni święci, podejmując niekiedy długą i uciążliwą podróż. Najsłynniejszymi wśród nich są św. Benedykt Józef Labre, św. Leonardo da Porto Maurizio, św. Odo, opat z Cluny i św. Paweł od Krzyża. Ich przykład pozwala nam zrozumieć przyciągającą siłę sanktuariów maryjnych, w których człowiek odnajduje w szczególny sposób obecność Boga i gdzie może umocnić swą wolę życia prawdziwie chrześcijańskiego.
Po okresie zaniedbania, sanktuarium Matki Bożej ad Rupes odzyskało dawny splendor za sprawą pokornego pustelnika, brata Giuseppe Andrea Rodio, który je upiększył i wykuł w skale 144 stopnie ułatwiające dostęp wiernym, którzy pragną się tam zatrzymać na modlitwie przed pełnym słodyczy obliczem Najświętszej Panny. Malowidło, będące prawdopodobnie odtworzeniem fresku znajdującego się niegdyś na tufowej ścianie, wyobraża Bogarodzicę z Dzieciątkiem śpiącym na Jej kolanach. Maryja ma ręce złożone do modlitwy i wpatruje się w Jezusa, modląc się doń za tych wszystkich, którzy proszą Ją o wstawiennictwo.
Sanktuarium Matki Bożej ad Rupes, dawniej dzięki obecności ojców franciszkanów, a dziś zgromadzenia św. Michała Archanioła, przeżywa nowy rozkwit jako ośrodek modlitwy i życia duchowego dla tych wszystkich, którzy w ciszy i na drodze pokuty szukają Boga i pragną – za pośrednictwem Najświętszej Panny – usłyszeć Go i spotkać w głębi swoich serc, aby nabrać nowych sił do wypełniania swoich obowiązków.
W dniu, w którym będę miał radość odwiedzenia tego sanktuarium, zapraszam was, abyście wraz ze mną pomodlili się słowami hymnu do Matki Bożej ad Rupes, który wznoszony jest do Niej w tym sanktuarium: „Spójrz na nas życzliwym wzrokiem i wysłuchaj westchnień naszych serc! Błogosław naszym rodzinom, wspomagaj nas w niebezpieczeństwie! Pomóż nam iść razem z Tobą drogą pełnej wierności Jezusowi i Jego Kościołowi. I prowadź nas do zwycięstwa nad złem, abyśmy mogli triumfować wraz z Tobą i Jezusem!”
Za: Jan Paweł II, Dzieła zebrane, t.15, Modlitwy i rozważania, cz. I Niedzielna modlitwa maryjna 1978-1992, Kraków 2009, s. 571-572
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana
