Jan Paweł II
Z MARYJĄ ODNÓWCIE FIAT PROFESJI ZAKONNEJ. ROZWAŻANIE PRZED MODLITWĄ ANIOŁ PAŃSKI
Rzym, 01 lutego 1981 r.
Fiat mihi secundum verbum tuum … (Łk 1,36).
Te słowa Maryi, które powtarzamy ustami i rozpamiętujemy sercem podczas naszej modlitwy – słowa wypowiedziane przy Zwiastowaniu – nabierają szczególnej wymowy w świetle jutrzejszej uroczystości. Jest to uroczystość Ofiarowania w świątyni. Czterdziestego dnia po Bożym Narodzeniu liturgia odnawia co roku pamięć wydarzenia, jakie miało miejsce czterdziestego dnia po narodzeniu Jezusa w Betlejem.
Oto – jak czytamy u św. Łukasza – „gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: „Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu”. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego” (Łk 2,22-24).
I właśnie przy tym poświęceniu-ofiarowaniu Maryja usłyszała z ust Symeona słowa prorocze: „Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu” (Łk 2,34 n.).
Rozważając w naszej modlitwie odpowiedź Maryi daną przy Zwiastowaniu: Fiat mihi secundum verbum tuum, zwiążmy myślą i sercem tę odpowiedź ze słowami Symeona.
Mówią one szczególnie wiele o tym, jakie będzie uczestnictwo Matki w Ofierze Syna, Odkupiciela świata: „Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu”.
Do uczestnictwa w jutrzejszej liturgii w bazylice św. Piotra zaproszeni są wszyscy, ale w jakiś szczególny sposób przedstawiciele rodzin zakonnych, męskich i żeńskich. Bracia i siostry ze zgromadzeń przebywających w Rzymie, a reprezentujących wielką rzeszę zakonników i zakonnic, którzy na całym świecie dają szczególne świadectwo Chrystusowej tajemnicy Ofiarowania.
Niechaj wszyscy wraz z Matką-Dziewicą odnowią fiat swojej zakonnej profesji w całej prawdzie tego wielkiego powołania, jakie jest im właściwe w Kościele Jezusa Chrystusa. Mają bowiem całkowitym oddaniem siebie samych w szczególny sposób dopełniać Chrystusową ofiarę odkupienia, aby Królestwo chwały Boga Żywego stawało się coraz bardziej obecne w tym świecie. I niechaj Pan i Matka Boża udzielą im dużo siły do nieustannego i owocnego świadczenia Ewangelii, do harmonijnego łączenia kontemplacji z działaniem.
Dziś z inicjatywy Konferencji Episkopatu obchodzony jest we Włoszech dzień uwrażliwienia na wartość ludzkiego życia, każdego ludzkiego życia. Chętnie przyłączam się do tej intencji, zanosząc do Pana moją modlitwę w obronie życia ludzkiego od chwili poczęcia. Raz jeszcze chcę podkreślić, że człowiekowi żyjącemu, na każdym etapie i w każdej formie jego egzystencji, winniśmy największy szacunek i największą troskę. Niech Pan, którego Biblia nazywa „miłośnikiem życia” (Mdr 11,26) udzieli nam wszystkim tej samej bezgranicznej miłości do człowieka.
Powodem poważnego zaniepokojenia jest od paru dni powstałe napięcie na granicy dwu krajów Ameryki Łacińskiej, Ekwadoru i Peru, które grozi poważniejszymi następstwami. Przedwczoraj uznałem za swój obowiązek zwrócić się do najwyższych władz obu państw, życząc sprawiedliwego zażegnania kontrowersji środkami wyłącznie pokojowymi, dla dobra pokoju i dla spokoju obu krajów, które łączą więzy wspólnej wiary chrześcijańskiej i cywilizacji.
Prośmy z serca Najświętszą Maryję, Królową Pokoju, ażeby wybłagała, by to życzenie zostało bezzwłocznie spełnione i by sprawiła, że na wielkim kontynencie Ameryki Południowej – gdzie zabiegam o szczęśliwe rozwiązanie sporu pomiędzy Chile i Argentyną – znajdą się zawsze odpowiednie drogi, których inspiracją będzie sprawiedliwość i równość, a tym samym honorowe dla zainteresowanych stron rozwiązanie wszelkiego napięcia czy kontrowersji.
Za: Jan Paweł II, Dzieła zebrane, t.15, Modlitwy i rozważania, cz. I Niedzielna modlitwa maryjna 1978-1992, Kraków 2009, s. 169-170
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana