1980.09.14 – Siena – Jan Paweł II, Św. Katarzyna – nauczycielka pobożności maryjnej. Rozważanie przed modlitwą Anioł Pański

Jan Paweł II

ŚW. KATARZYNA – NAUCZYCIELKA POBOŻNOŚCI MARYJNEJ. ROZWAŻANIE PRZED MODLITWĄ ANIOŁ PAŃSKI

Siena, 14 września 1980 r.

 

„Anioł Pański” wzywa nas, bracia i dzieci najmilsze, do rozważenia raz jeszcze tajemnicy Wcielenia Słowa. Sądzę, że w kontekście dzisiejszej uroczystości nie ma słów bardziej odpowiednich niż te, którymi mówiła o tym i pisała św. Katarzyna.

Szczęśliwym zbiegiem okoliczności urodzona w dniu święta Zwiastowania, odczuwa w sposób zupełnie szczególny wielkość tej wzniosłej tajemnicy: „Jest pożyteczne, a nawet konieczne, byśmy wiedzieli, ja i wy, że Pan Jezus Chrystus, prawdziwy Syn Boga, przyjął naszą ludzką naturę, cierpiał i umarł dla naszego wyzwolenia. Wiedzieć o tym muszę dla mego wybawienia, tak iż wierząc i rozważając tę prawdę – serce moje rozpala się miłością ku Temu, który tak bardzo mnie umiłował”.

Oto wiara w tę prawdę rozpala jej serce miłością, sprawiając, że do wysławiania zamysłu Boga i dzieła odkupienia dokonanego przez Jego Syna, Katarzyna dodaje pochwałę wyjątkową „chwalebnej Dziewicy Maryi, która była owym słodkim polem, na którym zasiano ziarno Słowa Wcielonego, Syna Boga. I zaprawdę, na tym błogosławionym i słodkim polu Maryi Słowo … zachowuje się, jak zachowuje się ziarno rzucone w ziemię, kiełkuje w cieple słońca, rodzi kwiat i wydaje owoc … Tak właśnie uczynił Bóg, ciepłem i ogniem, którym Jego Boska miłość płonęła dla rodzaju ludzkiego, rzucający ziarno Słowa swego na pole Maryi. O błogosławiona i słodka Maryjo, Tyś dała nam słodki kwiat, Jezusa. A kiedy kwiat ten słodki wydał owoc? Gdy został zaszczepiony na drzewie najświętszego krzyża”.

Pośród innych tytułów do naszego podziwu wobec Katarzyny jest i ten: była nauczycielem prawdziwej pobożności maryjnej; dla głoszenia chwały naszej Matki niebieskiej znajduje ona słowa wielkiej poezji i słusznie umieszcza tajemnicę Maryi w tajemnicy samego Chrystusa, Jej Syna. Na rok przed śmiercią, w dniu trzydziestych drugich urodzin, Katarzyna podyktowała przepiękną modlitwę, którą, dla podtrzymania naszej modlitwy, chcę, wam przynajmniej w małym urywku przypomnieć: „O Maryjo, świątynio Trójcy; Maryjo, nosicielko ognia … Maryjo, ziemio urodzajna. Ty, Maryjo, jesteś tą młodą rośliną, która dała nam wonny kwiat Słowa Jednorodzonego, Syna Boga, bowiem … w Tobie zostało zasiane to Słowo. Tyś jest ziemia i roślina. Maryjo, wozie ognisty, Ty niosłaś ogień ukryty i przesłonięty popiołem Twego człowieczeństwa … O Maryjo, widzę, że Słowo, które dałaś, jest w Tobie, nie będąc bynajmniej odłączone od Ojca … W tym wszystkim ukazuje się godność człowieka, dla którego Bóg uczynił tak wiele i tak wielkie rzeczy …

Dziś także, o Maryjo, w Tobie objawia się moc i wolność człowieka … bowiem, gdy Anioł posłany był do Ciebie, aby Ci zwiastować tajemnicę daru Bożego, Syn Boga nie zszedł do łona Twego, zanim nie zgodziłaś się w Twej woli. On czekał u drzwi Twojej woli, aż Mu otworzysz, gdyż pragnął wejść do Ciebie; i byłby nigdy nie wszedł, gdybyś mu nie była otwarła … Pukała do drzwi Twoich, o Maryjo, boskość odwieczna, lecz gdybyś nie otwarła, Bóg nie wcieliłby się był w Tobie …

Do Ciebie się uciekam, Maryjo, Tobie oddaję moje błaganie za słodką oblubienicę Chrystusa oraz za Jego Wikariusza na ziemi, ażeby dla prowadzenia Kościoła Świętego otrzymał światło rozwagi i roztropności.

O Maryjo, dziś ziemia wydała dla nas Zbawiciela”.

Ziemia, a więc pole, roślina i ziarno, kwiat i owoc; potem świątynia, ogień i drzwi; a w końcu błaganie za Kościół i za Papieża. Bracia toskańczycy, którzy mnie słuchacie, czyż nie wydaje wam się, że w tak prostych i sugestywnych słowach waszej wielkiej Rodaczki, wziętych z wczesnego słownictwa tutejszej mowy, rozbrzmiewa wzniosła i autentyczna tradycja religijna całego regionu?

Dlatego modlę się teraz i was wszystkich zapraszam do modlitwy, jak echo powtarzając gorące słowa, które Katarzyna kierowała do Maryi: „Vergine Madre”, „Vergine bella”, jak przepięknie śpiewali Dante i Petrarka.


Za: Jan Paweł II, Dzieła zebrane, t.15, Modlitwy i rozważania, cz. I Niedzielna modlitwa maryjna 1978-1992, Kraków 2009, s. 138-139

Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana

Wpisy powiązane

2004.09.05 – Loreto – Jan Paweł II, Kontemplacja, komunia, misja. Rozważanie przed modlitwą Anioł Pański po Mszy św. beatyfikacyjnej

2004.05.16 – Rzym – Jan Paweł II, Rozważanie przed modlitwą Anioł Pański po kanonizacji Alojzego Orione, Hannibala di Francii, Józefa Manyaneta, Nimatullaha Kassaba Al-Hardini, Pauli Elżbiety Cerioli i Joanny Beretty Molla

2004.03.21 – Rzym – Jan Paweł II, Miłość silniejsza od nienawiści. Rozważanie przed modlitwą Anioł Pański po beatyfikacji ks. Alojzego Talamoniego, m. Matyldy od Najśw. Serca Jezusa, m. Piety od Krzyża