Służebnice Ducha Świętego od Wieczystej Adoracji

Zgromadzenie Służebnic Ducha Świętego od Wieczystej Adoracji powstało 8 grudnia 1896 r. w Steyl (Holandia). Założył je św. Arnold Janssen, który pragnął, aby jego członkinie uczyniły z modlitwy w intencjach Kościoła misyjnego główne zadanie swego życia. Chciał przez to zapewnić przede wszystkim wsparcie duchowe misjonarzom i misjonarkom dwóch już wcześniej założonych przez siebie zgromadzeń czynnych: Zgromadzenia Słowa Bożego (SVD) i Zgromadzenia Służebnic Ducha Świętego (SSpS).

22.04.1891 r. podczas obrad II Kapituły Generalnej SVD podjęto decyzję o powołaniu do życia kontemplacyjnej gałęzi SSpS.
8 grudnia 1896 r. sześć sióstr SSpS rozpoczęło nowicjat jako członkinie oddzielnej wspólnoty otrzymując z rąk św. Arnolda Janssena różowe habity oraz białe szkaplerze i welony, na znak szczególnego poświęcenia się Duchowi Świętemu i Maryi – Niepokalanej Oblubienicy Ducha Świętego.

Początkowo SSpS i SSpSAP były jednym Zgromadzeniem o dwóch gałęziach: misyjnej i kontemplacyjnej, mającym wspólną regułę i jednego przełożonego generalnego. Szybki rozwój obydwu wspólnot, zwłaszcza czynnej, oraz odmienny sposób życia i działalności sprawiły, że w 1922 r. na II Kapitule Generalnej Zgromadzenia postanowiono o ich rozdzieleniu oraz o zredagowaniu dla gałęzi kontemplacyjnej oddzielnej reguły.

Zatwierdzenie samodzielnych konstytucji przez Stolicę Apostolską nastąpiło w 1933 r. Pierwszą przełożoną generalną Zgromadzenia była Matka Maria Michaele – Adolfine Tönnis. Jej duchowa mądrość, otwartość na natchnienia Ducha Świętego, a także szczera współpraca ze św. Arnoldem Janssenem spowodowały, iż została ona Współzałożycielką Zgromadzenia. Pod jej kierownictwem Zgromadzenie dynamicznie się rozwijało. Założyła osiem klasztorów: w Stanach Zjednoczonych, na Filipinach, w Niemczech, Holandii, na Śląsku oraz w Chinach. Pragnęła, aby w jak największej liczbie miejsc Pan mógł być wystawiony w Najświętszym Sakramencie i adorowany.

Obecnie ponad 400 sióstr SSpSAP tworzy 18 międzynarodowych wspólnot w 12 krajach świata. Międzynarodowość jest obrazem i znakiem powszechności Kościoła, w którym każdy naród, rasa i kultura ma swoje uprzywilejowane miejsce.
Do Polski Zgromadzenie przybyło w 1989 r. Klasztor Słowa Bożego w Nysie jest dotychczas jedynym Domem SSpSAP w Polsce.

Św. Arnold Janssen urodził się 5 listopada 1837 r. w niemieckim miasteczku Goch w Nadrenii. Po zdaniu matury w 1855 r. postanowił kształcić się na księdza. Studiował w Müster i w Bonn. 15 sierpnia 1861 r. został wyświęcony na kapłana w katedrze w Münster.

Po święceniach przez 12 lat pracował jako nauczyciel i wychowawca w Bocholt. W 1865 r. intensywnie zaangażował się w działalność Apostolstwa Modlitwy – od 1869 r. został jego diecezjalnym dyrektorem. W 1873 r. został kapelanem Urszulanek w Kempen, które prowadziły szkołę żeńską. Od 1874 r. zaczął wydawać czasopismo misyjne Mały Posłaniec Serca Jezusowego. Chciał poprzez nie inspirować zainteresowanie misjami w Kościele katolickim, a także budzić powołania misyjne i przygotować grunt pod założenie seminarium misyjnego, którego wówczas w Niemczech nie było.

Zachęcony przez prefekta apostolskiego z Honkongu, bp Raimondiego założył 8 września 1875 r. w Steylu (Holandia) Dom Misyjny Św. Michała, tworząca go wspólnota dała początek Zgromadzeniu Słowa Bożego (SVD). 8 grudnia 1889 r. założył żeńskie zgromadzenie misyjne – Zgromadzenie Służebnic Ducha Świętego (SSpS), z którego 8 grudnia 1896 r. zostało wyodrębnione zgromadzenie kontemplacyjne – Zgromadzenie Służebnic Ducha Świętego od Wieczystej Adoracji (SSpSAP). Założyciel zlecił mu specjalne zadanie nieustannej modlitwy za Kościół misyjny.

15 stycznia 1909 r., w wieku 72 lat, Arnold Janssen odszedł do Boga. Został beatyfikowany 19 października 1975 r., a kanonizowany 5 maja 2003 r. Św. Arnold był wielkim czcicielem Wcielonego Słowa Bożego, Najświętszego Serca Jezusowego oraz Ducha Świętego. We wszystkich tych nabożeństwach jednak centralne miejsce zajmowało odniesienie do Trójcy Świętej. Taką duchowość pozostawił swoim Zgromadzeniom. Pragnął, aby „wszyscy ludzie poznali, miłowali i uwielbiali Trójcę Przenajświętszą: wszechmoc Boga Ojca, mądrość Boga Syna i miłość Ducha Świętego”. Zawołanie: „Niech żyje Święty Trójjedyny Bóg w sercach naszych i w sercach wszystkich ludzi!” jest do dziś obecne na ustach duchowych synów i córek św. Arnolda.