Zgromadzenie „Jedność” pod wezw. św. Teresy od Dzieciatka Jezus (Tereski)
Congregatio „Unitas” S. Theresiae a Infante Iesu
Dom Generalny
ul. 11 Listopada 6
08-110 Siedlce
e-mail: slawatyniec@wp.pl
strona internetowa: www.siostrytereski.com
Zgromadzenie Sióstr Teresek kształtowało się w okresie beatyfikacji i kanonizacji św. Teresy od Dzieciątka Jezus (1923-1925), stąd też przyjęło ją za główną patronkę.Wszystko zaczęło się w parafii Kolembrody, gdzie do miejscowego proboszcza księdza Andrzeja Mazurkiewicza zgłosiły się trzy kobiety, wyrażając pragnienie służby Kościołowi.W krótkim czasie zorganizowała się kilkuosobowa wspólnota, która spotykała się na modlitwie, przyczyniając się do ożywienia religijności w parafii. Gdy dołączyły następne kobiety, powstało formalne stowarzyszenie religijne pod nazwą: Sodalicja Pracownic Katolickich. Celem Sodalicji było:
* rozwijanie wśród członkiń prawdziwej pobożności i pracowitości;
* ćwiczenie się w uczynkach miłosierdzia chrześcijańskiego;
* pomaganie kapłanom w parafiach w prowadzeniu Akcji Katolickiej.
Sodalistki zajmowały się szyciem, haftem, tkactwem. Dbały o bieliznę kościelną, wystrój ołtarzy. Swoją działalnością obejmowały kolejne parafie, powstawały nowe domy wspólnoty. Sodalistki od początku nazywane były siostrami Tereskami, gdyż za swoją Patronkę wybrały św. Teresę od Dzieciątka Jezus, a członkinie prowadziły życie na wzór życia zakonnego.
Założyciel
Założycielem Zgromadzenia jest ks. kanonik Andrzej Mazurkiewicz, który urodził się 26 listopada 1884 roku, w Urzędowie na ziemi lubelskiej, jako syn Karola i Ludwiki z Pyzów. Dzieciństwo spędził w rodzinnym mieście, gdzie również uczęszczał do szkoły podstawowej. W roku 1903 ukończył Państwowe Gimnazjum w Zamościu, a następnie wstąpił do Seminarium Duchownego w Lublinie, gdzie 14 czerwca 1908 roku został wyświęcony na kapłana. Święcenia otrzymał z rąk biskupa Franciszka Jaczewskiego.
Pierwszą parafią, w której pracował, pełniąc obowiązki wikariusza, było Rudno (do grudnia 1908 r.), a następnie – Lubartów (do czerwca 1912 roku) i Sokołów (do sierpnia 1919 roku). Będąc wikariuszem w Sokołowie zorganizował w tym mieście Gimnazjum filologiczne męskie i żeńskie, którym osobiście kierował w latach 1915 – 1918. Od sierpnia 1919 roku został proboszczem parafii p.w. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Kolembrodach. Założył tu Bractwo Różańca Świętego, oraz roztaczał opiekę duchową nad osobami należącymi do Szkaplerza Najświętszego Serca Jezusowego, Szkaplerza Trójcy Świętej, Szkaplerza Męki Pańskiej, Szkaplerza Niepokalanego Poczęcia Maryi, Szkaplerza Siedmiu Boleści Maryi i Szkaplerza Karmelitańskiego.
Pracując w parafii Kolembrody, ks. Andrzej Mazurkiewicz skupił wokół siebie grupę kobiet pragnących służyć Kościołowi. Podjął się zorganizowania ich we wspólnotę religijną, która z czasem dała początek zgromadzeniu zakonnemu. W czerwcu 1923 roku otrzymał probostwo parafii pw. św. Apostołów Piotra i Pawła w Okrzei. Nieprzerwanie kierował rozwijającą się wspólnotą i doprowadził do jej kanonicznej erekcji jako Stowarzyszenia diecezjalnego pod nazwą Sodalicja Pracownic Katolickich „Jedność” p.w. św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Dnia 29 października 1927 roku, bp Henryk Przeździecki mianował ks. Andrzeja Mazurkiewicza Dyrektorem tegoż Stowarzyszenia. W tym samym roku, w listopadzie, otrzymał nominację na proboszcza parafii p.w. Przemienienia Pańskiego w Łukowie, którą objął 2 grudnia. Został dziekanem dekanatu łukowskiego oraz otrzymał tytuł Kanonika Kapituły Katedralnej. W czasie drugiej wojny światowej ks. Mazurkiewicz przebywał w Łukowie. Tu został aresztowany i wywieziony przez Niemców na pewien czas do Lublina. Po powrocie włączył się, z narażeniem życia, w niesienie pomocy potrzebującym. Odniósł poważne rany i odtąd stan jego zdrowia stale się pogarszał. Zmarł 26 grudnia 1955 roku w Łukowie. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w tym mieście.
Praktycznie całe jego życie kapłańskie toczyło się wokół spraw rozwijającej się od 1919 roku Sodalicji Pracownic Katolickich. Przez 27 lat osobiście nią kierował, doprowadzając do powstania z tej wspólnoty zgromadzenia zakonnego. Sposób sprawowania opieki nad zgromadzeniem rzuca światło na osobowość ks. Mazurkiewicza, jako człowieka, kapłana i Polaka.
Powstanie Zgromadzenia
Biskup Ignacy Świrski w 1954 roku erygował Sodalicję jako Zgromadzenie zakonne na prawie diecezjalnym i zatwierdził nowe Ustawy, którymi odtąd kierować się będzie Zgromadzenie zakonne „Jedność” pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Dnia 8 grudnia 1988 roku Wspólnota uzyskała status zgromadzenia na prawie papieskim. Do jej zatwierdzenia doprowadził kontynuator dzieła rozpoczętego przez Ojca Założyciela, Księdza Andrzeja Mazurkiewicza, Ksiądz Leon Walaszek SDB. Ks. Walaszek od 1952 roku, przez ponad 40 lat, sprawował funkcję Dyrektora Zgromadzenia „Jedność”. Od roku 1949 pełnił w nim posługę spowiednika nadzwyczajnego. Przygotował nowe Ustawy i doprowadził do przekształcenia Sodalicji w Zgromadzenie Zakonne. Przy współpracy sióstr opracował nowe Konstytucje, Dyrektorium, Regulaminy.
Duchowość
Centrum naszej duchowości jest miłość i radość przeżywania nieba już na ziemi. Swoje źródło ma ona w Bogu, który jest Miłością i chce się dzielić niebem z każdym człowiekiem. Oddając się Bogu w życiu konsekrowanym pragniemy otwierać się całkowicie na tę miłość, by niebo zdobywać, niebem się cieszyć w swoim sercu i to pragnienie nieba wzbudzać w duszach ludzkich. Przewodniczką na drogach życia duchowego jest dla nas Patronka Zgromadzenia – św. Teresa od Dzieciątka Jezus, która ukazała wartość małych, ukrytych poświęceń w wypełnianiu zwyczajnych, codziennych obowiązków: owych „drobnych nic”, ale czynionych z miłością, które przysparzają wiele duchowej mocy potrzebnej Kościołowi w rozszerzeniu Królestwa Bożego na ziemi.