Szensztacki Instytut Sióstr Maryi, Siostry Szensztackie
Institutum Schoenstattensis Sororum Marialum
Dom Prowincjalny
ul. Br. Czecha 9/11
Świder k/Warszawy
05-402 Otwock 4
tel. (0-22) 779-34-24
e-mail:siostry@szensztat.pl
strona internetowa: www.siostry.szensztat.pl
Szensztacki Instytut Sióstr Maryi jest jednym z sześciu instytutów życia konsekrowanego, wchodzących w skład międzynarodowego Dzieła Szensztackiego. Instytut Sióstr został założony 1 października 1926 r. w Szensztacie (Niemcy), przez o. J. Kentenicha. Obecnie na całym świecie jest ok. 2300 sióstr szensztackich, które pracują prawie na wszystkich kontynentach.
Siostry żyjąc w przymierzu miłości z Matką Bożą Trzykroć Przedziwną służą Kościołowi swoją pracą i modlitwą w odnowie i ewangelizacji współczesnego świata. Czynią to głównie poprzez pracę na rzecz animacji grup i wspólnot Ruchu Szensztackiego, wśród młodzieży żeńskiej, kobiet i rodzin. Zgodnie z charakterem instytutu świeckiego siostry podejmują także różne prace w zawodach kobiecych, które wymagają samodzielnych stanowisk pracy, poza wspólnotą. Ponadto Instytut Sióstr podejmuje, już od 1932 r., działaność misyjną oraz posiada wspólnotę kontemplacyjną – Siostry Wieczystej Adoracji N.S.
Ojciec Józef Kentenich urodził się 18 listopada 1885 w Gymnich koło Kolonii. Od dzieciństwa czuł się powołany na kapłana. Nic nie poruszało go bardziej niż troska o to, by rozpoznana została w świecie Boża rzeczywistość i zachowywana była wolność i godność człowieka. W Maryi, Matce Bożej widzi on wzorzec postawy człowieka wobec Boga. We wszystkim, co podejmuje, czuje się powołany do formowania tego nowego „maryjnego” człowieka. Na początku jest nauczycielem i wychowawcą w domu studiów Księży Pallotynów w Vallendar – Szensztat.
Niecodzienna więź zaufania łączy go z uczniami. Przejmują oni jego miłość do Matki Bożej i uczą się postrzegać Maryję jako pomost wiodący do Boga. Dzień 18 października 1914 wpisuje się jako kamień milowy do historii Szensztatu. Czuły na znaki czasu i wrażliwy na szczególne zamiary Boże, zawiera Ojciec Kentenich w kaplicy w Szensztacie, razem z niewielką grupą gimnazjalistów – przymierze miłości z Matką Bożą. To jest początek i trwały fundament rozprzestrzenionego dziś po całym świecie Dzieła Szensztackiego.
Coraz dalej i dalej rozszerza się w latach po 1914 krąg tych, którzy wchodzą w kontakt z Ojcem Kentenichem. Staje się on Założycielem wielu wspólnot dla kapłanów, sióstr, rodzin, mężczyzn, kobiet i młodzieży. Szensztat staje się punktem wyjściowym dla ruchu odnowy religijno-moralnej a kaplica miejscem pielgrzymkowym, w którym wielu ludzi odkrywa w Maryi Matkę i Wychowawczynię.
Tu otrzymują łaski zadomowienia, wewnętrznej przemiany, skutecznego apostolstwa. Uczą się akceptować trudności życia jako Boży sposób wychowania, jako szansę na uświęcenia dnia powszedniego i przejęcia odpowiedzialności za innych. Droga życia Ojca Kentenicha naznaczona była krzyżem. W czasie prześladowań przez narodowy socjalizm przecierpiał on więcej niż trzy lata w obozie koncentracyjnym w Dachau, a w latach 1951-1965 z postanowienia Kościoła – oddzielenie od swojego Dzieła. Ten rodzaj osobistego naśladowania Chrystusa uważał za oczywisty. Wszystko, także krzyż, jest dla niego wyrazem miłosiernej ojcowskiej miłości Boga, którą on – sam Ojciec dla wielu wytrwale głosi.
Po zakończeniu Soboru Watykańskiego II zostaje on przyjęty na audiencji przez papieża Pawła VI, który jemu i jego Dziełu udziela swego uznania. Ojciec Kentenich na nowo stawia siebie i Dzieło Szensztackie do dyspozycji Kościoła. W niedzielę 15 września 1968, w święto Matki Bożej Bolesnej, bezpośrednio po odprawieniu Mszy św. oddaje on swe życie w ręce Boga. Umiera w opinii świętości. 10 lutego 1975 zostaje otwarty proces beatyfikacyjny O. Józefa Kentenicha. Tysiące odwiedzają co roku miejsce jego spoczynku w kościele Trójcy Świętej na Górze Szensztat. Pełni ufności przynoszą swoje prośby lub dziękczynienia za doświadczoną pomoc.