Zgromadzenie Najświętszego Serca Jezusa, Siostry Sacre Coeur
Societas Sacratissimi Cordis Iesu (RSCJ)
ul. Puchaczy 16
02-837 Warszawa
tel. (0-22) 643-73-59
e-mail: sekr@sc.opoka.org.pl
strona internetowa: www.siostry-sc.pl
Zgromadzenie Najświętszego Serca Jezusa powstało we Francji w Paryżu 21 listopada 1800r. Tego dnia, w święto Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny, św. Magdalena Zofia wraz z 3 współsiostrami poświęciła się Najświętszemu Sercu Jezusa i złożyła ślub czystości. W ten sposób dała początek Zgromadzeniu, które miało zapewnić swym członkiniom głębokie życie wewnętrzne i możliwość apostolstwa, a wychowankom, odpowiednią na ówczesne czasy formację.
Pierwsze lata istnienia Zgromadzenia przypadają na okres porewolucyjny, naznaczony z jednej strony obojętnością, a nawet wrogością religijną, a z drugiej – początkami rozkwitu nabożeństwa do Najświętszego Serca Jezusa. Krótko przedtem, w 1765r. papież Klemens XII podpisał dekret włączający kult Serca Jezusa w życie Kościoła. Zgromadzenie od początku swego istnienia stanowiło odpowiedź na znaki czasu. Jego cel św. Magdalena Zofia Barat widziała w głoszeniu chwały Najświętszego Serca Jezusa przez wychowanie młodego pokolenia.
Powstawaniu kolejnych domów Zgromadzenia towarzyszyło otwieranie szkół z pensjonatami oraz szkół dla ubogich dzieci. W szkołach tych uczennice otrzymywały chrześcijańskie wychowanie oraz potrzebną im wiedzę ogólną z dziedziny literatury, gramatyki, historii, geografii, rachunków i prowadzenia domu. Obok szkół, Zgromadzenie prowadziło działalność apostolską poprzez rekolekcje oraz kontakty z osobami świeckimi, które odwiedzały jego domy.
Pierwszy klasztor i pierwsza szkoła Zgromadzenia powstały w 1801r. w Amiens. W 1802r. św. Magdalena Zofia złożyła śluby wieczyste i została mianowana przełożoną tego domu. W 1806r. została wybrana dożywotnią przełożoną generalną. W grudniu 1815r., po okresie wewnętrznych trudności, wspólnota licząca 5 domów przyjęła ostateczną wersję konstytucji, napisanych przez Założycielkę. Konstytucje te zyskały aprobatę Stolicy Apostolskiej i zostały zatwierdzone w 1826r. przez papieża Leona XII.
Dalszy rozwój Zgromadzenia, którego dom generalny znajdował się w Paryżu, był bardzo dynamiczny. W 1818r. św. Filipina Duchesne (kanonizowana w 1988r.) misjonarka Indian, założyła dom Zgromadzenia w USA w stanie Luizjana. W 1828r. powstały dwa domy w Rzymie. Na ziemi polskiej pierwsze dwa domy powstały we Lwowie (1843r.) i w Poznaniu (1856r.). W chwili śmierci Założycielki w 1865r.
Zgromadzenie liczyło 88 domów i 3,5 tysiąca zakonnic pracujących w 15 krajach Europy, Afryki i obu Ameryk. 84 domy posiadały pensjonaty, 74 szkoły dla ubogich. Wychowywało się w nich 3,7 tysiąca dziewcząt i 5,7 tysiąca dzieci ubogich.
W 1982r. zostały opracowane nowe konstytucje dostosowane do postanowień Soboru Watykańskiego II. Zostały one zatwierdzone przez Stolicę Apostolską w 1987r. Dziś Zgromadzenie ma swój dom generalny w Rzymie i liczy prawie 3 tysiące zakonnic w 33 prowincjach w 40 krajach na 5 kontynentach.
Św. Magdalena Zofia Barat urodziła się 12 grudnia 1779r. we Francji w burgundzkim miasteczku Joigny położonym nad rzeką Yonne w rodzinie bednarza, właściciela winnicy. Ponieważ jako dziewczynka nie mogła uczęszczać do szkoły, uczyła się w domu pod kierunkiem swego starszego brata, profesora miejscowego kolegium, gorliwego kapłana i apostoła Serca Jezusa. Św. Magdalena Zofia Barat zdobyła niespotykane na ówczesne czasy u kobiet wykształcenie. Swobodnie posługiwała się językami antycznymi i nowożytnymi, posiadała znajomość historii, literatury, astronomii, matematyki i botaniki. Obok wiedzy intelektualnej przeszła gruntowną formację religijną.
Św. Magdalena Zofia pragnęła zostać karmelitanką, by w ciszy klasztornej celi, poprzez modlitwę i ofiarę, oddać swe życie całkowicie Bogu. Jakże inaczej jej życiem pokierował Duch Święty, któremu starała się być poddana na wzór Maryi. Gdy miała 21 lat, wezwał ją do utworzenia i stanięcia na czele Zgromadzenia, które byłoby całkowicie poświęcone Sercu Jezusa i głosiło ludziom Jego miłość, podejmując dzieło wychowania, głównie dzieci i młodzieży. Do końca życia pełniła funkcję przełożonej generalnej. Zmarła w dzień Wniebowstąpienia Pańskiego 25 maja 1865r. W 1908r. została beatyfikowana, a 25 maja 1925r. kanonizowana.
Charyzmat św. Magdaleny Zofii Barat określają jej dwa dążenia: całkowitego oddania Najświętszemu Sercu Jezusa i poświęcenie się dziełu wychowania. Powołanie sióstr Sacré Coeur ma więc dwa aspekty: apostolski i kontemplacyjny. Założycielka pragnęła dla swego Zgromadzenia modlitwy uwielbienia, wyrażającej się przede wszystkim w adorowaniu Serca Jezusa obecnego w Eucharystii oraz modlitwy myślnej, w czasie której zakonnice wpatrywałyby się w Jezusa obecnego na kartach Ewangelii, by jednoczyć się z uczuciami i usposobieniami Jego Serca.
Kult Najświętszego Serca Jezusa oddawany jest nie tyle w praktykach zewnętrznych, np. w odmawianiu formuł modlitewnych, ile w dążeniu do przemiany własnego serca na Jego wzór. Upodobnienie i zjednoczenie z Sercem Jezusa ma być skutkiem osobistej komunii z Chrystusem i uczestniczenia w Jego zbawczym dziele. Nieodłącznie od kultu Serca Jezusa jest praktykowane w Zgromadzeniu nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi.
Najistotniejszym środkiem realizacji powołania jest modlitwa osobista. Obejmuje ona codziennie jedną godzinę rozmyślania. Doroczne rekolekcje ignacjańskie służą siostrom jako pomoc w odnowie życia wewnętrznego.