Mniszki Klaryski od Wieczystej Adoracji, Klaryski od Wieczystej Adoracji
Moniales Clarissarum ab Adoratione Perpetua (CPA)
ul. Bema 12
Elbląg 82-300
tel. (0-55) 237-05-93
www.elblag.klaryski.org
e-mail: [email protected]
ul. Gdańska 56
Bydgoszcz 85-021
tel. (0-52) 321-08-78
e-mail: [email protected]
strona internetowa: bydgoszcz.klaryski.org
ul. Lipowa 209
Hajnówka 17-200
tel. (0-85) 684-25-97
e-mail: [email protected]
strona internetowa: www.klaryski-hajnowka.drohiczyn.opoka.org.pl
ul. Kościuszki 6
Kęty 32-650
tel. (0-33) 845-21-46
e-mail: [email protected]
strona internetowa: www.klaryski.odnowa.org.pl
ul. Łukasińskiego 34
Kłodzko 57-300
tel. (0-74) 867-28-27
e-mail: [email protected]
strona internetowa: www.klodzko.klaryski.org
ul. Kapłańska 3
Pniewy 62-045
tel. (0-61) 291-02-40
e-mail: [email protected]
strona internetowa: www.pniewy.klaryski.org
ul. H. Pobożnego 7
Słupsk 76-200
tel. (0-59) 842-35-89
strona internetowa: www.klaryski.koszalin.opoka.org.pl
ul. Grunwaldzka 8
Ząbkowice Śląskie 57-200
tel. (0-74) 815-17-81
e-mail: [email protected]
strona internetowa: www.zabkowice.klaryski.org
Zakon Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji powstał w połowie XIX w. we Francji. Do utworzenia tej wspólnoty przyczyniło się dwoje Fundatorów: ks. Jan Chrzciciel Heurlaut i Matka Maria od św. Klary (Wiktoria Józefina Bouillevaux).
Jan Chrzciciel Heurlaut wkrótce po święceniach kapłańskich otrzymał zarząd parafią Maizieres, liczącą zaledwie 300 osób, w dużej mierze obojętnych dla spraw wiary. Wtedy to zrodziła się w jego sercu myśl o utworzeniu żeńskiej wspólnoty zakonnej, która według pierwszych projektów miała zająć się prowadzeniem szkoły i wychowaniem młodzieży. Do realizacji tego zamierzenia przyczyniła się w 1846 r. córka wójta Maizieres – Wiktoria Józefina Bouillevaux.
Do niej przyłączyły się wkrótce inne młode dziewczęta, tworząc w ten sposób wspólnotę, nazwaną początkowo przez ks. Heurlaut Siostrami Niepokalanego Poczęcia. Ponieważ Założyciele należeli do III Zakonu św. Franciszka, siostry prowadziły życie wspólne według duchowości franciszkańskiej. Kiedy w 1851 r. ks. Heurlaut wstąpił do zakonu OO. Kapucynów (gdzie otrzymał imię o. Bonawentury), franciszkańska droga życia ewangelicznego nowej wspólnoty jeszcze bardziej się pogłębiła. O. Bonawentura od początku miał ogromne nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu. Osobista pobożność eucharystyczna Założyciela przyczyniła się do nadania kierunku nowopowstałej wspólnocie.
Kult Najświętszego Sakramentu bliski był również sercu Józefiny. Po ośmiu latach pobytu we wspólnocie Sióstr Niepokalanego Poczęcia, w 1854 r. wraz z dwoma towarzyszkami zamieszkała w Paryżu. W krótkim czasie dołączyły się do nich kolejne kandydatki. W dniu ogłoszenia przez papieża Piusa IX dogmatu o Niepokalanym Poczęciu NMP (8.XII.1854 r.), siostry uroczyście poświęciły się Niepokalanej i pod kierunkiem o. Bonawentury rozpoczęły rekolekcje przed obłóczynami. 15.XII.1854 r. przyjęły one franciszkańskie habity i nowe imiona. Józefina stała się odtąd s. Marią od św. Klary, a o. Bonawentura wyznaczył ją na pierwszą przełożoną i mistrzynię nowicjatu.
W 1856 r. nowa wspólnota podjęła tradycyjną formę kultu eucharystycznego, jaką była adoracja Najświętszego Sakramentu. Początkowo była to trwająca dzień i noc adoracja Pana Jezusa ukrytego w tabernakulum. W związku ze zmianą charyzmatu siostry przyjęły też nową nazwę – Franciszkanki Najświętszego Sakramentu. 15.VII.1856 r. wspólnota (licząca już 18 sióstr) przeniosła się do Troyes. Tam też w nowym klasztorze 1.VIII.1856 r. rozpoczęto nieustającą adorację Jezusa-Hostii wystawionego uroczyście w monstrancji.
Przywileju tej publicznej adoracji udzielił siostrom ówczesny biskup Troyes – ks. bp Piotr Ludwik Coeur. Matka Maria od św. Klary otrzymała wewnętrzne natchnienie, by eucharystyczną adorację przeżywać w duchu wieczystego dziękczynienia. Biskup Troyes aktem z dn. 2.I.1858 r. zatwierdził dziękczynienie jako główny cel adoracji. 25. VII. 1866r. do wspólnoty w Troyes wstąpiła Polka – Ludwika Morawska, zwana w zakonie Matką Marią od Krzyża. W 1871 r. przeszczepiła ona zakon Franciszkanek Najświętszego Sakramentu na ziemie polskie.
Pragnąc poświęcić się całkowicie czci Najświętszego Sakramentu, siostry przyjęły formę życia kontemplacyjnego. Uznano również potrzebę wprowadzenia klauzury, jako strażniczki życia oddanego przede wszystkim modlitwie. Dnia 29. VI. 1912 r. dekretem Piusa X siostry polskie przyjęły Regułę św. Klary i oficjalnie przeszły z III do II Zakonu Franciszkańskiego. Klasztory francuskie dokonały tej zmiany 3. VII. 1969 r.
Aby już w samej nomenklaturze podkreślić kontemplacyjny charakter zgromadzenia, w 1970 r. siostry zmieniły dotychczasową nazwę, zastępując ją nową, aktualnie stosowaną – Mniszki Klaryski od Wieczystej Adoracji. Zakon ma obecnie dwie kandydatki na ołtarze. Są nimi Polki: m. Maria od Krzyża (Ludwika) Morawska (1842-1906) i m. Maria od NSJ (Walentyna) Łempicka (1833-1918).
o. Bonawentura (Jean Baptista) Heurlaut OFMCap. – (1816-1887)
Urodził się 13 VII 1816 r. we Francji w miejscowości Ville-sur-Terre. Idąc za głosem powołania, wstąpił do Seminarium Duchownego w Troyes, gdzie 13 VI 1840 r. otrzymał święcenia kapłańskie. W kwietniu 1841 r. otrzymał zarząd parafią w wiosce Maizieres-les-Brienne. W tej oziębłej religijnie parafii założył Straż Honorową, zaprowadził Godzinę Św., powołał do życia stowarzyszenia maryjne. W 1846 r. założył tam wspólnotę Sióstr od Niepokalanego Poczęcia NMP, której szczegółowym celem była praca pedagogiczna wśród młodzieży. Cechował go szczególny kult Najświętszego Sakramentu.
W Eucharystii widział najpewniejszą „drogę” do zjednoczenia z Bogiem oraz potężny środek oddziaływania apostolskiego. W 1851 r. zdecydował się wstąpić do zakonu OO. Kapucynów, tam też otrzymał nowe imię – o. Bonawentury. W 1852 r. powrócił do Paryża, gdzie pełnił funkcję kierownika duchowego założonej przez siebie wcześniej wspólnoty sióstr. Dla tejże wspólnoty o. Bonawentura wraz z m. Marią od Św. Klary opracował konstytucje. W swoim zakonie został mianowany wicepostulatorem sprawy beatyfikacji o. Honorata z Champigny, kapucyna. Był także misjonarzem w Ziemi Świętej.
Podczas wojny francusko-pruskiej w 1870 r. spełniał posługę infirmarza i o mało nie stracił życia. W 1878 r. objął obowiązki proboszcza w skromnej parafii w Nogent-sur-Aube. Tam też zmarł po ciężkiej chorobie w niedzielę, 13 XI 1887r. Został pochowany na cmentarzu przy kościele parafialnym w Nogent-sur-Aube.
Matka Maria od Św. Klary ( Wiktoria Józefina Bouillevaux) – (1820-1871)
Urodziła się 1 VI 1820 r. w Uroczystość Bożego Ciała w Maizieres we Francji. Od najmłodszych lat pragnęła poświęcić życie jedynie Bogu. Wraz z miejscowym proboszczem – ks. Jeanem Heurlaut stworzyła w swej rodzinnej miejscowości wspólnotę Sióstr od Niepokalanego Poczęcia NMP, podejmującą działalność edukacyjną w prowadzonej przez siebie szkole. 29 czerwca 1852 roku złożyła na ręce ks. Heurlaut profesję III Zakonu Św. Franciszka i otrzymała imię s. Maria od Św. Klary.
Dwa lata później opuściła na zawsze Maizieres i zamieszkała w Paryżu, gdzie 15 XII 1854 r. wraz z dwoma pierwszymi siostrami przyjęła habit zakonny. Stała się ona pierwszą przełożoną i mistrzynią nowicjatu nowej wspólnoty, która początkowo przyjęła Regułę III Zakonu Św. Franciszka i Konstytucje Sióstr Św. Elżbiety z Lyonu. Dnia 24 V 1856 r. M. Maria od Św. Klary rozpoczęła wraz z siostrami w kapliczce przy rue des Anglaises nieustającą adorację Najświętszego Sakramentu ukrytego w tabernakulum, dając początek Franciszkankom Najświętszego Sakramentu.
26 czerwca 1859 r. M. Maria od Św. Klary złożyła na ręce o. Bonawentury śluby wieczyste. W tym też czasie podjęła się wraz z nim opracowania Konstytucji, dyrektorium i ceremoniarza dla swojej wspólnoty, które to dokumenty 15 IX 1868 r. zostały zatwierdzone przez Stolicę Świętą. 29 lipca 1871 r. ciężko zachorowała. Zmarła nagle 8 VIII 1871 r. w klasztorze w Troyes, mając 51 lat życia i 16 lat profesji zakonnej. Jej ciało początkowo zostało złożone w rodzinnym grobowcu w Maizieres. 24 V 1954 r. dokonano ekshumacji, a 30 XI tegoż roku jej doczesne szczątki przewieziono do Troyes i pochowano w ogrodzie klasztornym.
Sł. B. Matka Maria od Krzyża (Ludwika Morawska) – (1842 – 1906)
Urodziła się 22 VIII 1842 r. w Rokoszu koło Konina jako najmłodsze dziecko Hieronima Morawskiego i Tekli z Lenczewskich. W wieku 4 lat straciła ojca, a mając lat 14 – matkę. Nie mając już rodziców, na których mogłaby się oprzeć, z całą ufnością zwróciła się ku Bogu i 8 VIII 1857 r. wstąpiła do młodego Zgromadzenia Sióstr Felicjanek w Warszawie, założonego przez m. A. Truszkowską i kierowanego przez znanego powszechnie w kręgach osób konsekrowanych o. H. Koźmińskiego OFMCap.
Wiedziona silną duchową intuicją w kwietniu 1866 r. wraz z drugą siostrą – Marianną Ładą, postanowiła wyjechać do Francji. Tam w miejscowości Troyes wstąpiła do nowej wspólnoty Franciszkanek Najświętszego Sakramentu, której charyzmatem była trwająca dzień i noc adoracja Jezusa w białej Hostii w duchu radosnego, wieczystego dziękczynienia. Jako córka nowego zgromadzenia otrzymała też nowe imię – s. Maria od Krzyża, a po okresie przewidzianej próby 29 IV 1867 r. złożyła swe śluby wieczyste, podczas których głoszący kazanie ks. A. Jełowicki wypowiedział w odniesieniu do niej prorocze słowa, że może Bóg chce użyć Polki, jako narzędzia w przeniesieniu kultu Eucharystii do ukochanej, choć cierpiącej pod ciężarem rozbiorów Ojczyzny.
I rzeczywiście – w maju 1871 r. siedem sióstr, na czele z liczącą wówczas zaledwie 29 lat m. Morawską, przybyło do Polski w celu utworzenia nowej fundacji. W listopadzie 1873 r., siostry osiadły we Lwowie. Zapał apostolski m. Morawskiej i miłość do Najświętszego Sakramentu przynaglały ją do tworzenia nowych miejsc, w których Jezus Eucharystyczny byłby czczony i kochany. Założyła więc kolejne klasztory w Mariborze i Wiedniu, a na przyszłość snuła plany stworzenia fundacji nawet w Jerozolimie. Boże zamysły były jednak inne. Wypełniwszy powierzoną przez Pana misję, m. Maria dotknięta chorobą płuc i serca, zmarła nagle 26 I 1906 r., a jej doczesne szczątki spoczęły w krypcie lwowskiego klasztoru. Od 25 X 2002 r. trwa jej proces beatyfikacyjny.
