Synowie Maryi

Zgromadzenie Synów Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej
Brzozówka 171
33-140 Lisia Góra
tel. (0-14) 678-47-70
fax (0-14) 678-52-61
e-mail: [email protected]
strona internetowa: www.snmn.pl

Pobożne Dzieło Synów Najświętszej Maryi Niepokalanej po czterdziestu latach zasłużonej pracy zostało uznane przez papieża Piusa X jako Zgromadzenie zakonne, a następnie otrzymało prawo papieskie w 1904 r. Synowie Maryi idąc za Założycielem i naśladując pierwszych członków, żyją we wspólnocie charakteryzującej się w duchu rodzinnym Miłość i entuzjazm dla Chrystusa oraz dla nowych pokoleń poprowadzi ich do ewangelizowania w dziedzinie wychowawczej i powołaniowej.

Zgromadzenie idąc śladem Założyciela obrało nazwę: Synowie Najświętszej Maryi Niepokalanej. Zgromadzenie od początku było poświęcone Najświętszej Maryi Niepokalanej, która jest jego patronką. Celem Zgromadzenia jest doskonalenie miłości poprzez praktykę rad ewangelicznych ujętych w trzech ślubach: ubóstwa, czystości i posłuszeństwa. Zakonnicy żyją we wspólnocie jak w rodzinie i pracują w Kościele dla zbawienia braci, w ścisłej łączności z Jezusem Chrystusem najwyższym i wiecznym Kapłanem.

Szczególnym apostolatem Synów Najświętszej Maryi Niepokalanej jest: promować powołania zakonne i kapłańskie, opiekować się nimi, podtrzymywać je i asystować im; poza tym poświęcają się edukacji i nauczaniu młodzieży oraz służbie apostolskiej. Zgromadzenie uobecnia te formy apostolatu również wśród tych, którzy nie słyszeli jeszcze ewangelicznego przesłania oraz pragnie skierować je ku celom powołaniowym wszystkich swoich członków i wszystkich swych dzieł, na ile tylko pozwala na to ich natura. Zgromadzenie Synów Najświętszej Maryi Niepokalanej prowadzi apostolat duszpasterski: powołaniowy, wychowawczy i misyjny

Praca duszpasterska dla powołań stanowi główną część działalności Zgromadzenia. Zaangażowanie się w pracę powołaniową jest wymiarem jego witalności. Każdy współbrat zrealizuje swoje ojcostwo poprzez całkowite zaangażowanie się w pracę powołaniową. Jest on jakby dawcą życia. ,,Synowie Maryi” patrzą na Najświętszą Maryję Pannę, która poprzez swoje "tak", pozwoliła narodzić się Jezusowi. Uczą się oni od niej odpowiadać na wezwanie Boga i realizować je w życiu poprzez pracę apostolską.

Na Kapitule Generalnej w 1926 r. został przyjęty projekt otwarcia pracy misyjnej, jako szczególny apostolat Zgromadzenia.
Bodziec misyjny wzbudza nowe energie, które są ukryte w Zgromadzeniu. Istotnie działalność misyjna wzmacnia świadomość i kulturę wspólnoty, a także wywołuje braterską pomoc i współpracę. Zmysł ojcostwa, który znajduje się we wnętrzu każdego człowieka, może się pogłębić i wykształcić, poprzez działalność misyjną w dalekich krajach, przyjmując nową kulturę, zwyczaje i styl życia.

O. Józef Paweł Maria Frassinetti urodził się w Genui 15 grudnia 1804. Miało pięcioro rodzeństwa: czterech braci i jedną siostrę, a on był najstarszy. Cztery z nich zostało kapłanami a siostra Paulina siostrą zakonną i zarazem założycielką Zgromadzenia Sióstr Świętej Doroty, a następnie została kanonizowana przez papieża Jana Pawła II.

Jego osobowość była bardzo prosta i zwykła: bez dźwięku i bez oklasków, ale była osobowością żywą i pełną wewnętrznego światła; podobna była Jego miłość: silna, świetlista i całkowita. On wykonywał uczynki miłosierdzia w ciszy i heroicznie, z prostotą. Wszystko zawsze był gotów podarować biednym: swoje buty, swoje łusko i w razie czego też swoje życie.
Kiedy w Quinto al Mare w 1835r. i w Genui w 1856r. rozprzestrzeniała się dżuma On pomagał wszystkim.

Można rozumieć zasady Jego duchowości i bogactwo Jego osobowości poprzez książek przez Niego pisanych.
Miał temperament impulsywny, sangwiniczny, ale potrafił panować nad sobą i zmienić naturalną impulsywność na zapał dla chwały Boga i gorliwość dla królestwa Bożego. Jego ciało z powodu umartwienia i wyrzeczeń było wychudzony, ale w nim mieszkała dusza gorejąca i energiczna.

Jego praca duszpasterska miała wyłącznie zarys religijny i duchowny i nie wtrącał się do spraw politycznych ani nie popierał partii albo powstania rewolucyjne. Żył sześćdziesiąt cztery lata: przez czterdzieści lat wykonał swój obowiązek kapłański: jako nowy prezbiter w Santo Stefano in Genova, od 1833 do 1839 proboszcz w Quinto al Mare, a potem do śmierci przeor parafii Świętej Sabiny w Genui.

Pierwszym pragnieniem Jego serca, już od początku była pomoc dla młodego duchowieństwa. Klerycy a w ogóle młody kapłani byli rozproszeni i zdezorientowani. To pragnienie tak mocno biło w Jego sercu, że uważał to jako przesłanie od Boga.
Frassinetti skierował swoją działalność w dwóch kierunkach: 1. Jego najważniejszą troską było zaangażowanie się na szeroką skalę aby zaradzić dotkliwemu brakowi powołań, 2. drugą troską było zobowiązanie w formacji młodego duchowieństwa i przygotowanie im kulturalnie i duchowo.

Żeby urzeczywistnić ten program stworzył liczne stowarzyszenia i Pobożne Unie, bo sam widział środowisko bardziej odpowiednie gdzie pojawią się nowe powołania; to rzeczywiście się zdarzyło. Wśród tymi instytucjami wielką rolę miała "Pia Unione dei Figli di Santa Maria Immacolata (Pobożna Unia Synów Najświętszej Maryi Niepokalanej), stworzona 14 listopada 1860 przy Kościoła Świętej Sabiny.

Miała ona na cel formowania dobrych wiernych, którzy, urzeczywistniają z wielką odwagą ideał ewangeliczny dozgonnej czystości, ducha ubóstwa i posłuszeństwa. Starali się dążyć do chrześcijańskiej doskonałości i do pracy dla królestwa Bożego aby prowadzić ludzi do Boga z łagodnością i gorliwością..

W następstwie Unia rosła i liczba członków tak się powiększyła, że Frassinetti przekształcił "Pia Unione" na Opera dei Figli di Santa Maria Immacolata. (Dzieło Synów Najświętszej Maryi Niepokalanej). Jego Świątobliwość Piusa X w 1904 r. przez "motu proprio" zmienił to Dzieło na Zgromadzenie Synów Najświętszej Maryi Niepokalanej które ma Prawo Papieskie.

Kilka miesięcy przed śmiercią została wydana Jego ostatnia książka: Il Convito del Divino Amore (Uczta Boskiej Miłości) i ta książka uważana jest jako testament. Potem chorował na zapalenie płuc; ta choroba była tak groźna, że wciągu dwóch dni opuścił ten świat i wrócił do domu Ojca. Umarł 2 stycznia 1868 r.

Proces Jego heroicznych cnót na drodze do beatyfikacji , który zaczynał się w Genui miał swój uwieńczenie 14 maja 1991 r. ; ponieważ w tym dniu Jego Świątobliwość Jan Paweł II, uznał heroiczność cnót Frassinettiego i ogłosił Go "Czcigodny". Przez Jego wstawiennictwo otrzymano liczne łaski.