Zgromadzenie
Księży Rogacjonistów Najświętszego Serca Jezusowego,
Rogacjoniści
Congregatio
Rogationistarum a Corde Iesu (RCI)
Dane
teleadresowe
Księża
Rogacjoniści
ul. Stroma 30
01-100 Warszawa
tel. 22
836-80-00
fax: 22 837-12-72
e-mail: rcj@rogacjonisci.pl
Strona
internetowa: www.rogacjonisci.pl
Historia
Zgromadzenie
Księży Rogacjonistów zostało założone w 1897 r. w Messynie we
Włoszech. W 1958 r. otrzymało dekret zatwierdzający je na prawie
papieskim, a w 1981 r. zostały definitywnie zaaprobowane
konstytucje. Zgromadzenie składa się z księży i braci. Charyzmat
Rogacjonistów przejawia się: w nieustannej modlitwie o powołania,
propagowaniu ducha modlitwy i wspieraniu powołań, a także w byciu
dobrymi, ewangelicznymi robotnikami poprzez dzieła miłosierdzia na
rzecz dzieci i młodzieży, zwłaszcza biednej i opuszczonej oraz
pomocy ubogim i bezdomnym. Zgromadzenie Rogacjonistów obecne jest w
wielu zakątkach świata, w szczególności w krajach misyjnych.
Rogacjoniści
w Polsce są obecni od roku 1992 jako gest podziękowania za
beatyfikację Założyciela przez papieża Polaka. Prowadzą
świetlicę socjoterapeutyczną dla dzieci potrzebujących, świadczą
pomoc rodzinom, a także różne formy wsparcia materialnego. W swoim
domu goszczą również grupy dzieci i młodzieży przybywające z
innych miast. Prowadzą Jadłodajnię dla osób bezdomnych i ubogich.
Księża pełnią posługę duszpasterską w parafiach. Istnieje
młodzieżowy ruch ERA, Stowarzyszenie Modlitwy o Powołania
zrzeszające wiernych oraz Misjonarki Rogacjonistki –
stowarzyszenie osób świeckich konsekrowanych należące do rodziny
Rogacjonistów. Działalność Zgromadzenia poza Polską obejmuje:
Włochy, Hiszpanię, Słowację i Albanię a poza Europą: Brazylię,
Argentynę, Paragwaj, Meksyk, USA, Filipiny, Koreę, Indie,
Indonezję, Ruandę, Kamerun, Papua Nowa Gwinea, Wietnam, Irak.
Założyciel
Św.
Annibale Maria Di Francia urodził się w Messynie, na Sycylii, 5
lipca 1851 roku w szlacheckiej rodzinie. W wieku osiemnastu lat, jak
sam mówił, usłyszał nagłe, niemożliwe do odrzucenia i stanowcze
wołanie Boga. Spotkanie, na kilka miesięcy przed święceniami
kapłańskimi, ślepego żebraka przyniosło mu dramatyczne odkrycie
świata biednych: poznaje dzielnicę Awinion, najbardziej nędzną i
zepsutą moralnie część miasta, która staje się obszarem jego
misji. Dręczony myślami o milionach ludzi na świecie, wciąż
jeszcze żyjących daleko od Boga, światłem Ducha św., znalazł
odpowiedź w słowach Ewangelii Św. Mateusza (9,37-38) i Św.
Łukasza (10,2) gdzie Jezus mówił do uczniów: „Żniwo wprawdzie
wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby
wyprawił robotników na swoje żniwo" (po łacinie = Rogate –
stąd nazwa Rogacjoniści). Żniwem są osoby potrzebujące zbawienia
i jest ich mnóstwo, lecz robotników jest mało, czyli ludzi, którzy
poświęcają się głoszeniu dobrej nowiny i uzdrawianiu rozdartych
serc. Modlitwa o dobrych, ewangelicznych robotników stała się
programem całej jego pracy. Nie tylko poświęcił jej swoje życie,
ale sam jako pierwszy był „Dobrym Robotnikiem", działając
aktywnie dla dobra wszystkich ludzi i Kościoła. Pragnął, aby
modlitwa o powołania stała się powszechna. Dla realizacji tego
celu oraz dzieł miłosierdzia wśród biednych dzieci założył dwa
zgromadzenia zakonne: Zgromadzenie Rogacjonistów Najświętszego
Serca Jezusowego oraz żeńskie Zgromadzenie Córek Bożej
Gorliwości, które są obecne we wszystkich zakątkach świata.
Zmarł w Messynie 1 czerwca 1927 r. Papież Jan Paweł II, podczas
kanonizacji 8 maja 2004 roku, ogłaszając ks. Annibale świętym,
powiedział: «Rozmyślając
nad słowami Jezusa "Rogate Dominum messis", Proście Pana żniwa,
zrozumiał apostolskie pragnienie Boskiego Serca na widok tłumów
"znękanych i porzuconych jak owce nie mające pasterza"… Wasz
założyciel poświęcił się ze wszystkich swoich sił pociesze
duchowej i doczesnej ludzi najbardziej opuszczonych. Świadomość,
że cała masa ludzi nie zatknęła się z Ewangelią: że liczba
głosicieli Radosnej Nowiny jest niedostateczna, były przyczyna bólu
jego apostolskiego i kapłańskiego serca, dlatego założył
Rogacjonistów i popierał liczne inicjatywy mające wiernym
uświadomić konieczność modlitwy o powołania.»