Bracia Pocieszyciele

Kuria Prowincjalna
ul. Strzelecka 7
87-800 Włocławek
tel.+ fax: (0-54) 235-59-90
strona internetowa: www.pocieszyciele.pl

Ks. Józef Litomiski widział przerażające skutki I wojny swiatowej. W wiedeńskich szpitalach zaopatrywał sakramentami świętymi rannych i umierających żołnierzy, zwłaszcza Czechów, Słowaków, Polaków i Ukraińców. Bolał z powodu wszystkich nieszczęść i zła, jakie niosła wojna. Modlił się wiele i pokutował, aby wynagrodzić cierpiącemu Zbawicielowi, a ludzkości wypraszać łaski nawrócenia i przebaczenia.

Podczas modlitwy otrzymał natchnienie do założenia Zgromadzenia Pocieszycieli Boskiego Serca Jezusowego, które modlitwą, pokutą i pracą duszpasterską wynagradzałoby Zbawicielowi za wszystkie grzechy i niewdzięczności, a grzesznikom, umierającym, cierpiącym i najuboższym niosłoby Jego łaski i miłość. Z tą myślą poszedł do Arcybiskupa Wiednia Kard. Piffla. Przedstawił swój plan i zamiar. Prosił o poparcie w założeniu nowego Zgromadzenia. Następnie udał się do Rzymu. W tym czasie Stolicę Piotrową obejmował nowy Papież Pius XI.

Ksiądz Józef Litomiski uczestniczył w inauguracji jego pontyfikatu w dniu 12 02 1922 r. i w tym samym dniu został przyjęty na osobistej audiencji przez Papieża Piusa XI. Ojciec Święty, po wysłuchaniu ks. Litomiskiego, zaakceptował jego zamiar i udzielił apostolskiego błogosławieństwa. Więcej, ta rozmowa była inspiracją dla samego papieża do napisania encykliki „Miserentissimus Redemptor", w której papież nawołuje całą ludzkość do pojednania i pocieszania Serca Bożego.

Ks. Litomiski powrócił do Wiednia z radością w sercu i nadzieją zrealizowania – jak uważał – Bożych zamiarów. Rzeczywiście, Stolica Apostolska przysłała dekret, na podstawie którego Kard. Piffl kanonicznie erygował Zgromadzenie Pocieszycieli z Getsemani w Archidiecezji Wiedeńskiej. Pierwszym generalnym przełożonym został ks. Józef Litomiski. Było to 7 04 1922 r. w dniu liturgicznego święta Matki Bożej Bolesnej. Wspomnienie to obchodził Kościół w dawnym kalendarzu w piątek przed niedzielą palmową.

Przed II wojną światową Zgromadzenie Pocieszycieli rozwijało się bardzo szybko. Miało trzy prowincje: austriacką, czeską i słowacką oraz placówki w Kanadzie i dom w Jerozolimie na Górze Oliwnej. II wojna światowa przyniosła pewne straty w Zgromadzeniu. W 1950 r. w Czechosłowacji nastąpiła kasata wszystkich zakonów przez ówczesne władze komunistyczne. Ojca Założyciela i wielu Pocieszycieli osadzono w więzieniach. Schorowany, zmarł w Pradze, w opinii świętości 6 czerwca 1956 r. Został pochowany na historycznym cmentarzu Vysehrad w Pradze.

Wielu Pocieszycieli przeszło przez ciężkie więzienia lub obozy pracy. Schorowani i wycieńczeni po wyjściu nadal prowadzili tajne nowicjaty, mimo restrykcji i groźby więzienia. Obecnie Zgromadzenie ma dwie prowincje: słowacką i polską. Patronami Zgromadzenia są: Matka Boża Bolesna i św. Józef, ponadto Apostołowie Słowian – święci Cyryl i Metody.

Siedziba przełożonego generalnego Zgromadzenia znajduje się w Mariance pod Bratysławą na Słowacji. W Polsce, pierwsza placówka Zgromadzenia została założona w 1982 roku we Wrocławiu. Obecnie w dwóch domach: w Pępicach koło Brzegu nad Odrą oraz w Inowrocławiu Pocieszyciele opiekują się potrzebującymi w schroniskach dla bezdomnych pod patronatem "Towarzystwa św. Brata Alberta".

We Włocławku mieści się Kuria Prowincjalna Zgromadzenia dla prowincji polskiej, oraz dom formacyjny – postulat – jak również dom studiów dla kleryków i braci zakonnych. Pocieszyciele pełnią także posługę duszpasterską we włocławskim więzieniu, jak również "Parafia Matki Bożej Fatimskiej" w pobliżu tamy włocławkiej, gdzie aktualnie powstaje nowa świątynia, wraz z kaplicą upamiętniającą męczeńską śmierć sługi bożego – księdza Jerzego Popiełuszki. Formacja zakonna kandydatów do życia w Zgromadzeniu Pocieszycieli – nowicjat – jest prowadzona w miejscowości Zlate Moravce na Słowacji.

Zgromadzenie Braci Pocieszycieli z Getsemani założył ks. Józef Litomiski. Urodził się 2 03 1888 r. w Czechach w miejscowości Horineves koło Hradec Kralove. Święcenia kapłańskie otrzymał w Pradze w 1914 r. Po dwóch latach pracy duszpasterskiej w archidiecezji praskiej, został wysłany do Wiednia na dalsze studia. Prócz studiów angażował się również w pracy duszpasterskiej przy kościele Najświętszego Zbawiciela przy ul. Rennweg 63 w Wiedniu, zwłaszcza wśród emigrantów czeskich.