Wspólnota Kapłanów Chrystusa Paschalnego – wspólnota życia konsekrowanego
kapłanów diecezjalnych
Kontakt
Informacji o «Wspólnocie» udziela
ks. dr Marian Balicki, tel. 603-061-803
e-mail: [email protected]
e-mail: [email protected]
Adres korespondencyjny:
Bp Wacław Świerzawski
27-600 Sandomierz, ul. Katedralna 1
lub 27-630 Zawichost, ul. 11 Listopada 5
Wspólnota Kapłanów Chrystusa Paschalnego
«Wspólnota Kapłanów Chrystusa Paschalnego», założona i erygowana przez biskupa Wacława Józefa Świerzawskiego w Wielki Czwartek 2002 roku, dążąca do przekształcenia się w instytut świecki kapłanów, powstała w odpowiedzi na wzrastające w Kościele pragnienie sakramentalnego braterstwa i potrzebę wypracowywania duchowości kapłanów diecezjalnych. Siedzibą «Wspólnoty Kapłanów Chrystusa Paschalnego» jest miasto Sandomierz.
Istotą życia we «Wspólnocie» jest łączenie wynikającego ze Święceń udziału w urzędzie posługiwania Chrystusa, w Jego potrójnej misji nauczycielskiej, pasterskiej i kapłańskiej (tria munera Christi), z naśladowaniem Chrystusa przez praktykę trzech rad ewangelicznych czystości, ubóstwa i posłuszeństwa (tria consilia evangelica). Kapłan bowiem wtedy skuteczniej pełni swoją kapłańską posługę (sacerdos in persona Christi agens), kiedy osobiście jednoczy się z Chrystusem (sacerdos alter Christus), przyjmując Jego sposób życia czystego, ubogiego i posłusznego.
Przyjęcie rady czystości ewangelicznej pomaga kapłanom diecezjalnym przeżywać celibat jako wyraz oblubieńczej miłości do Chrystusa i Kościoła, a także jako znak nowej rzeczywistości Królestwa Bożego obecnej już na tym świecie, stanowi też ożywcze źródło kapłańskiego ojcostwa.
Rada ubóstwa przyjęta przez kapłana podkreśla służebną, duszpasterską rolę rzeczy przezeń posiadanych, jest także w środowisku społecznym ważnym świadectwem przewagi wartości duchowych nad materialnymi.
Przez radę posłuszeństwa każdy z członków «Wspólnoty», na wzór Chrystusa posłusznego Ojcu, wiąże się jeszcze ściślej z własnym biskupem i z prezbiterium diecezji, do której przynależy, zobowiązując się równocześnie do wierności charyzmatowi «Wspólnoty» i własnemu powołaniu.
Członkowie «Wspólnoty», pełniąc w Kościele i świecie posługę nauczycielską, pasterską i kapłańską, starają się usilnie o doprowadzanie wszystkich do spotkania z Chrystusem obecnym w sakramentach i o wtajemniczanie w tę Obecność.
W sposób szczególny troszczą się o powołania kapłańskie i świętość kapłanów oraz o powołania do różnych form życia konsekrowanego. «Wspólnota» jest także pomocą dla samych jej członków, kapłan diecezjalny żyje bowiem w samym sercu paschalnego misterium śmierci i zmartwychwstania: jest koniecznie potrzebny światu, a równocześnie zagrożony przez świat.
Centrum życia członków «Wspólnoty» stanowi Święta Liturgia, w której Chrystus Paschalny zacieśnia coraz bardziej ich więź ze Sobą i wysyła ich w świat z określoną przez charyzmat kapłański misją. Kapłani żyjący we «Wspólnocie» budują między sobą więzi poprzez kwartalne dni skupienia o charakterze modlitewnym i formacyjnym: pierwszą część spotkania stanowi wspólne sprawowanie Liturgii Eucharystycznej lub Liturgii Godzin, druga ma charakter dyskusyjny, służy zgłębianiu duchowości kapłanów diecezjalnych i dzieleniu się doświadczeniami duszpasterskimi.
«Wspólnota» przyjęła patronat dwóch polskich kapłanów żyjących w dwudziestym wieku – są nimi święty biskup Józef Sebastian Pelczar, który mówił: „pragnę, aby cała moja diecezja była święta”, i męczennik drugiej wojny światowej, błogosławiony ksiądz Antoni Rewera, zwany „męczennikiem za prawdomówność”.
Zgodnie z praktyką kapłańskich instytutów świeckich członkiem «Wspólnoty Kapłanów Chrystusa Paschalnego» może być każdy kapłan diecezjalny za zgodą swego biskupa. Po wstąpieniu do «Wspólnoty» kapłan pozostaje członkiem presbyterium tej diecezji, do której jest inkardynowany. «Wspólnota» jako stowarzyszenie podlega Biskupowi Diecezjalnemu diecezji sandomierskiej zgodnie z zasadami prawa kanonicznego.
