Leszczyński Kamil SDS, Ożywienie misyjne parafii

 

Ks. Kamil Leszczyński SDS

OŻYWIENIE MISYJNE PARAFII

Warszawa, 10 października 2017 r.,  139 zebrane  plenarne KWPZM

 

Dane statystyczne:

W naszym kraju znajduje się :  prawie 39 mln mieszkańców, Do Kościoła przynależy 94 proc. mieszkańców Polski, czyli ok   33 037 017 wiernych.
80% deklaruje się jako wierzący
10204 parafii
3238 osób przypada na parafię
30820 księży
1072 osób na księdza

Kanwa naszych rozważań:

Jan Paweł II w „Redemptoris Missio” pisał:  „Misje odnawiają Kościół, wzmacniają wiarę i tożsamość chrześcijańską,  dają życiu chrześcijańskiemu nowy entuzjazm i nowe uzasadnienie. Wiara umacnia się, gdy jest przekazywana!”

I rzeczywiście te parafie, które są misyjnie zaangażowane, to parafie dynamiczne, rozwijające się pod każdym względem. To parafie, które potwierdzają słowa Jana Pawła II.

I. KONDYCJA PARAFII

Trzeba uzmysłowić sobie, że każda parafia w pewien sposób jest terenem misyjnym. Metody ożywienia parafii: ożywiania własnych parafii poprzez np. Kursy Alfa, Komórki  Parafialne, Szkoły Nowej Ewangelizacji, a także działania przy parafii ruchów (np. Neokatechumenatu czy Ruchu Światło-Życie) i wspólnot (np. Emmanuel czy Chemin Neuf). 

II Kongres Nowej Ewangelizacji która odbył się w dniach 19-22 września 2013 w Warszawie poświęcony był cały zagadnieniu jak „obudzić olbrzyma” jakim jest parafia. Podczas tego spotkania Kard Nycz powiedział: obudzenia potrzebują wszyscy: duchowni i świeccy.

Niepokojące objawy:

brak zaangażowania świeckich (między 6 a 17% parafii)
zaangażowanie świeckich często traktowane marginalnie
anonimowość
brak wzajemnych relacji
zamknięte kościoły
„dajcie mi święty spokój”
spłycanie zaangażowania misyjnego  lub jego brak

Chodzi o „wyjście z własnej wygody i zdobycie się na odwagę, by dotrzeć do wszystkich peryferii potrzebujących światła Ewangelii” (Adhort. ap. Evangelii gaudium, 20).

Kapłanami są obsesyjnie zatroskani o swój wolny czas. Związane jest to często z faktem, że osoby odczuwają naglącą potrzebę zachowania swojej przestrzeni autonomii, tak jakby zadanie ewangelizacji było niebezpieczną trucizną, a nie radosną odpowiedzią na miłość Bożą, wzywającą nas do misji i czyniącą nas osobami spełnionymi i przynoszącymi owoce. (Adhort. ap. Evangelii gaudium, 81).

Wskazania:

O ożywieniu Kościoła oraz o jego misyjnym charakterze mówi m.in. pap Franciszek w adhortacji Evangelii gaudium (Radość Ewangelii)[1]. „Jan Paweł II zachęcił nas do uznania, że […] działalność misyjna «stanowi także dziś największe wyzwanie dla Kościoła», a «sprawa misji winna być na pierwszym miejscu». Co by się stało, gdybyśmy rzeczywiście potraktowali te słowa na serio? Po prostu uznalibyśmy, że działalność misyjna stanowi paradygmat każdego dzieła Kościoła” (EG 15).

POJĘCIA: Papież Franciszek zwraca uwagę, że przy głoszeniu Ewangelii we współczesnym świecie należy zwrócić uwagę na pojęcia którymi się posługujemy. Najważniejszymi pojęciami w tym zakresie wydają się być: radość, entuzjazm i pasja, jak również cierpliwość, wyrazistość, otwartość i zaangażowanie (por. EG 2, 5, 10, 24)[2]. 

SPOTKANIE: zdaniem Franciszka misyjność (misja ewangelizacyjna) jest ściśle związana ze spotkaniem, czyli osobistą relacją z Jezusem Chrystusem. Papież zachęca, aby przyjąć rolę i postawę ucznia, ponieważ tylko prawdziwy uczeń na mocy swojego nawrócenia może stać się autentycznym misjonarzem[3]: „Każdy chrześcijanin jest misjonarzem w takiej mierze, w jakiej spotkał się z miłością Boga w Chrystusie Jezusie. Nie mówmy już więcej, że jesteśmy «uczniami» i «misjonarzami», ale zawsze, że jesteśmy «uczniami-misjonarzami»” (EG 120, por. też 11, 12).

„U początku bycia chrześcijaninem nie ma decyzji etycznej czy jakiejś wielkiej idei, jest natomiast spotkanie z wydarzeniem, z Osobą, która nadaje życiu nową perspektywę, a tym samym decydujące ukierunkowanie” (BENEDYKT XVI, Enc. Deus caritas est)

II. MISYJNA OFERTA DLA WSZYSTKICH WIERNYCH W PARAFII

Większość tych ofert jest zainicjowanych przez PDM

Papież Franciszek w orędziu na najbliższy Światowy Dzień Misyjny napisał: Papieskie Dzieła Misyjne są cennym narzędziem, by wzbudzić w każdej wspólnocie chrześcijańskiej pragnienie wyjścia poza własne granice i ze swoich zabezpieczeń, aby wypłynąć na głębię i głosić Ewangelię wszystkim. Poprzez głęboką duchowość misyjną, którą trzeba żyć codziennie, stały trud formacyjny oraz animację misyjną, dzieci, młodzież, dorośli, rodziny, kapłani, zakonnicy i biskupi angażują się na rzecz rozwoju serca misyjnego w każdym z nich (nr 9).

DZIECI

Papieskie Dzieło Misyjne Dzieci

Pragnąłbym zalecić rodzicom i wszystkim wychowawcom katolickim ważne dzieło (…), które daje im do dyspozycji odpowiednie środki będące pomocą w misyjnym wychowaniu własnych dzieci. Chodzi tu o Papieskie Dzieło Dziecięctwa Misyjnego, którego celem jest rozwijanie ducha misyjnego wśród dzieci. (Jan Paweł II, Orędzie na Światowy Dzień Misyjny, 198). 

Papieskie Dzieło Misyjne Dzieci, pozostając wierne intencjom Założyciela, dąży do rozpalenia w sercach katolickich dzieci miłości do misji oraz poczucia solidarności, tak duchowej, jak i materialnej, wobec rówieśników na całym świecie. Dzieło stara się zwrócić uwagę najmłodszych chrześcijan na potrzeby ich braci nie znających jeszcze Pana Jezusa. W tym celu wydaje czasopismo i różne materiały, których celem jest informacja i formacja misyjna katolickich chłopców i dziewcząt.

Dzieci z PDMD są zaproszone do systematycznej modlitwy za misje, uczenia się wyrzeczenia, składania świadectwa życia, praktykowania dobrych uczynków oraz niesienia w miarę możliwości pomocy materialnej.

Kolędnicy misyjni

Projekt Kolędnicy Misyjni 2016/2017 Każdego roku kolędnicy misyjni wspierają konkretne projekty i zwracają uwagę na problem rówieśników w jednym z krajów. Tym razem ogólnopolska akcja poświęcona jest Tajlandii i problemowi dzieci „niewidzialnych”.

W sensie prawnym „niewidzialnymi” są dzieci, których fakt urodzenia nie został udokumentowany, co pozbawia je ochrony państwa, przez co stają się potencjalnymi ofiarami handlu. „Niewidzialne” w szerszym ujęciu to dzieci pozbawione uwagi i troski społeczeństwa – dyskryminowane lub odrzucane ze względu na ubóstwo, pochodzenie, niepełnosprawność lub chorobę (własną lub rodziców, zwłaszcza AIDS, trąd).

Orszak Trzech Króli

to: największe Jasełka na świecie
to: działania edukacyjne i kulturalne
to: przywracanie tradycji
to: oddolne inicjatywy lokalne
to: efekt działania zwykłych ludzi
to: „Kolos, który co roku budzi się 6 stycznia”

zaangażowanych 515 miast w 2017 r.

Misyjny dar Dzieci komunijnych

Jan Paweł II prosił dzieci przeżywające czas I Komunii Świętej o modlitwę za rówieśników doświadczających wielorakich cierpień: 

 „Drodzy przyjaciele, niezapomnianym spotkaniem z Panem Jezusem jest bez wątpienia I Komunia Święta. Dzień, który wspomina się jako jeden z najpiękniejszych w życiu. Jest to wielkie święto rodziny. Jest to także wielka uroczystość w parafii. Mam jeszcze w pamięci ten dzień, kiedy w gronie rówieśników i rówieśnic przyjmowałem po raz pierwszy Eucharystię w moim parafialnym kościele. Pragnę powierzyć waszej modlitwie, drodzy mali przyjaciele, nie tylko sprawy waszej rodziny, ale wszystkich rodzin na świecie. Papież bardzo liczy na wasze modlitwy. Musimy się razem modlić, ażeby ludzkość, a żyje na ziemi wiele miliardów ludzi, coraz bardziej stawała się rodziną Bożą, ażeby mogła żyć w pokoju. Wiele dzieci w różnych częściach świata cierpi i podlega wielorakim zagrożeniom. Cierpią głód i nędzę, umierają z powodu chorób i niedożywienia, padają ofiarą wojen, bywają porzucane przez rodziców, skazywane na bezdomność, pozbawiane ciepła własnej rodziny, ulegają rozmaitym formom gwałtu i przemocy ze strony dorosłych. Czy można obojętnie przejść wobec cierpienia tylu dzieci?” (Jan Paweł II, List do dzieci w Roku Rodziny, 13 grudnia 1994 r.)

Podczas katechezy przygotowującej do misyjnego dnia Białego Tygodnia dzieci otrzymują misyjne kopertki z flagami państw, a w nich obrazki z modlitwą misyjną. Każdy, kto chce zostać pomocnikiem Pana Jezusa, przynosi tę kopertkę ze sobą w misyjnym dniu. Wkłada do niej własnoręcznie napisaną modlitwę za dzieci z krajów misyjnych i ofiarę pochodzącą z części swojego pierwszokomunijnego prezentu lub wcześniejszych wyrzeczeń. 

W ten sposób dzieci włączają się w komunię Kościoła powszechnego, odpowiadają na misyjne wezwanie Jezusa i stają się misjonarzami dla swoich rówieśników. Tak było ze św. Tereską od Dzieciątka Jezus, która przyjmując I Komunię Świętą w wieku 7 lat, przystąpiła również do Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci.

Sens misyjnego dnia w Białym Tygodniu nie skupia się na jednorazowym złożeniu przez dziecko daru duchowego i materialnego, ale jest o wiele głębszy. Chodzi bowiem o zapalenie w dzieciach ducha misyjnego, aby poznawszy zadania PDMD, włączyły się w przyszłości w jego owocną działalność. 

MŁODZIEŻ

Młodzi są nadzieją misji. Osoba Jezusa i głoszona przez Niego Dobra Nowina nadal fascynuje wielu ludzi młodych. Szukają oni dróg, na których można urzeczywistniać męstwo i porywy serca w służbie ludzkości. Orędzie pap. Franciszka na Światowy Dzień Misyjny 2017 nr 8.

Ogniska misyjne:

Spotkania często odbywają się po lekcjach. Na spotkaniach młodzież zdobywa potrzebną wiedzę o krajach misyjnych, utrzymuje kontakt mailowy z misjonarzami oraz planuje akcje charytatywne w środowisku szkolnym na rzecz misji. Między innymi zostały zorganizowane na terenie szkoły dwie wystawy fotograficzne: o dzieciach na Madagaskarze i pracy polskich misjonarzy w Chinach, a także zbiórka podstawowych leków dla dzieci w krajach misyjnych. Bardzo ważnym elementem formacji są spotkania z przebywającymi na urlopach misjonarzami, prenumerata czasopism misyjnych (Świat Misyjny) oraz wycieczki do muzeów zorganizowanych przy warszawskich parafiach prowadzonych przez Zgromadzenia o charakterze misyjnym (Księża Werbiści). Na terenie szkoły i parafii młodzież opiekuje się gablotami misyjnymi.

Bierzmowani dla seminarzystów

Papieskie Dzieło św. Piotra Apostoła proponuje bierzmowanym, aby włączyli się w pomoc dla powołanych na terenach misyjnych. Będzie ona wyrazem ich wdzięczności za dary Ducha Świętego. PDPA przygotowało dla nich specjalny krzyżyk – pamiątkę bierzmowania. Ma on na co dzień przypominać o odpowiedzialności za przekazywanie daru wiary. Złotówka ze sprzedaży każdego krzyżyka zostanie przeznaczona na fundusz wspierający seminarzystów i nowicjuszy w krajach misyjnych.

„Przez bierzmowanie jesteśmy umocnieni Jego darami, aby coraz dojrzalej świadczyć o Ewangelii. Tak więc to Duch miłości ożywia misję: pobudza nas,  byśmy wychodzili poza siebie, szli i ewangelizowali” – Benedykt XVI.

„Bierzmowanie jest ważne dla chrześcijanina; daje nam moc, by bronić wiary i odważnie szerzyć Ewangelię” – Franciszek

Opis krzyżyka

 Metalowy krzyż z postacią Chrystusa – długość ramion 8,5 x 6,5 cm. Na przecięciu ramion umieszczona jest kula ziemska, a na odwrocie na poprzecznej belce napis „Idźcie i głoście” – nakaz misyjny wyrażony w tych słowach dotyczy każdego ochrzczonego – ten, kto otrzymał dary Ducha Świętego, jest odpowiedzialny za ewangelizowanie świata. Kula ziemska na przecięciu ramion przypomina o powszechności zbawienia – Jezus Chrystus umarł za wszystkich.

Młodzieżowy Wolontariat Misyjny PDRW

trzy fundamentalne hasła, na których chcemy budować to: FORMACJA, WSPÓŁPRACA i MISJE. Na tej podstawie chcemy uformować dobrego człowieka i chrześcijanina, osobę umiejącą współpracować z innymi i dobrego misjonarza zaangażowanego w dzieło misyjne całego Kościoła.
   Na bazie tych trzech towarzyszących nam haseł każde spotkanie składa się z trzech części: CHCĘ POZNAĆ I UWIERZYĆ, CHCĘ WSPÓŁPRACOWAĆ, CHCĘ GŁOSIĆ. Pod tymi wyrażeniami ukrywa się: 1. czas formacji, poznawania nowych rzeczy, dowiadywania się czegoś nowego, zdobywania wiedzy i umiejętności; 2. praktyczna pomoc na terenie szkoły lub parafii, przygotowanie do takich działań oraz 3. konkretne działanie na rzecz misji i misjonarzy.

DOROŚLI

Misyjny bukiet:

Papieskie Dzieło św. Piotra Apostoła zachęca diakonów, siostry i braci zakonnych, a także nowożeńców do włączenia się w inicjatywę „Misyjny Bukiet”. Ma ona być wyrazem troski o powołania w krajach misyjnych.

„Poprzez promocję tej akcji docieramy do większej rzeszy neoprezbiterów oraz sióstr i braci zakonnych, którzy składają profesję, ale też docieramy do nowożeńców, którzy z okazji zawierania sakramentu małżeństwa również mogą wspierać kapłanów w krajach misyjnych” – powiedział ks. Będziński.

Papieskie Dzieło św. Piotra Apostoła w Polsce wspiera w tym roku trzy seminaria na Madagaskarze, jedno w Peru oraz po jednym na Mauritiusie i na Seszelach. 

Wolontariaty misyjne

Abp Stanisław Gądecki, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, posyłając wolontariuszkę misyjną z Poznania powiedział: Chciałbym, aby każda parafia diecezji wysyłała misjonarzy świeckich. To przejaw tego, że wspólnota parafialna jest dojrzała i chce wziąć na siebie odpowiedzialność za ewangelizację.

Wolontariaty misyjne w Polsce wg liczby wysłanych osób w 2017 r.

1) Wolontariat Misyjny Salvator – 56
2) Leczymy z Misją – 55 („Leczymy z Misją” to projekt stworzony przez studentów Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu. Nasz projekt skupia się na pomocy szpitalom misyjnym w Kenii w regionie Kitui zarówno poprzez wysyłkę sprzętu medycznego, jak i poprzez naszą pracę wolontariacką na miejscu.)
3) Misevi – 29 (Stowarzyszenie MISEVI Polska to część międzynarodowego Stowarzyszenia Świeckich Misjonarzy św Wincentego a Paulo. Stowarzyszenie wywodzi się z Hiszpanii i zostało założone w latach 90. XX wieku, od tamtej pory realizuje wiele projektów misyjnych na całym świecie.
4) Przymierze Miłosierdzia – 29
5) Ruch Światło-Życie – 29
6) Młodzi Światu – 28
7) Salvatti.pl – 24
8) Redemptoris Missio – 18
9) AKM – 17
10) Don Bosco – 14

Wielu młodych ludzi ofiaruje swą solidarną pomoc wobec nieszczęść świata i podejmuje różne formy aktywnego działania i wolontariatu. […] Jakie to piękne, że młodzi są «pielgrzymami wiary», szczęśliwi, że mogą nieść Jezusa na każdą ulicę, na każdy plac, w każdy zakątek ziemi!” (EG, 106).

Abp WIKTOR SKWORC: Zaangażowanie świeckich w działalność misyjną Kościoła, a szczególnie w wolontariat misyjny, jest coraz większe. Jest to bardzo dobry i pożądany kierunek. Dobrze, że tak wielu, jak wskazują statystyki, angażuje się zarówno w długoterminowe wyjazdy na misje – jako misjonarze świeccy, czy krótkoterminowe – jako wolontariusze misyjni. Warto przypomnieć, że jest powinnością każdego chrześcijanina, także świeckiego: zaangażowanie w różny sposób w działalność misyjną Kościoła. Jest to poruszenie Ducha Świętego, jeżeli świeccy ludzie postanawiają przynajmniej jakąś część swojego życia poświecić spawom ewangelizacji czy służbie na rzecz drugiego człowieka przez głoszenie mu Dobrej Nowiny czy też przez udzielanie mu różnego rodzaju pomocy humanitarnej[4].

 Św. Krzysztof – MIVA

Celem działania MIVA Polska jest pomoc misjonarzom w zdobywaniu i zakupie środków transportu oraz ujednolicenie różnych działań w tym zakresie na terenie kraju. Zajmuje się również promocją dzieła misyjnego pracy polskich misjonarz, a także wspiera działania na rzecz poprawy bezpieczeństwa na drogach propagując model kierowcy – chrześcijanina (patrz 10 Przykazań dla Kierowców MIVA Polska). Prowadzi współpracę z licznymi instytucjami i organizacjami w realizacji swoich zadań.

MIVA Polska powstała w 2000 roku – w roku Wielkiego Jubileuszu i działa jako agenda Komisji Episkopatu Polski ds. Misji.

Misjonarze polscy pracujący w ponad 90 krajach świata (przeważnie Trzeciego Świata) potrzebują naszej pomocy w zakupie różnych środków transportu: samochodów (terenowych), motocykli, rowerów, łodzi, silników do łodzi, traktorów a nawet zwierząt pociągowych. Odpowiednie, sprawne i bezpieczne środki transportu są bardzo ważne w pracy misjonarzy, bo pomagają w:

• docieraniu do odległych kościołów i kaplic i prowadzeniu  regularnej pracy duszpasterskiej w wielu oddalonych od  siebie i trudno dostępnych miejscach;
• transporcie chorych i potrzebujących pomocy; 
• niesieniu pomocy charytatywnej i medycznej; 
• budowach kaplic, kościołów,  przedszkoli i szkół; 
• ratowaniu ludzi w czasie klęsk żywiołowych czy wojny.

SENIORZY

Starsi wnoszą pamięć i mądrość doświadczenia zachęcającą, by nie powtarzać niemądrze tych samych błędów z przeszłości (EG 108).

Misyjne apostolstwo chorych

Misyjne Apostolstwo Chorych jest inicjatywą Papieskich Dzieł Misyjnych skierowaną do wszystkich, którzy cierpią na ciele lub duszy: chorych, niepełnosprawnych, starszych, samotnych, opiekujących się chorymi.

Celem Misyjnego Apostolstwa Chorych jest: 
– włączenie cierpiących w dzieło ewangelizacji
– pogłębianie świadomości misyjnej wśród chorych
– informowanie o aktualnym stanie misji
– nadawanie misyjnego wymiaru ludzkiemu cierpieniu
– wspomaganie misyjnego dzieła Kościoła.

Zobowiązania członków Misyjnego Apostolstwa Chorych:
– ofiarowanie cierpień za misje i misjonarzy
– modlitwa w papieskich intencjach misyjnych
– modlitwa w intencji Kościoła misyjnego
– dawanie przykładu żywej wiary w swoim otoczeniu
– propagowanie idei misyjnej Kościoła i Misyjnego Apostolstwa Chorych w swoim środowisku.

Zbawcza wartość każdego cierpienia, przyjętego i ofiarowanego z miłością, wypływa z Ofiary Chrystusa. Misjonarzowi w jego ofierze winni towarzyszyć wierni i podtrzymywać go własną ofiarą. Przez taką ofiarę chorzy stają się sami misjonarzami (RMis 78).

Żywy różaniec

Najliczniejsza wspólnota w PL – prawie 2 miliony osób! W PL istnieje już prawie 200 lat

Żywy Różaniec – międzynarodowy ruch religijny założony (1826r.) w XIX w. przez Pauline-Marie Jaricot. Ma charakter modlitewny, a jego celem jest wspomaganie misji.

Uczestnictwo w Żywym Różańcu polega na przynależności do grupy zwanej różą. Każda osoba z róży przez miesiąc odmawia jedną z tajemnic różańcowych. Każda róża liczy – 20 osób.

Samoświadomość misyjna Kościoła

Jan Paweł II nie jest, rzecz jasna, pierwszym papieżem angażującym się radykalnie w ewangelizacyjne posłannIctwo Kościoła. Niemniej jest bez wątpienia Pasterzem przekonanym o konieczności ożywienia i nadania priorytetowej rangi dziełu głoszenia Chrystusa światu współczesnemu. W tym sensie wpisuje się doskonale w dzieje Piotrowej powinności umacniania braci w wierze. W swej encyklice Redemptoris missio nawiązuje do tego w słowach: „kontynuując specyficzne magisterium moich poprzedników, pragnę wezwać Kościół do odnowy zaangażowania misyjnego” (2).[5]

Jednym z kluczowych dokumentów dotyczących teologii misji jest Dekret o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes. Proponuje on rozróżnienie całościowej misji, jaką Kościół otrzymał od Chrystusa – misji Kościoła (missio Ecclesiae) od misji lub – działań misyjnych Kościoła (activitas missionalis), uwzględniając specyficzne zadania podejmowane na rzecz niechrześcijan[6]. 

Najistotniejsze w dekrecie jest skoncentrowanie się na trynitarnych źródłach misji Kościoła. Jest ona przedłużeniem i historyczną realizacją missiones wewnątrz Boskiej Komunii Osób. Chodzi tu o nowy fakt w teologii misji. Dotąd misja Kościoła była kontemplowana niemal wyłącznie w kontekście posłannictwa Syna, a w dokument podkreśa ważność  wszystkich Osób Boskich którzy są posyłającymi i posłanymi. W dekrecie Ad gentes  zostaje postawiona teza: Kościół ze swej natury jest misyjny, ponieważ swój początek bierze wedle planu Ojca z posłania Syna i posłania Ducha Świętego[7]. Kościół jest posłany do świata, aby był powszechnym sakramentem zbawienia[8].  Kościół jest misyjny, bo jest katolicki, wynika to wprost z mandatu nadanego przez Chrystusa. Z tego wynika że, wszyscy w Kościele powinni czuć się odpowiedzialnymi za działalność misyjną, nie tylko duchowni ale i świeccy[9].

Inne:    

Misyjny opatrunek” to nowa akcja Referatu Misyjnego z Pieniężna, której celem jest pomoc szpitalom i placówkom medycznym w krajach misyjnych. W szpitalach prowadzonych przez misjonarki i misjonarzy w ubogich krajach Afryki i Azji, często brakuje najbardziej podstawowych materiałów medycznych. Akcja ma na celu zbiórkę opasek dzianych i elastycznych, bandaży, plastrów, siatek opatrunkowych i innych materiałów niezbędnych w każdym szpitalu.

Wszyscy, którzy chcieliby włączyć się w akcję proszeni są o wysyłanie wspomnianych materiałów opatrunkowych na adres Referatu Misyjnego w Pieniężnie. Ważne, by były one w oryginalnych, fabrycznych i sterylnych opakowaniach, gdyż tylko w takiej formie mogą zostać użyte przez misyjnych lekarzy. W akcję można również włączyć się przekazując ofiarę pieniężną z dopiskiem „Misyjny opatrunek”.

Akcja „Żarówki dla Rwandy”

 

[1] Papież Franciszek, Adhortacja o głoszeniu Ewangelii we współczesnym świecie „Evangelii gaudium” (EG), Watykan 24.11.2013.

[2] o. Tomasza Szyszki SVD pt.”Misyjne impulsy papieża Franciszkai”, NURT SVD nr 2(2016) s. 140-167.

[3] O Szyszka misyjne impulsy

[4] Abp Wiktor Skworc, w „Misyjne Drogi”, nr 5: 185, rok 35, s. 2.

[5] Kościół Misyjny wg Jana Pawła II, Ks. Robert Skrzypczak, wyd. KUL, Lublin 2005, s 33

[6] Kościół Misyjny wg Jana Pawła II, Ks. Robert Skrzypczak, wyd. KUL, Lublin 2005, s 39

[7] Dekret Ad gentes 2

[8] Dekret Ad gentes 1; por. Konstytucje Lumen gentium 1.

[9] Dekret Ad gentes 6.

Archiwum KWPZM