Bp Edward Samsel, Przewodniczący Komisji KEP ds. IŻKiSŻA
BĄDŹCIE LUDŹMI NADZIEI. REFLEKSJA NA ZAKOŃCZENIE SYMPOZJUM
Jasna Góra, 06 maja 2000 r.
1. Pozdrawiam serdecznie wszystkich uczestników sympozjum Rozpoznać czas nawiedzenia zebranych na Jasnej Górze, w Wieczerniku polskim „Rozpoznać czas nawiedzenia”, czas łaski Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. W tym roku raz jeszcze spojrzeć na dotychczasową drogę życia konsekrowanego według jego różnych charyzmatów. „Wczoraj, dziś i jutro” życia konsekrowanego w Kościele w Polsce. Mieści się w tym dziękczynienie, uwielbienie Pana Boga za tak liczne charyzmaty i tak liczne powołania w tym Kościele. Jest to również czas przebłagania Pana Boga za wszystkie niewierności względem daru powołania pochodzące z ludzkiej słabości i grzeszności. Jest to również czas wspólnej prośby o nowe powołania do życia konsekrowanego.
2. Dziękuję przewodniczącym Konsulty – tak męskiej, jak żeńskiej – Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów i Zgromadzeń, a także instytutom świeckim, którzy przygotowali to sympozjum. Podjęta tematyka, wybrani prelegenci, zaproszeni goście, wśród nich – pasterze Kościoła z Rzymu i z Polski – wszystko to daje nadzieję, że spotkanie to zaowocuje, dzięki wstawiennictwu Niepokalanej Królowej Polski, Bożym błogosławieństwem w życiu osób konsekrowanych Panu Bogu.
3. Przedłożenia prelegentów tej sesji naszego sympozjum podyktowały nam następujące refleksje. Formacja pierwsza, jak i formacja stała w życiu kandydatów i osób konsekrowanych odgrywa zasadniczą i niezastąpioną rolę. U podstaw wszystkiego leży skupienie i koncentracja na jedynym wzorcu – modelu każdego powołania – Jezusie Chrystusie, Panu i Zbawicielu naszym. Konsekwencją jest modlitwa, kontemplacja i dzieła apostolskie. Należy się wdzięczność wszystkim, którzy zabiegają o właściwą formację na każdym jej etapie, od początkowej aż po „wiek trzeci”.
Refleksja druga dotyczy przyszłej zintegrowanej Europy. Znamy wielki wkład duchowy i kulturowy – a także materialny – zakonów i zgromadzeń w tworzenie dziedzictwa tego kontynentu. Co dziś możemy dać Europie? Jak dotychczas trzeba „dać jej ducha”, czyli dać dar wierności swojemu charyzmatowi na miarę potrzeb i zadań współczesnego człowieka. Dać światu, w tym staremu kontynentowi, nadzieję. Bądźcie ludźmi nadziei.
4. Jako przewodniczący Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego mam okazję podziękować wszystkim przełożonym tu zebranym za każdą decyzję podejmowania nowych zadań w Kościele i zagospodarowywania tych obszarów życia człowieka, które dziś szczególnie ujawniają się w naszym społeczeństwie. Dziękuję za przygotowanie misjonarzy i misjonarek podejmującym prace w dalekich stronach, a także za tych pracujących w Kościele na Wschodzie.
5. Życzę wszystkim obfitości Bożego błogosławieństwa i radości z konsekracji.
Archiwum KWPZM
