Konferencja Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich
SŁOWO WYŻSZYCH PRZEŁOŻONYCH ZAKONÓW MĘSKICH W POLSCE DO WSPÓŁBRACI
Z OKAZJI ŚWIĄT BOŻEGO NARODZENIA 1994 r.
Warszawa, 94 Zebranie Plenarne KWPZM, 9 listopada 1994 r.
Drodzy Współbracia, Pax Christi!
Na jesiennej Sesji Plenarnej KWPZM, która odbyła się tuż po zakończeniu Synodu Biskupów na temat życia konsekrowanego postanowiliśmy skierować do naszych wspólnot zakonnych list poświęcony temu wydarzeniu.
Wdzięczni jesteśmy Ojcu Świętemu, że na Synod powołał także przedstawicieli Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich i Żeńskich w Polsce, którzy po powrocie przekazali nam relację z jego przebiegu i dzielili się swym duchowym doświadczeniem.
Kolegialna troska Biskupów o życie konsekrowane, które „przynależy do świętości Kościoła jak zaczyn do ciasta”, jest dla nas dodatkowym bodźcem, by w każdym z nas „życie konsekrowane było światłem, które nie może być ukryte, lecz powinno roztaczać blask mocy Paschalnej poprzez drogę Krzyża”.
Wielu biskupów zabierających głos podczas Synodu mówiło z wdzięcznością o pracy, poświęceniu i ewangelicznym świadectwie wspólnot zakonnych w kościołach lokalnych.
W końcowym Przesłaniu Ojcowie Synodalni przypominają także i nam, że: „Ci, którzy wybierają Życie Konsekrowane, starają się odpowiedzieć na osobiste wezwanie skierowane do nich przez Ojca Przedwiecznego. Są pociągnięci przez Jezusa i chcą związać się z Nim w sposób bardziej zażyły przez śluby, lub inne święte więzy. Przez konsekrowane dziewictwo, przeżywane w duchu bezinteresownej miłości, ukazują, że Chrystus, który jest umiłowany ponad wszystko, jest odwiecznym Oblubieńcem Kościoła, celem i sensem wszelkiego prawdziwego przywiązania i miłości. Przez dobrowolnie wybrane ubóstwo nie tylko dają oni świadectwo swej miłości do ubogich i wydziedziczonych, ale także głoszą wszystkim ludziom, absolutny prymat Boga, który jest jedynym bogactwem. Przez posłuszeństwo ukazują, że są oddani Jezusowi Chrystusowi, że ich istnienie jest całkowicie poświęcone budowaniu Królestwa Bożego, i że przez ich służbę i miłość są oni oddani swoim braciom i siostrom mającym udział w tej wolności, którą wysłużył Pan Zmartwychwstały”.
Zbliżające się Święta Narodzenia Pańskiego wprowadzają nas znowu w tajemnicę Miłości Boga Ojca objawionej w Synu, który stał się Człowiekiem i wybrał drogę ubóstwa, posłuszeństwa i bezżenności, by dać świadectwo, iż wola Ojca Niebieskiego jest dla niego najcenniejsza. Pełniąc ją aż do śmierci, jako Człowiek w pełni „zrealizował siebie”, gdyż Bóg Go nad wszystko wywyższył.
Taka niech będzie droga życia konsekrowanego każdego z nas. Tego życzymy sobie wzajemnie i o to się modlimy patrząc na Dziecię złożone w żłobie, na Jego Matkę-Dziewicę i Józefa, ubogiego cieślę z Nazaretu.
Wyżsi Przełożeni Zakonów Męskich w Polsce zgromadzeni na 94 Konferencji Plenarnej w Warszawie, dn. 8-9 listopada 1994 r.
Archiwum KWPZM