1972.12.02 – Rzym – Trudna droga Ojca Maksymiliana. List do redakcji „Rycerza Niepokalanej” dla polskiej emigracji

 
Kard. Stefan Wyszyński, Prymas Polski

TRUDNA DROGA OJCA MAKSYMILIANA.
LIST DO REDAKCJI „RYCERZA NIEPOKALANEJ” DLA POLSKIEJ EMIGRACJI

Rzym, 2 grudnia 1972 r.

 

Zeszytem grudniowym „Rycerza Niepokalanej” rozpoczęliście nowy rok liturgiczny. Wprowadza on nas ponownie w rozważanie życia Chrystusa i obecnej w misterium Chrystusa i Kościoła Bogurodzicy.

Jak szybko upływają te lata. Niedawno obmyślaliśmy Rok Błogosławionego Maksymiliana Marii Kolbego. Zakończył się on głębokim przeżyciem tajemnicy zbawczego cierpienia na polach Oświęcimia i Brzezinki. Wczuwanie się w zadumę rzesz, skupionych wokół błogosławionego rycerza Niepokalanej, dało nam możność poznać wielką cenę każdej chwili życia ludzkiego. Wiedzieliśmy wszyscy, że na wielkość jednej chwili składa się zazwyczaj całe przeszłe życie. W świetle zastępczej śmierci bł. Maksymiliana – ujrzeliśmy cały sens jego wiernej służby Niepokalanej, która przygotowywała swego sługę do tej chwili. Jak drzewo wyrasta nie od razu, tak i świętość dojrzewa powoli, choć może okazać się w jednym zrywie bohaterskiej miłości Boga i człowieka.

Droga błogosławionego nie była łatwa; złożyło się na nią wielce utrudzone życie w miłości, w pracy i w służbie.

Taką drogę ukazuje w każdym roku liturgicznym Kościół ludowi Bożemu. Dlatego zaczęty nowy rok życia w Kościele zobowiązuje nas wszystkich do żywego uczestnictwa w światłach, łaskach i trudach każdego dnia na drodze Chrystusa i Jego Matki.

Wzór służby człowiekowi, dany przez Tego, który przyjął postać Sługi, i przez Służebnicę Pańską – pociąga nas na drogę służby dzieciom Bożym i niesienia im pomocy, w każdej sytuacji życia. Taka postawa wyprowadzi nas z obojętności wobec cierpiących, słabych w wierze, poddanych licznym udrękom, narażonym na zgorszenia, na utratę wiary, na zmarnowanie życia.

Przykładem na wskroś nowoczesnym będzie dla nas błogosławiony rycerz Niepokalanej.

By rozpoczynający się nowy rok naszego życia i owocowania w Kościele świętym był owocny, oddaję wszystkich Przyjaciół i Czytelników „Rycerza Niepokalanej” w macierzyńskie dłonie Świętej Bożej Wspomożycielki.

Z serca błogosławię

† Stefan Kardynał Wyszyński
Prymas Polski

Rzym, 2 grudnia 1972 roku

„Rycerz Niepokalanej” (wyd. dla Polonii) 1973 nr 1, s. 1-2.

 

Wpisy powiązane

1981.05.01 – Warszawa – List do o. Stanisława Podgórskiego CSsR, przewodniczącego KWPZM

1981.03.06 – Warszawa – Franciszkanizm dzisiaj. Przemówienie z okazji jubileuszu 800-lecia urodzin św. Franciszka z Asyżu

1981.01.08 – Warszawa – List do zakonnych rekolekcjonistów i misjonarzy ludowych, zebranych na dorocznym kursie