Kard. Stefan Wyszyński, Prymas Polski
ZARZĄDZENIA W SPRAWIE ODNOWY ŻYCIA ZAKONNEGO PO MYŚLI UCHWAŁ SOBOROWYCH
Warszawa, 10 stycznia 1968 r.
1/ Z uwagą i radością śledzimy wysiłki i osiągnięcia podejmowane przez polskie Zgromadzenia lub prowincje zakonne prac zmierzających do wprowadzenia w życie soborowej odnowy życia zakonnego. Z drugiej jednak strony z troską czytamy listy czy słuchamy wypowiedzi, które świadczą, że w niektórych Rodzinach zakonnych prace dotyczące odnowy podejmowane są zbyt opieszale albo powierzchownie. Niepokojem napełnia nas również fakt, że niektóre Specjalne Kapituły Generalne niezbyt poważnie podeszły do trudnego zadania, jakie Kościół nałożył na nie.
2/ Istotny sens odnowy życia zakonnego w świetle uchwał soborowych staraliśmy się ukazywać sami lub przez Nasz Wydział Spraw Zakonnych, który organizował dni skupienia Wyższych Przełożonych miejscowych, szkolenia mistrzyń nowicjatów i junioratów, spotkania dyskusyjne z zarządami generalnymi i prowincjalnymi, programowe szkolenie wszystkich Sióstr.
Zachęcaliśmy Konsultę Zakonów Żeńskich oraz Sekcje pracujące w ramach Waszej Konferencji Wyższych przełożonych, by podejmowały wspólnie prace zmierzające do lepszego przeprowadzenia dzieła odnowy życia zakonnego.
Jesteśmy gotowi do udzielania dalszej pomocy, jeżeli będzie to potrzebne; chodzi bowiem o sprawę niezmiernie ważną tak dla życia Rodzin Zakonnych, jak i dla całego Kościoła w Polsce.
3/ Dzieło odnowy, by je dobrze przeprowadzić, jest Zadaniem wymagającym wielkiego wysiłku i odpowiedniego czasu. Sobór nakazał włączyć do tej pracy wszystkie Siostry należące do Zakonu. Odpowiedzialnym za dobro przeprowadzenia odnowy jest Zarząd Generalny, a w prowincjach Zarząd Prowincjalny. Kościół przewidział również okres próby pozostawiając odpowiedni czas na doświadczenia aż do trzeciej Kapituły Generalnej.
Uchwały dotyczące odnowy podejmować może Kapituła Generalna, lecz prace jej będą skazane na niepowodzenie, jeżeli Kapituła nie zostanie odpowiednio przygotowana poprzez wkład i wysiłek całego Zgromadzenia, zorganizowany przez Zarząd Generalny czy na swoim odcinku Zarząd Prowincjalny.
Jak dalece Kościół zaufał Instytutom Zakonnym i ich Zarządom, a zarazem jaką nałożył na nie o odpowiedzialność, świadczy fakt, że na podejmowane uchwały „ad experimentum” nie wymaga swego nihil obstat.
4/ Właściwe przygotowanie Specjalnej Kapituły Generalnej wymaga:
– uświadomienie wszystkich zakonnic, na czym polega dzieło soborowej odnowy życia zakonnego,
– zapoznanie wszystkich ze źródłami, na których ma się oprzeć dzieło odnowy,
– zebranie wypowiedzi Sióstr dotyczących odnowy własnej Rodziny Zakonnej,
– przeprowadzenia i usystematyzowania w/w wypowiedzi przez Zarząd Generalny i przygotowanie odpowiednich propozycji do dyskusji na Kapitułę Generalną.
II.
Z woli Ojca św., jesteśmy odpowiedziami za właściwe przeprowadzenie dzieła odnowy życia zakonnego w naszej Ojczyźnie i dlatego na mocy specjalnych uprawnień, zarządzamy, co następuje:
1/ Przełożona Generalna i Prowincjalna, poprzez Wydział Spraw Zakonnych, poinformują Nas o podejmowanych i przeprowadzanych pracach dotyczących właściwego przygotowania do dzieła odnowy, a mianowicie:
a/ W jaki sposób wypełniany jest obowiązek zapoznania wszystkich, zakonnic z nauką soborową o odnowie życia zakonnego, z myślami i zamiarami Założyciela oraz tradycją Zakonu, ze współczesnymi wymaganiami Kościoła i potrzebami świata w dziedzinie szczególnych celów Instytutu,
b/ w jakiej formie Zgromadzenie przystąpiło do zebrania wniosków od swoich członków na temat odnowy,
c/ jak opracowuje się zebrane w Zgromadzeniu materiały w formie wniosków zakonnic na Kapitułę Generalną czy Prowincjalną,
d/ jak wprowadza się w tematykę szczegółową prac Kapituł Generalnych i Prowincjalnych uczestniczki tychże Kapituł przed ich rozpoczęciem.
Sprawozdanie to należy przesyłać do Wydziału Spraw Zakonnych etapami aż do chwili zakończenia Kapituły Specjalnej, co 6 miesięcy. Termin pierwszego sprawozdania – 1 marca I968r. Załączać należy pisma wydawane w związku z Kapitułą Generalną Specjalną, jak Okólniki Przełożonej Generalnej, zarządzenia, kwestionariusze itp.
2/ Przełożone Generalne i Prowincjalne podadzą Nam do wiadomości pisma zwołujące Kapituły Generalne /Prowincjalne/. Przynajmniej na miesiąc przed rozpoczęciem Kapituły należy Nam przedłożyć program jej prac, jak również wykaz tematów i prelegentów na Kapitułach Prowincjalnych i Generalnych / jeżeli Kapituła Generalna obraduje w Polsce/.
3/ W ciągu miesiąca od zakończenia Kapituły Prowincjalnej czy Generalnej należy złożyć krótkie sprawozdanie o jej przebiegu oraz załączyć odpis powziętych uchwał /nie chodzi tu o podanie uchwał do zatwierdzenia, chyba że chodzi o uchwały podjęte przeciwko prawu powszechnemu/.
4/ Jeżeli jakaś Rodzina Zakonna nie zdoła przeprowadzić Kapituły Specjalnej w okresie wyznaczonym przez Motu Proprio „Ecclesiae Sanctae” winna zwrócić się z prośbą o dyspensę i prosić o zatwierdzenie projektowanego terminu Kapituły.
III.
Niniejszym pismem nie chcemy ograniczać praw, jakie przyznała Zakonom w dziele ich odnowy Stolica Apostolska, a zawartych w Motu Proprio „Ecclesiae Sanctae” czy w innych dokumentach wydanych w tej sprawie. Zależy nam jedynie na uzyskaniu odpowiednich informacji, abyśmy mogli odpowiedzieć Naszym obowiązkom nałożonym Nam w tym względzie przez Stolicę Świętą, jak również by w porę dopomóc Rodzinom Zakonnym w ich pracach.
Raz jeszcze zachęcamy:
– by Zarządy Generalne i Prowincjalne w określonych terminach odbywały specjalne posiedzenia dotyczące przebiegu dzieła odnowy,
– by tam, gdzie powstanie tego potrzeba, powoływać specjalne komisje przygotowujące materiały dotyczące odnowy,
– by do prac przygotowawczych wyznaczyć odpowiednie i zwolnione z innych obowiązków Siostry.
Przypominamy, że bez wielkiego i zorganizowanego wysiłku nie będzie można osiągnąć wielkiego dzieła soborowej odnowy życia zakonnego.
/-/ + Stefan Kardynał Wyszyński
Archiwum KWPZM