Kard. Stefan Wyszyński, Prymas Polski
ZALECENIE DLA WYŻSZYCH PRZEŁOŻONYCH ZAKONÓW ŻEŃSKICH W POLSCE
Warszawa, 10 stycznia 1968 r.
Przystosowana odnowa życia zakonnego, pełny udział w życiu Kościoła i działalność apostolska odpowiadająca potrzebom współczesnego świata wymagają od wszystkich zakonnic prawdziwej znajomości nauki Kościoła, zawartej w dokumentach soborowych. Zdajemy sobie sprawę, że zakonnice pilnie pogłębiają soborową znajomość życia zakonnego. Ważny to obowiązek i wyraźnie nakazany przez Ojca Świętego Pawła VI w Motu Proprio ”Ecclesiae Sanctae“. Trzeba jednak w tym względzie nakreślić sobie szersze zadania. Należy znać to, co Sobór mówi w Konstytucjach swych o Kościele, o Liturgii oraz o swej obecności w świecie współczesnym. Trzeba poznać naukę Soboru Watykańskiego II o postawie apostolskiej całego Ludu Bożego tak w krajach chrześcijańskich, jak i na misjach i w stosunkach z Braćmi Odłączonymi. Zakonnice zajmujące się z całym poświęceniem pracą wychowawczą nie mogą nie wczytywać się w to, co mówi Sobór o wychowaniu chrześcijańskim. A czy mogłaby być dla kogoś nieznana Konstytucja o Objawieniu Bożym.
Stolica Apostolska, Konferencje Episkopatów i poszczególni Księże Biskupi w różny sposób starają się przybliżyć naukę soborową wszystkim wiernym. Wyższe Przełożone zaś są przede wszystkim odpowiedzialne wobec Boga, Kościoła i własnej Rodziny Zakonnej za znajomość uchwał soborowych wśród tych, którym Kościół zlecił „święte posługiwanie i własno dzieło miłości” /PC, n.8/. Na Was ciąży obowiązek szukania najlepszych form zapoznawania Waszych Sióstr z nauką Kościoła, zamkniętą w soborowych dokumentach.
Często spotykamy się ze zdaniem, że wielką przeszkodą w przeprowadzaniu szkolenia soborowego jest brak czasu. Wiemy, że nasze Siostry dla spełnienia ciążących na nich obowiązków skrzętnie wykorzystują każdą chwilę i nieraz mimo całej ofiarności nie mogą znaleźć potrzebnego czasu na studium dokumentów soborowych. Dlatego niniejszym zarządzeniem pragniemy zwrócić Wam uwagę na stare i wciąż aktualne praktyki życia zakonnego t.j. na czytanie duchowne i rozmyślanie. Czas przeznaczony na czytanie duchowne jak najbardziej nadaje się na wnikliwe studiowanie, a czas rozmyślania na modlitewne wgłębienie się zwłaszcza w niektóre teksty soborowe. Są to teksty nie tego czy innego uczonego teologa lub pisarza, ale przemodlone i przemyślane sformułowania całego Kolegium Biskupiego, pracującego pod szczególnym działaniem Ducha Świętego i zatwierdzone autorytetem samego Papieża.
Dlatego, po zasięgnięciu opinii Konsulty Zakonów Żeńskich w Polsce, zalecam wszystkim Przełożonym wyższym, by zachęcały swoje Siostry do wczytywania się w dokumenty soborowe i do wykorzystania w tym celu czasu przeznaczonego na czytanie duchowne i rozmyślanie.
Rodzinom zakonnym, które mają zwyczajowo czy kanonicznie ustalone teksty do czytań duchownych i rozmyślań, udzielamy na mocy specjalnych uprawnień otrzymanych od Stolicy Świętej dyspensy od tego przepisu na tak długi okres, jak będzie potrzebny dla dobrego zapoznania się z dokumentami Soboru watykańskiego II.
/-/ + Stefan Kard. Wyszyński
Archiwum KWPZM
