1961.01.15 – Warszawa – List do Konsulty zakonów męskich ws. duszpasterstwa Wielkiej Nowenny

 

Kard. Stefan Wyszyński, Prymas Polski

LIST DO KONSULTY ZAKONÓW MĘSKICH WS. DUSZPASTERSTWA WIELKIEJ NOWENNY

Warszawa, 15 stycznia 1961 r.

 

Konsulta Zgromadzeń Zakonnych Męskich
Warszawa
Al. I Armii W.P. 12

Zakony i Zgromadzenia Zakonne Męskie w Polsce biorą udział w pracy duszpasterskiej Kościoła, a także w Duszpasterstwie Wiel­kiej Nowenny, przed Tysiącleciem Chrztu Polski. Ta ostatnia praca, o którą tu głównie chodzi, rozwija się na dwu liniach:

1/ Parafialnej – w parafiach, powierzonych zakonom;

2/ Pozaparafialnej – w rektorackich kościołach zakonnych i przez prace zakonników, niosących pomoc duszpasterską diecezjom, parafiom, zakonom męskim i żeńskim oraz wiernym świeckim.

Na linii parafialnej zakonne Duszpasterstwo Wielkiej Nowenny jest mniej lub więcej skutecznie kierowane przez Ordynariuszów Diecezji i Wydziały /Referaty/ Duszpasterstwa. Same zaś zakony powinny i mo­gą zagwarantować na linii pozaparafialnej swych prac udział w wykonaniu zadań ogólnych i rocznych Duszpasterstwa Wielkiej Nowenny.

I. Uwagi o zakresie rzeczowym prac.

1/ Ideologię Duszpasterstwa Wielkiej Nowenny podaje najogólniej tekst Ślubowań Jasnogórskich Narodu z d. 26.VIII.56. Powinien go posiadać każdy zakonnik, który głosi słowo Boże, katechizuje, spo­wiada, bądź w jakikolwiek sposób oddziaływuje na wiernych.

2/ Wszyscy zakonnicy powinni dobrze – i to nie raz prze­studiować każdoroczny program Duszpasterstwa Wielkiej Nowenny, ogłaszany zwykle w urzędowych organach Diecezji.

3/ Duszpasterze zakonnicy powinni być też w ciągłym kon­takcie z programem i treścią kaznodziejstwa Wielkiej Nowenny, podawanego w poznańskiej Bibliotece Kaznodziejskiej. Przynosi ona kazania niedzielne dla: a/ Dorosłych, b/ Młodzieży, c/ Dzieci.

Obowiązuje temat – problem. Opracowanie można dać swoje, radzi się jednak uważnie przeczytać tekst. Biblioteka daje również co miesiąc kazania stanowe dla dorosłych i młodzieży, jak też nauki na I Piątek i każdą sobotę /Soboty Królowej Polski/.

Komisje Duszpasterstwa i Maryjna Episkopatu troszczą się także o dostarczenie Słowa Bożego, którego nieraz nie pomieszczą łamy “Bi­blioteki”, a mianowicie: wielkopostne nauki rekolekcyjne dla doros­łych, młodzieży i dzieci, Czytania majowe i październikowe /niekie­dy i czerwcowe/, nauki na tridua przed świętami patronalnymi stanów oraz na Adwentowe Dni Maryjne.

4/ Trudno się obyć bez publikacji na tematy mariologiczno-maryjne oraz Duszpasterstwa Wielkiej Nowenny, z prasy katolickiej i nie katolickiej – /z katolickiej zwłaszcza Ateneum Kapłańskie, Homo Dei, Przewodnik Katolicki/.

5/ Dniami najformalniejszej pracy w Duszpasterstwie Wielkiej Nowenny są: Niedziele /I-sza po 3 maja/ odnowienia w parafiach Ślubowań Jasnogórskich, oraz w parafiach – dni przygotowania i przyjęcia Obrazu M.B. Częstochowskiej, nawiedzającego kraj.

Ale przecież w każdy dzień roku można coś zrobić w ramach Wielkiej Nowenny. Czasem, w którym można uczynić więcej i dla wielu – są niedziele i święta, soboty przeżywane jako Soboty Królowej Polski, w czasie misji i różnego rodzaju rekolekcji, w odpusty i Czterdziestogodzinne Nabożeństwa, w czasie pielgrzymek, prymicji, jubileuszów, ślubów zakonnych, święceń kapłańskich itp.

II. Zakres osobowy.

1/ Duszpasterze. Wiele dla Duszpasterstwa Wielkiej Nowenny mogą uczynić rekolekcjoniści dla Duchowieństwa /Kapłanów diecezjalnych i zakonnych/ i różnych grup zakonnych. Dużo oczekuje się od reko­lekcjonistów i misjonarzy parafialnych. Trzeba liczyć na rekolek­cjonistów różnych grup wiernych świeckich / akademicy, grupy stanowo-zawodowe, młodzież kończąca szkołę/.

Trzeba podkreślić wagę rekolekcji dla kapłanów i alumnów. Rekolek­cjonista i spowiednik rekolekcyjny kapłanów mają im uświadomić obo­wiązek sumienia w zakresie omawianego duszpasterstwa.

2/ Odbiorcy duszpasterstwa. Są nimi wszyscy katolicy. Na szczególnie zainteresowanych i zobowiązanych wskazano wyżej. Tu warto na podstawie doświadczenia dodać, że należy w pracy unikać werbalizmu oraz nadmiaru słownictwa, powiązanego z tematami rocznymi.

III. Doskonalenie duszpasterzy.

1/ Wyżsi Przełożeni Zakonni powinni popierać udział zakonni­ków, pracujących w parafiach, i innych, w doskonaleniu duszpasterskim prowadzonym przez diecezje /konferencje dekanalne kleru, kursy duszpasterskie itp./.

2/ Dla swego duchowieństwa pozaparafialnego zakony mogą – bądź w ramach rodziny zakonnej pod kierownictwem własnego referenta duszpasterskiego, bądź w ujęciu międzyzakonnym, staraniem Komisji Duszpasterskiej Konsulty – dokształcać kapłanów zakonnych, uwzględ­niając kierunki specjalizacyjne /misjonarze, rekolekcjoniści kapła­nów, zakonników, alumnów, zakonnic, nowicjuszów i nowicjuszek, mło­dzieży, dzieci, grup stanowo-zawodowych itp./. Przez swych delegatów do Komisji Duszpasterstwa Episkopatu Konsulta będzie zawsze zorientowa­na w aktualiach Duszpasterstwa Wielkiej Nowenny. Zakonni Referenci Dusz­pasterscy biorą już udział w Dniach Skupienia Kurialnych Referentów Duszpasterskich. Trzeba, by referenci zakonni chcieli swój dorobek z Dni wnieść w zakon, i by znaleźli w tym poparcie u Przełożonych Wyższych. Zwyczajną, regularną sposobność dla inicjacji młodzieży kapłańskiej zakonów w Duszpasterstwie Wielkiej Nowenny stanowić ma Tirocinium pastorale”.

IV. Apel.

Ostatnio, zwłaszcza w przygotowaniu parafii do Nawiedze­nia Obrazu M.B. Częstochowskiej w parafiach, duszpasterze zakonni okazali dużą pomoc. Jest też wielu zakonników, oddanych duszpaster­stwu, wynikającemu ze Ślubowań Jasnogórskich Narodu, świadomie, głę­boko i ofiarnie. Zespół Przełożonych Wyższych, kontaktując z Komisja­mi Episkopatu, wykazuje właściwe zrozumienie dla wspomnianego dusz­pasterstwa. Wszystko zależy od zetknięcia się ze źródłami ideowymi i wykonawczymi tego duszpasterstwa.

Zdarza się jeszcze stosunkowo dość często, zwłaszcza w okresie Wielkiego Pos­tu, że oddźwięk Wielkiej Nowenny w pracy rekolekcjonistów i spowiedników zakonnych jest dość słaby. Poprzestaje się nieraz na stereotypowych schematach kazań, przestarzałych przykładach, bez naświetlania nimi aktualnej rzeczywistości życia.

Biorąc pod uwagę powyższe przedłożenie, Komisja prosi Konsultę, aby przez Swą Komisję Duszpasterską, Przełożonych Wyższych i Zakonnych Referentów Duszpasterskich, uczyniła, co należy, w celu pozyskania i wyrobienia duszpasterskiego kapłanów zakonnych dla Duszpasterstwa Wielkiej Nowenny.

Jest bardzo pożądane, aby kaznodzieje i spowiednicy wielko­postni przepracowali problem przed Wielkim Postem 1961; dotyczy to i misjonarzy parafialnych, a przed miesiącem czerwcem b.r. trzeba tego dokonać z rekolekcjonistami i spowiednikami zakonnymi dla rekolekcji kapłań­skich, kleryckich i zakonnych, ponieważ Ordynariusze Diecezji życzą sobie gorąco postawienia spraw Wielkiej Nowenny w tegorocznych reko­lekcjach, zwłaszcza dla kapłanów.

Komisja przesyła Konsulcie gorące pozdrowienia w Panu Naszym i Jego Dziewiczej Matce.

+ Stefan Kardynał Wyszyński
Prymas Polski

Archiwum KWPZM

Wpisy powiązane

1981.05.01 – Warszawa – List do o. Stanisława Podgórskiego CSsR, przewodniczącego KWPZM

1981.03.06 – Warszawa – Franciszkanizm dzisiaj. Przemówienie z okazji jubileuszu 800-lecia urodzin św. Franciszka z Asyżu

1981.01.08 – Warszawa – List do zakonnych rekolekcjonistów i misjonarzy ludowych, zebranych na dorocznym kursie